هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Sobhan.1999]

ابری رسید و آسمانم از تو پر شد

بارانی آمد، آبدانم از تو پر شد

نام تو اول بغض بود و بعد از آن اشک

اول دلم پس دیدگانم از تو پر شد

حسین منزوی

[Ghgghhfdd]

با هرکه نشستیم
دل از او نشکستیم
بر جام می و میکده مردانه نشستیم
هرچند که این جام پر از جور و جفا بود
خوردیم ولی حرمت ساقی نشکستیم

[Sobhan.1999]

لطفا این شعر را

آهسته بخوانید

رویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش

خواب رفته است شاعر

[Sobhan.1999]

این پست پاک شده!

[Ghgghhfdd]

مرا محتاج این و ان کردی
ملالی نیس
تو هم محتاج میشی جهان دار مکافاته

[آسِمان آبی]

بس سخت گرفتیم به آسان نرسیدیم
ماندیم در آغاز و به پایان نرسیدیم

[آسِمان آبی]

هزار پله نپيموده تودرتو

در انتظار پاهاي خسته

خسته از هماره دويدن

دويدن و هرگز نرسيدن

در يك دريچه محدود از حيات

مدام دور خود چرخيدن
...

[romisa]

دوباره سنگ زاده خواهم شد 
و باز تو را ای زن دوست خواهم داشت

دوباره باد زاده خواهم شد 
و باز تو را ای زن دوست خواهم داشت
 
دوباره موج زاده خواهم شد 
و باز تو را ای زن دوست خواهم داشت
 
دوباره آتش زاده خواهم شد 
و باز تو را ای زن دوست خواهم داشت

دوباره مرد زاده خواهم شد 
و باز تو را ای زن دوست خواهم داشت

[romisa]

تا آمدم یک خط بخوانم درس را هربار...
یاد تو افتادم من و شاعر شد این خودکار

گویا جهان مصرع به مصرع شعر بارید و...
یک بیت من می‌خواندم و یک بیت هم دیوار

مشروط خواهم شد، ندارم چاره ای اما...
منصور حلاجم، ندارم باکی از این دار!

پایان شعرم بود و روی جزوه خوابم برد
می‌خواستم یک خط بخوانم درس را این بار

• جالب بود

[romisa]

خسته تر از آنی که بشنوی
مانده تر از آنم که بگویم
کنارم بنشین تا کمی با هم
آسمان را نگاه کنیم......

[romisa]

بر قله های انتظار

ای مقتدای آبهای آشوب

در روزگار جسارت مرداب

طوفان آخرینی

/ که بر گستره خاک خواهد گذشت

ای شوکت طلوع هزار آفتاب

تو شیونی

/ بلند تر از

/ فرود هزار کهکشان به زمین

و عصبانی که

/ اسب های خشمگین

/ پیش بینی کرده اند

من کدامم

/ که فهم عظمت کائنات نویسم

و بیقراری زمین را اندازه کنم

و جرأت من آنقدر نیست

/ که طوفان را به ادراک آورد

احساس می کنم

/ عمارتها بر شانه ی زمین

/ سنگینی می کنند

و بوی احتیاج

/ از درز کلبه ها بیرون زده است

و غربت راست کرداران

/ که دهان زخم به کتفشان می خندد

همیشه فکر می کنم

/ این آخرین شبی است که از کوچه می گذرد

باغها از پائیز برمی گردند

و درختان در انتظار بارش آخرین

/ سر خوش می ایستند

بر آخرین قله های انتظار ایستاده ایم

/و زمین را

/ که در باتلاق تقلب بازیگوشی می کند

/ تشر می زنیم

بی گمان

/ تا فتح قله ی دیگر

/ فرمان عشق آتش است

مرا با رکود مردابها کاری نیست

من به تقلای دست های کریم

/ نماز خواهم برد

و خاک مستعد را

/ با نهرهای روان

/ آشتی خواهم داد

و هرچه من نباشم

/ عمر آفتاب دراز

چراغ های سرخ

/مجال را از خفاش ربودند

و زمین را

به روزی بزرگ

/ بشارت دادند

و ما که آفتاب را

بر بلندای این خاک می بینیم

چگونه می توان به انکار عشق برخاست

و یاس ها را از عطر افشانی باز داشت

مگر می شود به چشمه فرمان توقف داد

و لال باد آن

/ که دهان به غیظ می گشاید

و باغ را

و چراغ را

/ با دم هرز خویش

/ مسموم می دارد

این سان که به تقدیس معصیت نشستی

و چشم از آفتاب بستی

بدان که جولان شیطان

/ به طلوع عشق نمی انجامد

انکار عشق

اقرار فصاحت آن دلی است

که چشم از روشنی بر می دارد

و رو به روی بهار حصار می کارد

باید دست ها را به قبضه ی شمشیر سپرد

/ و حنجره ی بدی را فشرد

آه ای پیشوای اقیانوس های شورش

شب نشینی دنیا به طول انجامید

/ طوفان را رها کن

/ و اسب آشوب را

/ افسار بگسل!

[romisa]

از تندبادی كه رفت
موی آشفته ای
مانده است و
دل پريشانی...!

عليرضا روشن

[romisa]

و من چنان پرم
که روی صدایم نماز میخوانند...

فروغ

[romisa]

نگران نباش
سرانجام دجالان خواهند رفت
درندگان خواهند رفت
دردآوران خواهند رفت
اما تو...تنها تو
سربلند، زیبا و بی‌نظیر... می‌مانی،
تو... دختر کوبانی!

#سید_علی_صالحی

[romisa]

سرشار از «هیچ» شده‌ام بی تو 
و پای ماندنم دیگر 
سخت می لرزد...

#سیمین_دانشور

[romisa]

بر خود مبال
که اشرفِ آفرینگانِ تواَم من؛
با من ، خدایی را
شکوهی مقدّر نیست...

#احمد_شاملو

[romisa]

چون عشق رفت از دست
میل کتابت امد 
اما دگر مرا نیست حرفی برای گفتن  
 
#فریدون_فرخزاد

[romisa]

مرا زهره­ ی آن نیست
که نامت را به زبان آرم
در تو می­ نگرم و می ­میرم.
 
#حسین_منزوی

[revival]

چو سایه چند به هر خاک جبهه سودنها
که زنگ بخت نگرددکم از زدودنها

[revival]

ای آهِ خفته در خون، چاک دلت مبارک:)