هرچی تودلته بریز بیرون۶

[خانوم لوبیا]

• خُلاصِه‌کِه‌انقَدر‌غصِه‌نَخورید
  بالاخره‌خوب‌میشِه‌،قشَنگ‌میشِه،‌می‌رِسیم‌
  می‌بینیم،‌می‌خَندیم:)
  بِه‌قولِ‌صائِب‌تَبریزی:
  "آرامِش‌است‌آخرِ‌این‌اِضطراب‌ها..🤎"

[Matin Mousavi 1]

قیصر امین‌پور :

کوله باریست پر از هیچ
‏که بر شانه ماست
‏گله از دست کسی نیست
‏مقصر دل دیوانه ماست

[Matin Mousavi 1]

‌
خیلی جالبه که وقتی مثلا کلیدت رو گم می‌کنی، مطمئنی که کلیدی وجود داشته و تو گمش کردی.
ولی وقتی عشق رو گم می‌کنی اصلا شک‌ می‌کنی که آیا از اول وجود داشته؟ یا توهم من بوده؟
‌

[Matin Mousavi 1]

‌
آرزو میکنم گرفتار بیمارستان، دادگاه و آدمای دورو نشید.
‌

[Matin Mousavi 1]

زور خر و میخواهد و جان سگ و تاب شتر
عاشقی را اشتباهی بار آدم کرده‌اند...

[خانوم لوبیا]

• دوام بیاور …
  حتی اگر طنابِ طاقتت به
  باریک ترین رشته اش رسید..
  حتی اگر از زمین و زمانه بریدی..
  حتی اگر به بدترین شکلِ ممکن،کم آوردی..
  در ذهنت مرور کن ؛
  تمامِ آرزوهایِ محال دیروز را
  که امروز،زیرِ دست و پای
  روزمرگی ات،جولان می دهند!
  تمامِ آن ثانیه هایی که مطمئن
  بودی نمی شود،اما شد..!
  تمامِ آن لحظه هایی که فکر
  می کردی پایانِ راه است،اما نبود..!
  می بینی ؟! خدا حواسش به همه چیز هست ؛

[پرستو بابایی]

آیا اصلا عاشق بوده‌ام؟ آیا واقعا کسی را بدون هیچ نسبتی، از عمق جان دوست داشته‌ام؟!
من احتمال می‌دهم تمام این سال‌ها فقط آدم‌ها را دوست داشته‌ام و احساس خوبی که به من منتقل می‌کرده‌اند را... من با همه مهربان بوده‌ام و با بعضی‌ها مهربان‌تر، اما هرچه فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که عشق هنوز در من اتفاق نیفتاده!
به عقیده‌ی من "عشق" به شیوه‌ی رایج؛ احساس خوشایندی‌ست که ما با رفتار و کلام آدم‌ها، نسبت به خودمان پیدا می‌کنیم و زندگی در بهترین حالتش همین است؛ مواجهه با آدم‌های درستی که به ما احساسات خوشایند و بی‌نظیری را القا می‌کنند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

[Matin Mousavi 1]

هر آشغالی ره میشه بازیافت کرد
به جز آدم آشغال...

[Matin Mousavi 1]

سرطان درمان داره ولی بیشعوری نه..

[خانوم لوبیا]

• ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﻪ ﮐﻔﺶ ﻗﺸﻨﮓ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻢ ﺍﻭﻣﺪ،ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ
  ﺑﺮﺍﻡ ﺗﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻣﻮ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺧﺮﯾﺪﻣﺶ
  ﻓﺮﻭﺷﻨﺪه ﻣﯽ‌ﮔﻔﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ،ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﯽکنه!
  ﻣﺪت ها ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩ؛ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻣﺴﯿﺮﺍﯼ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﯽﭘﻮﺷﻤﺶ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﺫﯾﺘﻢ میﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻣﻮ ﺯخم ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﻪ ﺭﻭﺯ،ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ!
  ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻮﺩ؛ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﺳﺎﯾﺰ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ..ﺩﺭﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺶ،ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ!
  ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﻫﯿﭽﯽ ﻭﺍﺳﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪ ﺟﺰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ
  بعضی ﺍﺯ ﺁﺩمها ﻫﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭﻧﺪ!
  ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﺸﻮﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺰ قلبتون ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﻥ!
  ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﻭستشون ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎشی ﺁﺧﺮﺵ ﻓﻘﻂ ﺯﺧﻤﺎﺷﻮﻥ به جا ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ..

[Matin Mousavi 1]

این پست پاک شده!

[خانوم لوبیا]

• مقایسه کردن مثل‌ یه شمشیر دو‌ لبه است
  یه لبه اش خوبه و‌ باعث میشه یکجا نمیمونی
  و به فکر رشد و پیشرفت باشی،لبه اشتباهش
  اونجاست که خودت رو با انسان های دیگه
  مقایسه میکنی ...
  شرایط همه ما‌ یکی نیست که نتایجمون
  هم یکسان باشه
  هرکدوم از ما در جای درست خودمون هستیم
  و داریم بازی زندگی‌ خودمون‌ رو انجام میدیم
  برای همین استعداد و توانایی هامون‌ متفاوته
  چون رسالت خاصی داریم
  ما فقط باید خودمون رو با گذشته خودمون،
  ۶ ماه ۱ سال پیش مقایسه کنیم تا ببینیم چقدر
  رشد و پیشرفت درونی و زندگی داشتیم
  این جمله تاکیدی هم‌ بگو
  «من تلاش خودم‌ رو میکنم‌ و مثل یک
  الماس میدرخشم»

[پرستو بابایی]

یک‌وقت‌هایی فرکانس وجود آدم‌ها به قدری مثبته که در مواجهه با اون‌ها تو از خودت خجالت می‌کشی که وقتی می‌شه اینطور آرام بود، چرا داری برای مسائل بی‌ارزش، غصه می‌خوری؟!

[پرستو بابایی]

من خسته‌ام؛
از تلاش‌هایِ بسیارِ دیده نشده!
از بارهای سنگینِ برداشته و مهر و گذشت‌های وظیفه شده!
از هرچه مهربانی کردن و در پاسخِ کج‌فهمی‌ها لبخند زدن و هربار بیشتر زخم‌زبان شنیدن!!!
رنج است که هرچه بیشتر مراعاتشان را بکنی و هرچه بیشتر انسانیت به خرج بدهی، بیشتر دیوار غرور و شعور تو را کوتاه می‌بینند.
رنج است که فراتر از نیاز، خودت را خرج کنی و به روی خودشان نیاورند و بیشتر به تو آسیب بزنند و خستگی را در وجود تو ماندگار کنند.
آدم چه نیاز دارد به دیده شدن؟ تو ببین! تو قدردانِ هر آدمی باش که چه در مرزهای جهان تو و چه جایی دیگر، دارد تمامِ خودش را صرفِ ساختن می‌کند! که بیشتر از توان و جان و وظیفه‌اش می‌جنگد و آرامش و نقاط امن خودش را نادیده می‌گیرد.
تا کجا برای حفظ اصالت و برای دل خودشان محبت کنند و واکنش‌ها و پاسخ‌ها را نادیده‌ بگیرند؟! تو برایت مهم نیست نوازش کنی و در پاسخ به تو سیلی بزنند؟ مهم نیست لبخند بزنی و اخم و خشم تحویل بگیری؟ آدم‌ها اگر دیده و فهمیده نشوند، اگر مدام پاسخ از خودگذشتگی‌ها و محبت‌هاشان، کوچک‌شماری و زخم‌زبان باشد، اگر در انتهای تمام مسیرها حس کنند از خودشان یک قربانی ساخته‌اند، می‌روند و رفتن؛ همیشه در را باز کردن و دور شدن و بازنگشتن نیست! آدم‌ها گاهی می‌روند، در حالی که هیچ دری بازنشده و هیچ آدمی از هیچ چهارچوبی نگذشته و بالاجبار مانده، اما دیگر هیچ‌وقت شبیه به قبل نشده.
ما دیر می‌فهمیم با آدم‌ها چه کرده‌ایم.

#نرگس_صرافیان_طوفان

[xanomi]

[خانوم لوبیا]

• باور کنید که آدمی،یک شبه و یهویی و الکی به موفقیت نمی‌رسد..موفقیت زمان بر است..ابتدا باید قدم اول را برداری تا به جایی که می‌خواهی برسی

[Hhh Hh]

[خانوم لوبیا]

• اینکه از یه جایی به بعد تعداد
  آدم های زندگیت را کم میکنی نشانه ی
  غیر اجتماعی بودنت نیست؛
  تو فقط دیگر حال و حوصله ی هر آدمی
  با هر طرز فکری را نداری!‍🧃

[Narges_]

هیچ‌کس، با هر حدی از فهم و دانایی و همدلی، نمی‌داند در زندگی دیگران واقعاً چه می‌گذرد.
کلماتی رد و بدل می‌کنیم، چیزهایی می‌بینیم و حس می‌کنیم، اما هرگز نمی‌دانیم بر دیگری واقعاً چه گذشته، چه می‌گذرد.
بسیاری اوقات نمی‌دانیم بر خودمان هم چه می‌گذرد!
به همین سادگی، به همین پیچیدگی...

[M.Shajarian]

نگذار حسرتش به دلت بماند! نگذار زمان بگذرد و سال‌ها بعد به آینه نگاه کنی و یک چهره‌ی شکسته و فرتوت را ببینی که به هیچ‌کدام از آرزوهاش نرسیده!
نگذار زمان، برخلاف میل و آرزوهای تو بگذرد و روزی به تمام آنچه بر تو گذشته نگاه کنی و ببینی که هیچ بخشی از جهانت را دوست نداری، نه دستاوردها و نه آدم‌ها...
برای آرزوهات بجنگ... شکست بخور، خسته شو، تنها بمان؛ ولی بجنگ...
اگر الآن نجنگی، سال‌ها بعد، با زمین و زمان سرِ ناسازگاری و جنگ خواهی‌داشت، برای تمام کارهای نکرده و عشق‌های نداشته و مسیرهای نرفته...
بجنگ و تلاش کن و برس تا وقتی به خودت آمدی و دیر بود، حسرتش را نخوری...

#نرگس_صرافیان_طوفان