هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Danial.al]

خاموشم
اما دارم به آواز غم خود می دهم گوش
وقتی کسی آواز می‌خواند خاموش باید بود
غم
داستانی تازه سر کرده است
اینجا سرا پا گوش باید بود

درد از نهاد آدمی زاد است

ابتهاج

[Ansel]

بی رُخ جان پرورِجانان مَرا از جان
چه حَظ ..؟!

وحشی بافقی

[بابونــــه]

دردم به جان رسید و
طبیبم پدید نیست

دارو فروش خسته دلان را
دکان کجاست...؟

خواجوی کرمانی

[Hamid.s]

آری از نامهربانان گاه باید بگذریم ...

[Hamid.s]

دور دور مرو که مهجور گردی؛ و نزدیکِ نزدیک میا که رنجور گردی!

[Hamid.s]

من آه شدم ابر شدم باریدم
ولی تو با خبر ازحال بدم،خندیدی

[Hamid.s]

•به هوش باش دلی را به سهو نخراشی

[Estelle]

گاه باید خندید
بر غمی بی پایان...

[erfan wizard]

این پست پاک شده!

[Miss.Joker]

شبم از بی ستارگی شبِ گور
در دلم پرتو ستاره ی دور
آذرخشم گَهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پرِ زاغ
مرغِ شب خوان که با دلم می خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گُم شدند در شبِ دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت!

[SARA_]

قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم
تحمل می‌کنم با زخم چون مرهم نمی‌بینم...

[officer k]

از سر خط نوشتم اسمت را
تا ته خط ادامه‌ات دادم
باز یادم نبود دل کندی
یادم آمد، به گریه افتادم

نیستی تو، جهان پر از خالی‌ست
خالی از عشق، خالی از همه چیز
مثل تنها قدم زدن وسطِ
عصرِجمعه حوالیِ  پاییز...

باز هم آن سوال تکراری؛
چه شد از من دلت برید اصلا؟
تو چه گفتی که از تو برگشتم؟
من چه کردم دلت گرفت از من؟

می‌توانم برات بنویسم
با تو بودن چقدر زیبا بود
خنده‌ای که براش می‌مردم
سهم من از تمام دنیا بود

می‌توانم برات گریه کنم
می‌توانم بمیرم از دوریت
می‌توانم ببوسمت از دور
وسط خنده‌های مجبوریت

می‌توانم نخواهمت اما...
دوست داری، دوباره نامه بده
می‌توانم؟ نمی‌توانم...نه
به فراموشی‌ام ادامه بده

کاش می‌شد به قبل برگردم
سرنوشتم عوض شود شاید
کاش تنها برای من بودی
تا جهان جای بهتری باشد

دوری از من. چقدر؟ خیلی دور
میرسی، گرچه دیر... خیلی دیر
تا ببینم چه می‌کند تقدیر
با دو تقصیرکار بی تقصیر

از سر خط نوشتی اسمم را
تا ته خط ادامه‌ام دادی...
باز یادت نبود دل کندی
یادت آمد، به گریه افتادی....

#شعر : اهورافروزان

[ma.a]

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو
فلان ز گوشه نشینان خاک درگه ماست

به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظر خاطر مرفه ماست

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای
که سال‌هاست که مشتاق روی چون مه ماست

غزل۲۳ حافظ️

[ma.a]

این پست پاک شده!

[0-0ftm]

هر که خود داند و خدای دِلَش
که چه دردیست کجای دِلَش..

[Michael Vey]

درین سرای بی کسی، کسی به در نمی زند
به دشتِ پُرملال ما پرنده پَر نمی زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند

نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

گذرگهی است پُر ستم که اندر او به غیر غم
یک صلای آشنا به رهگذر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند!

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند!

نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

[هوشنگ ابتهاج]

[Ainoor]

یک روز می آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر ویرانم ولی چشم انتظارت نیستم

[Ainoor]

گیرم‌ درخت‌ رنگ‌ خزان‌ گیرد
تا ریشه‌ هست‌، ساقه‌ نمی‌میرد ...

[Ainoor]

او صبر خواهد از من
بختی که من ندارم
من وصل خواهم از او
قصدی که او ندارد

[Michael Vey]

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن
با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند

ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند

نای ما خاموش ولی این زهره شیطان هنوز
با همان شور و نوا دارد شبانی می کند

گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان
با همین نخوت که دارد آسمانی می کند

سال ها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز
در درونم زنده است و زندگانی می کند

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من
خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی
چون بهاران می رسد با من خزانی می کند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند
آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند

می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان
دفتر دوران ما هم بایگانی می کند

“شهریارا” گو دل از ما مهربانان مشکنید
ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند

[شهریار]