هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Homayoun]

درخت غم به جونم کرده ریشه
به درگاه خدا نالم همیشه

#باباطاهر .....

[officer k]

سر من درد که نه،
میل شکستن دارد...
تا که بیرون بکشم
از وسطش فکرِ تو را...!

#.علیرضا فراهانی

[Saghia]

از زمزمه دلتنگیم
از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی
نه میل سخن داریم

آوار پریشانی‌ست
رو سوی چه بگریزیم؟
هنگامة حیرانی‌ست
خود را به که بسپاریم؟

تشویش هزار «آیا»
وسواس هزار «اما»،
کوریم و نمی‌بینیم
ورنه همه بیماریم

دوران شکوه باغ
از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف
خشکیده و بی‌باریم

دردا که هدر دادیم
آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بریم
ابریم و نمی‌باریم

ما خویش ندانستیم
بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید؟
گفتیم که بیداریم.

من راه تو را بسته
تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست
وقتی همه دیواریم

•حسین منزوی•

[بابونــــه]

گر شد از جور شما خانه موری ویران
خانه خویش محال است که آباد کنید

ملک الشعرای بهار

[بابونــــه]

حالِ یک دل را اگر کردی خراب، آماده باش
اشکِ چشمِ دلشکسته، خانه ویران می کند.

[Ansel]

عُمرم
همه رفت و
آرزویِ تو نرفت...

مولوی

[Miss.Joker]

"تسکین نیابد جانِ من، صد بار اگر بینم تو را"

[_Biliifti_]

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد ..

[Homayoun]

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من.........

#سعدی

[بابونــــه]

بر هرکسی که می‌نگرم در شکایت است
در حیرتم که گردش گردون به کام کیست!

[بابونــــه]

نه تو می‌مانی،
نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

#سهراب_سپهری

[بابونــــه]

در مسجد و کعبه به دنبال چه هستی؟
اول تو ببین قلب کسی را نشکستی؟

اینگونه چرا در پی اثبات خداییم؟
همسایه ما گشنه و ما سیر بخوابیم؟

[بابونــــه]

این چنین زیر و زبر عالم نمی ماند مدام

می نشاند چرخ هر کس را به جای خویشتن

[Saghia]

روزگارا قصد ايمانم مكن
زآنچه مي‌گويم پشيمانم مكن
كبرياي خوبي از خوبان مگير
فضلِ محبوبي ز محبوبان مگير
گم مكن از راه پيشاهنگ را
دور دار از نامِ مردان ننگ را
گر بدي گيرد جهان را سربسر
از دلم اميد خوبي را مبر
چون ترازويم به سنجش آوري
سنگ سودم را منه در داوري
چون‌كه هنگام نثار آيد مرا
حبّ ذاتم را مكن فرمانروا
گر دروغي بر من آرد كاستي
كج مكن راه مرا از راستي
پاي اگر فرسودم و جان كاستم
آنچنان رفتم كه خود مي‌خواستم
هر چه گفتم جملگي از عشق خاست
جز حديث عشق گفتن دل نخواست
حشمت اين عشق از فرزانگي‌ست
عشقِ بي فرزانگي ديوانگي‌ست
دل چو با عشق و خرد همره شود
دستِ نوميدي ازو كوته شود
گر درين راه طلب دستم تهي‌ست
عشقِ من پيشِ خرد شرمنده نيست
روي اگر با خونِ دل آراستم
رونقِ بازارِ او مي‌خواستم
ره سپردم در نشيب و در فراز
پاي هِشتم بر سرِ آز و نياز
سر به سودايي نياوردم فرود
گرچه دستِ آرزو كوته نبود
آن قَدَر از خواهشِ دل سوختم
تا چنين بي‌خواهشي آموختم
هر چه با من بود و از من بود نيست
دست‌و دل تنگ‌است‌و آغوشم تهيست
صبرِ تلخم گر بر و باري نداد
هرگزم اندوهِ نوميدي مباد
پاره پاره از تنِ خود مي‌بُرم
آبي از خونِ دلِ خود مي‌خورم
من درين بازي چه بردم؟ باختم
داشتم لعلِ دلي، انداختم
باختم، اما همي بُرد من است
بازيي زين دست در خوردِ من است
زندگاني چيست؟ پُر بالا و پست
راست همچون سرگذشتِ يوسف است
از دو پيراهن بلا آمد پديد
راحت از پيراهنِ سوم رسيد
گر چنين خون مي‌رود از گُرده‌ام
دشنه‌ي دشنامِ دشمن خورده‌ام

•ابتهاج•

[بابونــــه]

کامل بخونید:)
بیشتره البته

دوستان! شرحِ پریشانیِ من، گوش کنید
داستانِ غمِ پنهانیِ من، گوش کنید

قصهٔ بی‌سر و سامانیِ من، گوش کنید
گفت‌وگویِ من و حیرانیِ من، گوش کنید

شرحِ این آتشِ جان‌سوز، نگفتن تا کی؟
سوختم، سوختم، این راز، نهفتن تا کی؟

روزگاری، من و دل، ساکنِ کویی بودیم
ساکنِ کویِ بتِ عربده‌جویی بودیم

عقل و دین باخته، دیوانهٔ رویی بودیم
بستهٔ سلسلهٔ سلسله‌مویی بودیم

کس در آن سلسله، غیر از من و دل، بند نبود
یک گرفتار از این جمله که هستند، نبود

نرگسِ غمزه‌زنش، این‌همه بیمار نداشت
سنبلِ پُرشکنش، هیچ گرفتار نداشت

این‌همه مشتری و گرمیِ بازار نداشت
یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

اول آن‌کس که خریدار شدش، من بودم
باعثِ گرمیِ بازارشدش، من بودم

عشقِ من شد سببِ خوبی و رعناییِ او
داد، رسوایی من، شهرتِ زیباییِ او

بس که دادم همه‌جا شرحِ دلاراییِ او
شهر پُر گشت ز غوغایِ تماشاییِ او

این زمان، عاشقِ سرگشته، فراوان دارد
کی سرِ برگِ منِ بی‌سر و سامان دارد؟

چاره این است و ندارم بِه از این رایِ دگر
که دهم جایِ دگر، دل، به دل‌آرایِ دگر

چشمِ خود فرش کنم زیرِ کفِ پایِ دگر
بر کفِ پایِ دگر، بوسه زنم جایِ دگر

بعد از این رایِ من، این است و همین خواهد بود
من بر این هستم و البته چنین خواهد بود

[Hamid.s]

شیشه ای ام
سنگِ ترت را بزن ...

[Hamid.s]

ﻣﻮﺳﯽ ‏(ﻉ) ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ:
ﺍَﺭَﻧﯽ ‏( ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ ‏)

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ : ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ ‏( ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ ‏)

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻌﺪﯼ :
ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﻣﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﮐﻪ ﻧﯿﺮﺯﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﻨﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ حافظ :
ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﺑﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﺗﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮ ، ﻧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ :
ﺍﺭﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ، ﭼﻪ ﺗﺮﯼ ﭼﻪ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ
ﺳﻪ ﺑﯿﺖ، ﺳﻪ ﻧﮕﺎﻩ، ﺳﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ
ﻣﺜﻞ ﺳﻌﺪﯼ ، ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ
ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻓﻆ ، ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻻﻧﺎ ، ﻋﺎﺭﻓﺎﻧﻪ

[Hamid.s]

اونجا که رودکی میگه:

با صد هزار مردم تنهایی‌
بی صد هزار مردم تنهایی

[Hamid.s]

یک پنجره ی نیمه باز
قطر های باران
چندی ورق کتاب
یک لیوان چای گرم
دلخوشی های کوچک
ح.ص
سبک شعر: هایکو

[Miss.Joker]

نیست جز بی خبری در همه عالم خبری!