هرچی تودلته بریز بیرون۶

[ms96sad96]

ای پـــــــــــــــــیر خرابات که میخــــانه ندیدی!
ویرانه دل مــــــــــــــــاست تو ویــــرانه ندیدی!

ای رند غزل پـــوش که بر ســـــنگ سرت خورد
از دوست چه دیدی که ز بــــــــــــیگانه ندیدی؟

ای بی خبر از خـــــــانقه از خویـــــش حـذر کن
در محبس تن، شرزه ی شــــــــــــیرانه ندیدی

از دهـــــــــــــــر گذر کردی و در قعر فـــــتادی
در خانه چه دیــــــدی که به ویرانه ندیـــــدی؟

«ما خــــانه به دوشان غم سیــــــلاب نداریم»
لیکت نگهی کولی بــــــــــــــــــــیخانه ندیدی

یــــک دم به در میکده از خویـــــــش گذر کن
بر آتش مــــــــــی نشعه ی پــــــروانه ندیدی

ما میکده بر روضـــــــه ی رضـــــــوان نفروشیم
بر لعل ختن چرخش پیــــــــــــــــــــمانه ندیدی

آن دم که به مستی قدح خویش شکـــستیم
انگار تبر در دل بتــــــــــــــــــــــخانه ندیدی

[alireza_kiani]

چون یاد تو می آرم خود هیچ نمی مانم |سعدی|!

چه شوری بهتر از برخورد برق چشم باهم ؟
نگاهش را تماشا کن. اگر فهمید حاشا کن ...

[romisa]

فقط بغلم کن
من خسته تر از آنم که بگویم به چه علت.....
#تقدیم به صمیمی ترین رفیقم سحر

[علیم]

این پست پاک شده!

[oooopppssss]

اوست نشسته در نظر ، من به کجا نظر کنم؟
اوست گرفته شهرِ دل ، من به کجا سفر کنم؟

[revival]

اختلاف رنگ،بیدل در لباس افتاده است
ورنه یک رنگ است خون در پیکر طاووس و زاغ

[masoud]

romisa در شعردانه گفته است:

فقط بغلم کن
من خسته تر از آنم که بگویم به چه علت.....
#تقدیم به صمیمی ترین رفیقم سحر

عجب شعری
شکوفا شدن شعر مبارک بادت

[علیم]

Mahsa Ss عجب شاه بیتی!

[Sobhan.1999]

زبان حال دلم را کسی نمی فهمد...
کتیبه های ترک خورده خواندنش سخت است

سجادسامانی

[Sobhan.1999]

پا به پای کودکی هایم بیا

کفش هایت را به پا کن تا به تا

قاه قاه خنده ات را ساز کن

باز هم با خنده ات اعجاز کن

پا بکوب و لج کن و راضی نشو

با کسی جز عشق همبازی نشو

بچه های کوچه را هم کن خبر

عاقلی را یک شب از یادت ببر

خاله بازی کن به رسم کودکی

با همان چادر نماز پولکی

طعم چای و قوری گلدارمان

لحظه های ناب بی تکرارمان

مادری از جنس باران داشتیم

در کنارش خواب آسان داشتیم

یا پدر اسطوره دنیای ما

قهرمان باور زیبای ما

قصه های هر شب مادربزرگ

ماجرای بزبز قندی و گرگ

غصه هرگز فرصت جولان نداشت

خنده های کودکی پایان نداشت

هر کسی رنگ خودش بی شیله بود

ثروت هر بچه قدری تیله بود

ای شریک نان و گردو و پنیر !

همکلاسی ! باز دستم را بگیر

مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست

آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟

حال ما را از کسی پرسیده ای ؟

مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟

حسرت پرواز داری در قفس؟

می کشی مشکل در این دنیا نفس؟

سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟

رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟

رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟

آسمان باورت مهتابی است ؟

هرکجایی شعر باران را بخوان

ساده باش و باز هم کودک بمان

باز باران با ترانه ، گریه کن !

کودکی تو ، کودکانه گریه کن!

ای رفیق روز های گرم و سرد

سادگی هایم به سویم باز گرد!
@دانش-آموزان-آلاء

[M.an]

تنهایی تو را می شکند
در شاخه های من بپیچ
باد را غافلگیر کنیم

رضا کاظمی

[masoud]

چه کسی میداند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی؟

چه کسی میداند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی ؟

پیله ات را بگشا....تو به اندازه پروانه شدن زیبایی

[masoud]

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من،
وزن رضایتمندیست !

سهراب

[romisa]

masoud در شعردانه گفته است:

romisa در شعردانه گفته است:

فقط بغلم کن
من خسته تر از آنم که بگویم به چه علت.....
#تقدیم به صمیمی ترین رفیقم سحر

عجب شعری
شکوفا شدن شعر مبارک بادت

مبارک شاعرش باشه و اونی که خوندتش
من که فقط شنیدمش
رفع اسپم :
گر کسب کمال می‌کنی می‌گذرد
ور فکر مجال می‌کنی می‌گذرد
دنیا همه سر به سر خیال است، خیال
هر نوع خیال می‌کنی می‌گذرد…
(وحشی بافقی)

[romisa]

ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز

ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز
کاشانهٔ ما رفت بتاراج غمان خیز

از ناله مرغ چمن از بانگ اذان خیز
از گرمی هنگامه آتش نفسان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

خورشید که پیرایه بسیمای سحر بست
آویزه بگوش سحر از خون جگر بست

از دشت و جبل قافله ها رخت سفر بست
ای چشم جهان بین بتماشای جهان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

خاور همه مانند غبار سر راهی است
یک ناله خاموش و اثر باخته آهی است

هر ذره این خاک گره خورده نگاهی است
از هند و سمرقند و عراق و همدان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

دریای تو دریاست که آسوده چو صحراست
دریای تو دریاست که افزون نشد و کاست

بیگانهٔ آشوب و نهنگ است چه دریاست
از سینه چاکش صفت موج روان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

این نکته گشاینده اسرار نهان است
ملک است تن خاکی و دین روح روان است

تن زنده و جان زنده ز ربط تن و جان است
با خرقه و سجاده و شمشیر و سنان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

ناموس ازل را تو امینی تو امینی
دارای جهان را تو یساری تو یمینی

ای بندهٔ خاکی تو زمانی تو زمینی
صهبای یقین در کش و از دیر گمان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

فریاد از افرنگ و دلآویزی افرنگ
فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ

عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ
معمار حرم باز به تعمیر جهان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز

[faaa31]

عاشقان را گر در اتش میپسندند لطف دوست ////تنگ چشمم گر نظر در چشمه ی کوثر کنم

[_F_SSU_]

لَو شُقَّ عن قلبی یُری وسطه
سطران قد خُطّا بلا کاتب ٍ

العدلُ و التوحیدُ فی جانب ٍ
و حبُّ اهل البیتِ فی جانب ٍ

{اگر قلبم شکافته شود در میان آن دوسطر دیده میشود ، که بدون نویسنده نوشته شده ، عدل و توحید در یک طرف ، محبت به اهل بیت در طرف دیگر}

[صاحب بن عبّاد*]

• : یکی از متنعم ترین افراد عصر خودش ؛ نسل اندر نسل وزیر بودن ، خودش هم تا آخر عمر وزیر بوده و پست بالاتری نرفته !، در عین حال که همه چیز داشته و در نهایت کمال روزگار میگذرونده ،
  نسبت به عدالت حمایت شدید داشته و در دفاع از مظلوم و از بین بردن رسم و رسوم اشتباه کم نذاشته !
  به خاطر همین شخصیت کم نظیری هست ؛
  چه در دوران حیات و چه بعدش ،چهره ی محبوب و خوشنام شناخته شده.

#عدل_انسان و سرنوشت
#شهید_مطهری

[romisa]

آهي که ز دل خيزد از بهر جگر سوزي است
در سينه شکن او را آلوده مکن لب ها

[romisa]

از همه کس کناره گير صحبت آشنا طلب

از همه کس کناره گير صحبت آشنا طلب
هم ز خدا خودي طلب هم ز خودي خدا طلب

از خلش کرشمه ئي کار نمي شود تمام
عقل و دل نگاه را جلوه جدا جدا طلب

عشق بسر کشيدن است شيشه ي کائنات را
جام جهان نما مجو دست جهان گشا طلب

راهروان برهنه پا راه تمام خار زار
تا بمقام خود رسي راحله از رضا طلب

چون بکمال مي رسد فقر دليل خسروي است
مسند کيقباد را در ته بوريا طلب

پيش نگر که زندگي راه بعالمي برد
از سر آنچه بود و رفت در گذر انتها طلب

ضربت روزگار اگر ناله چوني دهد تو را
باده ي من ز کف بنه چاره ز موميا طلب

[romisa]

زندگي در صدف خويش گهر ساختن است

زندگي در صدف خويش گهر ساختن است
در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

عشق ازين گنبد در بسته برون تاختن است
شيشه ي ماه ز طاق فلک انداختن است

سلطنت نقد دل و دين ز کف انداختن است
به يکي داو جهان بردن و جان باختن است

حکمت و فلسفه را همت مردي بايد
تيغ انديشه بروي دو جهان آختن است

مذهب زنده دلان خواب پريشاني نيست
از همين خاک جهان دگري ساختن است