" مشاعره "

[MSina]

اي عاشقــان اي عاشقـان پیمانه را گم كرده ام

دركنج ویران مــــانده ام ؛ خمخــــانه را گم كرده ام

هم در پی بالائیــــان ؛ هم من اسیــر خاكیان

هم در پی همخــــانه ام، هم خــانه را گم كرده ام

آهـــــم چو برافلاك شد، اشكــــم روان بر خاك شد

آخـــــر از این جا نیستم ؛ كاشـــــانه را گم كرده ام

درقالب این خاكیان، عمری است سرگردان شدم

چون جان اسیرحبس شد ؛ جانانه را گم كرده ام

از حبس دنیا خسته ام، چون مرغكی پر بسته ام

جانم از این تن سیر شد ؛ سامانه را گم كرده ام

در خواب دیدم بیـــدلی صد عاقل اندر پی روان

میخواند با خود این غزل ؛ دیوانه را گم كرده ام

گـــر طالب راهی بیــــا ؛ ور در پـی آهی برو

این گفت و با خود می سرود، پروانه راگم كرده ام
.

[Ansel]

خوش است درد که باشد امید درمانش

دراز نیست بیابان که هست پایانش

نه شرط عشق بود با کمان ابروی دوست

که جان سپر نکنی پیش تیربارانش

عدیم را که تمنای بوستان باشد

ضرورت است تحمل ز بوستانبانش

وصال جان جهان یافتن حرامش باد

که التفات بود بر جهان و بر جانش

ز کعبه روی نشاید به ناامیدی تافت

کمینه آن که بمیریم در بیابانش

اگر چه ناقص و نادانم این قدر دانم

که آبگینه من نیست مرد سندانش

ولیک با همه عیب احتمال یار عزیز

کنند چون نکنند احتمال هجرانش

گر آید از تو به رویم هزار تیر جفا

جفاست گر مژه بر هم زنم ز پیکانش

حریف را که غم جان خویشتن باشد

هنوز لاف دروغ است عشق جانانش

حکیم را که دل از دست رفت و پای از جای

سر صلاح توقع مدار و سامانش

گلی چو روی تو گر ممکن است در آفاق

نه ممکن است چو سعدی هزاردستانش

[_Mitra_]

همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
zeinab dehghani

[_Mitra_]

ذکرش به خیر
ساقی فرخنده فال من
@Saghi-Mortazavi

[_Mitra_]

جانا حدیث حسنت
در داستان نگنجد (:
parisa khany

[_Mitra_]

نه عجب اگر به عالم اثری نماند از ما
که بر آسمان نبینی اثر شهاب ماند
@Narjes-Hashemi

[_Mitra_]

نشان اهل خدا عاشقی است با خود دار
که در مشایخ شهر این نشان نمیبینم
Miss.Joker

[_Mitra_]

از رهگذر خاک سر کوی شما بود
هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد!
(:

[_Mitra_]

باغبان در رخ ما گو در بستان مگشا
ما تماشای گل از روزنه ی دل کردیم

[Ansel]

این پست پاک شده!

[Ansel]

کافر نه ایم و بر سرِمان شور عاشقی است
آن را که شور عشق به سر نیست،کافر است...

شهریار

@mitra-ism-rahmani

قول داده بودم:)

[Ansel]

سعدی بشوی لوح دل از نقش غیر او

علمی که ره به حق ننماید جهالت است...

[MSina]

من از این نفس، از این بی سر و پا خسته شدم
خودم از دست خودم آه خدا خسته شدم
.

[علیرضا تمدنی]

که دیشب از بلندای ایوان
فردی به یادِ چشمانت پرید
حالا سقوط کرده به اعماقم
مردی که در نگاه تو زندانی ست...

[atena abolhasani]

ما ز اهل عالمیم اما ز عالم فارغیم

از غم و شادی و نوروز و محرم فارغیم

چون گل کاغذ به رنگ خشک قانع گشته ایم

از تریهای سحاب و ناز شبنم فارغیم

ما به خون چون لاله داغ خویش را به می کنیم

از نمک آسوده ایم از ناز مرهم فارغیم

سینه را یک روز با خورشید صیقل داده ایم

از غم زنگار و از اندیشه نم فارغیم

نغمه در سازست اما فارغ است از گوشمال

ما درین عالم ز محنتهای عالم فارغیم

هر چه می خواهیم صائب هست در دیوان او

با کلام مولوی زاشعار عالم فارغیم

🪴صائب تبریزی🪴

[Mahan Xodayi 2]

قطع قلم به قیمت نان میکنی رفیق
این خط و این نشان که زیان میکنی رفیق
گیرم دراین میان دکه دکان میکنی
یا که گیرم به نوایی رسیده ای رفیق
روزی که زین به پشتت افتد
حیرت ز کار و بار جهان میکنی رفیق
تیر و کمان که بدستت اوفتد،هوش دار
سیب است یا سر است نشان میکنی رفیق
روزی که آفتاب حقیقت برون اید
سر در کدامین برف نهان میکنی رفیق؟؟؟

[Saghia]

گر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز

به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز

تو مخالفت همی‌کش تو موافقت همی‌کن

چو لباس تو درانند تو لباس وصل می‌دوز

به موافقت بیابد تن و جان سماع جانی

ز رباب و دف و سرنا و ز مطربان درآموز

به میان بیست مطرب چو یکی زند مخالف

همه گم کننده ره را چو ستیزه شد قلاوز

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر

که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز

/مولانا/

[_Mitra_]

صبا اگر گذری اُفتَدَت به کشور دوست
بیار نَفحِه‌ای از گیسوی مُعَنبَر دوست

به جانِ او که به شکرانه جان برافشانم
اگر به سویِ من آری پیامی از برِ دوست

و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار
برایِ دیده بیاور غباری از درِ دوست

منِ گدا و تمنایِ وصلِ او هیهات
مگر به خواب ببینم خیالِ منظرِ دوست

دل صِنوبَریَم همچو بید لرزان است
ز حسرتِ قد و بالای چون صنوبرِ دوست

اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را
به عالمی نفروشیم مویی از سرِ دوست

چه باشد ار شود از بندِ غم دلش آزاد
چو هست حافظِ مسکین غلام و چاکر دوست

غزل 61

[MSina]

دست تقدیر گر نویسد سرنوشت
هر یکی جایش بود اندر بهشت
چون ندارد اختیار از کار خود
پس نشاید عدل و داد اندر سرشت
.

[Mahan Xodayi 2]

گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود
گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود
گاهی بساط عیش خودش جور می شود
گاهی دگر، تهیه بدستور می شود
گه جور می شود خود آن بی مقدمه
گه با دو صد مقدمه ناجور می شود
گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود گاهی گدای گدایی و بخت با تو یار نیست گاهی تمام شهر گدای تو می شود…
گاهی برای خنده دلم تنگ می شود
گاهی دلم تراشه ای از سنگ می شود
گاهی تمام آبی این آسمان ما
یکباره تیره گشته و بی رنگ می شود
گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود
ازهرچه زندگیست دلت سیر می شود
گویی به خواب بود جوانی‌ مان گذشت
گاهی چه زود فرصت مان دیر می شود