شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 2
-
مردم میگویند كه درد كشیدن آدم را شریف و پاك میكند؛
این یك دروغ است،
درد فقط آدمی را بی رحم میكند.
-
خوشبختانه کتابها همیشه وجود دارند. ما می توانیم آن ها را در قفسه ها و صندوق ها بگذاریم و فراموششان کنیم، آن ها را به دست بید و گرد و غبار بسپاریم و یا در زیرزمین ها مخفی سازیم و حتی سال به سال، دستی هم روی آن ها نکشیم، ولی کتاب ها هیچ اهمیتی به این کارها نمی دهند، به آرامی صبر می کنند و بسته می مانند تا مطالبی را که در خود دارند، از دست ندهند..
ژوزه ساراماگو
-
@FarZanehh در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
mo بله
@FarZanehh
من از نظام جدید خبری ندارم
از خواهرم پرسیدم نظام جدیدن گفتن نمیخواد بخونین
-
@zahra-m1999 سلام
-
این پست پاک شده!
-
این پست پاک شده!
-
خیلی ها سر یه سوزن هم معرفت ندارن
خداحافظ آلایی ها ( واسه یه مدت) -
خیلی ها سر یه سوزن هم معرفت ندارن
خداحافظ آلایی ها ( واسه یه مدت)@SOBHAN-1999 در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
خیلی ها سر یه سوزن هم معرفت ندارن
خداحافظ آلایی ها ( واسه یه مدت)شمارو دیگه کی اذیت کرده؟
-
خیلی ها سر یه سوزن هم معرفت ندارن
خداحافظ آلایی ها ( واسه یه مدت) -
-
-
@milad91 در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
@m-bahrami1378 :smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: نه
پس کار کی میتونه باشه؟؟؟؟؟
-
حتما بخونیدش
امممممم
همیشه یه سری چیزارو که اینجا میبینم خیلی خیلی تعجب میکنم، میمونم چی باید بگم، چیزی که چن روزه فکرو ذهنمو درگیر کرده و همش حس میکنم باید یه چیزی در موردش بگم اینه که میبینم خیلی از ماها با چیزای خیلی بی خود ناراحت میشیم، عصبی میشیم، از کوره در میریم، بیایید به این فکر کنیم که اگه رفتار یه نفر اذیتمون کرد یا حس کردیم نسبت بهمون بی رحمی یا کم توجهی شده، علتش که مانیستیم که، پس چرا سریع عصبانی میشیم؟ چرا فکر میکنیم بی ارزشیم؟ چرا فکر میکنیم ما مقصریم؟ چرا فکر میکنیم باید به یه سریا بابتش جواب پس بدیم؟
یه ذره منطقی به این رفتارمون فکر کنیم، چرا همممه باید تو نظر ما بزرگ و باارزش باشن جز خودمون؟ جز روحمون؟ جز رفتارای خودمون؟ همه و رفتاراشون واسه ما ملاکن جز خودمون؟ باید یاد بگیریم برای خودمون و شخصیتمون ارزش قائل باشیم، اینکه از صبح تا شب فکر کنیم که کی راجبمون چی فک میکنه، فلانی چرا این نظرو در موردمون داد، فلانی چرا این حرفو بهمون زد، فلانی چرا دوستاشو منشن کرد ولی من که دوستش بودمو منشن نکرد؟ فلانی چرا به من سلام نکرد؟ چرا جواب سلاممو نداد؟ چرا مغرورانه باهام برخورد کرد؟ چرا وقتی من داشتم میرفتم خدافظی نکرد؟ چرا نگفت نرو؟ و کلللللی چیزای دیگه، راستش اینا چیزایی بودن که خیلیاتون تو این مدت با خودم درموردشون حرف زدین
چیزی که من خیلی بهش رسیدم و بررسیش کردم اینه که ما هیچ وقت نمیتونیم همممه رو از خودمون راضی نگه داریم، نه تنها ما بلکه هیچکس، حتی آدمای بزرگو موفقم نمیتونن،انیشتین کلی وقته مرده ولی تا همین الآنشم هزارتا منتقد داره، مسی و رونالدو منتقد دارن، چن نفر تو دنیا قدرت صداشون مثل ادل هست مگه؟ ولی هر روز هزار نفر به صدا و استایلو تیپ وزندگیش گیر میدن، اینا همممه آدماییَن که حداقل تو این دنیا خاصیتی داشتن که دیده شدنو محبوبن، ولی پراز منتقدو مخالفن، اینکه ما منتظر باشیم همه بیان در موردمون به به و چه چه کنن و کسی مخالفت نکنه باهامونو همه دوسمون داشته باشن، غیرمنطقی ترین و خیلی عذر میخوام احمقانه ترین فکریه که ما میتونیم تو مخیله مون بچرخونیمش
چه خوبه که از این به بعد حرفای همدیگه رو به بدترین شیوه ی ممکن به خودمون نگیریمو خیلی ساده بگذریم از کنار خیلی چیزا
هر روز داریم هزار تا زنجیرو بند بیشتر به خودمون آویزون میکنیم و خودمونو بیشتر اسیر چیزای بی ارزش میکنیم، یه روزی میبینیم همه ی اینا تو وجودمون نهادینه شده، نمیتونیم شب آروم سرمونو رو بالش بذاریم و اونوقت دیگه خیلی دیر شده... تو این سن راحت تر میشه اخلاقا و رفتارای بدرو ترک کرد
من مدعی نیستم که نظرم صد در صد درسته، فقط اینو گفتم که بهش فکر کنید،خدا رو چه دیدین شایدم حق با من باشه
وقتشه که یاد بگیریم برای خودمونم ارزش قائل باشیم، پای فکرا و رفتارمون واستیم، و از صبح تا شب خودمونو به خاطر حرف بقیه یا نقضِ یه ارزش سرزنش نکنیم.،به این فکر کنید که شما آزادین که یه سری خطاهارو تو زندگیتون تجربه کنید، پس اینقدر سخت نگیرید به خودتون، برای یک روزم که شده به خودتون آرامشو راحتی هدیه بدید، برای یک شبم که شده این فکرو خیالا رو از سرتون بیرون کنیدو به خودتونو علایقتون فکر کنید، بذارید آخرین صحنه ای که شب بهش فکر میکنیدو بعدش میخوابید خودتون باشیدو خالقتون
به عنوان یه دوست همه ی این حرفا رو گفتم که شاید از خیلیاتونم کوچیک تر باشم، اینا نظراتی بودن که بنظرم لایق بیان کردن بودن
خوشحال میشم حتی یک دقیقه هم بهشون فکر کنید
دانش-آموزان-آلاء
خیرین-کوچک-دریا-دل
فارغ-التحصیلان-آلاء -
حتما بخونیدش
امممممم
همیشه یه سری چیزارو که اینجا میبینم خیلی خیلی تعجب میکنم، میمونم چی باید بگم، چیزی که چن روزه فکرو ذهنمو درگیر کرده و همش حس میکنم باید یه چیزی در موردش بگم اینه که میبینم خیلی از ماها با چیزای خیلی بی خود ناراحت میشیم، عصبی میشیم، از کوره در میریم، بیایید به این فکر کنیم که اگه رفتار یه نفر اذیتمون کرد یا حس کردیم نسبت بهمون بی رحمی یا کم توجهی شده، علتش که مانیستیم که، پس چرا سریع عصبانی میشیم؟ چرا فکر میکنیم بی ارزشیم؟ چرا فکر میکنیم ما مقصریم؟ چرا فکر میکنیم باید به یه سریا بابتش جواب پس بدیم؟
یه ذره منطقی به این رفتارمون فکر کنیم، چرا همممه باید تو نظر ما بزرگ و باارزش باشن جز خودمون؟ جز روحمون؟ جز رفتارای خودمون؟ همه و رفتاراشون واسه ما ملاکن جز خودمون؟ باید یاد بگیریم برای خودمون و شخصیتمون ارزش قائل باشیم، اینکه از صبح تا شب فکر کنیم که کی راجبمون چی فک میکنه، فلانی چرا این نظرو در موردمون داد، فلانی چرا این حرفو بهمون زد، فلانی چرا دوستاشو منشن کرد ولی من که دوستش بودمو منشن نکرد؟ فلانی چرا به من سلام نکرد؟ چرا جواب سلاممو نداد؟ چرا مغرورانه باهام برخورد کرد؟ چرا وقتی من داشتم میرفتم خدافظی نکرد؟ چرا نگفت نرو؟ و کلللللی چیزای دیگه، راستش اینا چیزایی بودن که خیلیاتون تو این مدت با خودم درموردشون حرف زدین
چیزی که من خیلی بهش رسیدم و بررسیش کردم اینه که ما هیچ وقت نمیتونیم همممه رو از خودمون راضی نگه داریم، نه تنها ما بلکه هیچکس، حتی آدمای بزرگو موفقم نمیتونن،انیشتین کلی وقته مرده ولی تا همین الآنشم هزارتا منتقد داره، مسی و رونالدو منتقد دارن، چن نفر تو دنیا قدرت صداشون مثل ادل هست مگه؟ ولی هر روز هزار نفر به صدا و استایلو تیپ وزندگیش گیر میدن، اینا همممه آدماییَن که حداقل تو این دنیا خاصیتی داشتن که دیده شدنو محبوبن، ولی پراز منتقدو مخالفن، اینکه ما منتظر باشیم همه بیان در موردمون به به و چه چه کنن و کسی مخالفت نکنه باهامونو همه دوسمون داشته باشن، غیرمنطقی ترین و خیلی عذر میخوام احمقانه ترین فکریه که ما میتونیم تو مخیله مون بچرخونیمش
چه خوبه که از این به بعد حرفای همدیگه رو به بدترین شیوه ی ممکن به خودمون نگیریمو خیلی ساده بگذریم از کنار خیلی چیزا
هر روز داریم هزار تا زنجیرو بند بیشتر به خودمون آویزون میکنیم و خودمونو بیشتر اسیر چیزای بی ارزش میکنیم، یه روزی میبینیم همه ی اینا تو وجودمون نهادینه شده، نمیتونیم شب آروم سرمونو رو بالش بذاریم و اونوقت دیگه خیلی دیر شده... تو این سن راحت تر میشه اخلاقا و رفتارای بدرو ترک کرد
من مدعی نیستم که نظرم صد در صد درسته، فقط اینو گفتم که بهش فکر کنید،خدا رو چه دیدین شایدم حق با من باشه
وقتشه که یاد بگیریم برای خودمونم ارزش قائل باشیم، پای فکرا و رفتارمون واستیم، و از صبح تا شب خودمونو به خاطر حرف بقیه یا نقضِ یه ارزش سرزنش نکنیم.،به این فکر کنید که شما آزادین که یه سری خطاهارو تو زندگیتون تجربه کنید، پس اینقدر سخت نگیرید به خودتون، برای یک روزم که شده به خودتون آرامشو راحتی هدیه بدید، برای یک شبم که شده این فکرو خیالا رو از سرتون بیرون کنیدو به خودتونو علایقتون فکر کنید، بذارید آخرین صحنه ای که شب بهش فکر میکنیدو بعدش میخوابید خودتون باشیدو خالقتون
به عنوان یه دوست همه ی این حرفا رو گفتم که شاید از خیلیاتونم کوچیک تر باشم، اینا نظراتی بودن که بنظرم لایق بیان کردن بودن
خوشحال میشم حتی یک دقیقه هم بهشون فکر کنید
دانش-آموزان-آلاء
خیرین-کوچک-دریا-دل
فارغ-التحصیلان-آلاء -
@milad91 در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:
@m-bahrami1378 :smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: نه
پس کار کی میتونه باشه؟؟؟؟؟
