هرچی تودلته بریز بیرون۶

[بابونــــه]

‌
خود گنه کاریم و از دنیا شکایت می کنيم!
غافل از خود، دیگری را هم قضاوت می کنيم!

کودکی جان می دهد از درد فقر و ما هنوز…
چشم می بندیم و هرشب خواب راحت می کنيم!

عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود…
ما به این دنیای فانی زود عادت می کنيم!

ما که بردیم آبرو از عشق، پس دیگر چرا…
عشق را با واژه هامان بی شرافت می کنيم؟

کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی…
با همیم اما چرا احساس غربت میکنم
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

(قبلا هم فرستادم فکر کنم ولی قشنگه)

[Hamid.s]

زندگی دایره در دایره سرگردانی‌ست
چشم بر هم بزنی،مرحله‌ی پایانی‌ست

بگذارید که خاموش بمانم در خویش
لب اگر وا بکنم دردِدلم طولانی‌ست

مثل یک کاخِ قدیمی پُرم از خاطره‌ها
ترسم از زخم‌زبانهای پس از ویرانی‌ست

دل به آرامش ِ مصنوعی دریا بستید
دل ِ دریا متشنّج،دل من طوفانی‌ست

سرو ِ آزاده‌ی این جنگل وهم‌آلودم
تیشه خورده‌ست تنم،مرگ و سقوطم آنی‌ست

کینه و بخل و بدی از صفت آدمهاست
عشق هم از هیجانات ِ خوش ِ انسانی‌ست

حرف ِ ناگفته اگر درک شود گنجینه‌ست
شعر ِ من نیز پُر از آنچه خودت میدانی‌ست

[Ainoor]

دوست دارَم که خودَم را زِ خودَم دور کُنم
خودِ من با خودِ من دَر خودِ مَن می‌ جَنگَد

[بابونــــه]

من از باز ترین پنجره با مردمِ
این ناحیه صحبت کردم،
حرفی از جنس زمان نشنیدم.
هیچ چشمی...
عاشقانه به زمین خیره نبود!
کسی از دیدن یک باغچه
مجذوب نشد!
هیچ کس زاغچه‌ای را ...
سر یک مزرعه جدی نگرفت؛
من به اندازه‌ی یک ابر دلم می‌گیرد....

[M.Shajarian]

ای غم ! نمی دانم
روز رسیدن روزی گام که خواهد بود
اما درین کابوس خون آلود
در پیچ و تاب این شب بن بست
بنگر چه جان های گرامی رفته اند از دست
دردی ست چون خنجر
یا خنجری چون درد
این من که در من
پیوسته می گرید
در من کسی آهسته می گرید

[Hamid.s]

همه شب من دل خود میخورم از تنهایی
تا خیال تو انیس شب تنهایی کیست ...؟!

[Hamid.s]

شب و روز در خيالی و ندانمت کجايی ...!

[Hamid.s]

اونجا که شهریار میگه:

کجا رواست
که از دستِ دوست هم بِکشد؟

دلی که این همه
از دستِ روزگار کشید؟

[Hamid.s]

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی

یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست

تا ندانند حریفان که تو منظور منی

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

تو همایی و من خسته بیچاره گدای

پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی

بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم

ور جوابم ندهی می‌رسدت کبر و منی

مرد راضیست که در پای تو افتد چون گوی

تا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنی

مست بی خویشتن از خمر ظلوم است و جهول

مستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنی

تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ

باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی

من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن

غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی

خوان درویش به شیرینی و چربی بخورند

سعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی

•سعدی

[Hamid.s]

اوّل و پایان هر دردیم ما، دالیم ما..

• محمد سهرابی .

.

[Hamid.s]

رفته ای... اما گذشتِ عمر تاثیری نداشت
من که دلتنگ توام امروز... فردا بیشتر

زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ تر
بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر

هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید
هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر

بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی: "عاشقم"
خون انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر...

[Anzw 18]

ای که گفتی
عشق را از یاد بردن سخت نیست

عشق را شاید،
ولی هرگز مرا نشناختی ...

_ فاضل نظری

[Hamid.s]

این پست پاک شده!

[Hamid.s]

یک سینه حرف هست،ولی نقطه چین بس است...

• حامد عسکری .

[بابونــــه]

روزآرامــم و افســوس بـــه شب کـه برسم
همه شب عــازمِ  میــدانم ودر جنــگ خودم

شیشه با سنگِ دگر خُرد شود حرفی نیست
دردم این است شکسته شده با سنگ خودم

[Nilay]

چه آرزوها
که داشتم من و دیگر ندارم
چه‌ها که می‌بینم و باور ندارم
چه‌ها،‌‌ چه‌ها، چه‌ها، که می‌بینم و باور ندارم ...

مهدی اخوان ثالث

[jahad_121]

آن کس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بدهی
دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند

مولانا

[__Aqua]

سخن ، بى تو مگر جاى شنیدن دارد ؟
نفس ، بى تو کجا ناى دمیدن دارد

علت کورى. یعقوب نبى معلوم است
شهر بى یار مگر ارزش دیدن دارد….

"شهریار"

[بابونــــه]

‌‌
‌

هر کسی را همدم غم و تنهایی مدان
سایه هم راه تو می‌آید ولی همراه نیست‌
‌
#مولانا

[بابونــــه]

از درون آشفته و ظاهر چو کوهی استوار
رنج ها اینگونه ما را مرد بار آورده اند...

#شیدا_صیادی_پور