فعل دعایی!
-
Narges_
سلام.
فعل دعایی که البته اسمشم روشه، فعلیه که به واسطهٔ اون داریم دعا میکنیم. مثل این مصرع حافظ:
یا رب مباد که گدا معتبر شود
یعنی خدایا، نکند(نشود) که گدا معتبر شود.یا این بیت مولانا:
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هرکه این آتش ندارد نیست باد
باد دوم به معنای باشد و بگردده. و شاعر داره دعا میکنه. -
danial hosseiny یکم عجیبه برام از لحاظ معنایی
ولی متوجه شدم
خیلی ممنون -
danial hosseiny نه ریشه ی فعله فکر کنم چیزی که بهم گفتین تو این پیامتون
این برام عجیب نیست
معنی کلی جمله یا بیته که عجیبه
تا اون دعایی بودنشو بگیرم یا نه
میشه گفت هر خواسته ای دعاعیه؟ یا مثلا باید حتما از خدا باشه؟ -
Narges_
ببین هر خواستهای که نه.
الآن مثلا بگی «خواستم بروم بیرون.» الآن دعایی نیست که این.
یا مثلا بگی «من آن کیف را میخواهم»،«آن کیف را به من بده» و موارد دیگه.
باید وجههٔ دعا داشته باشه. درنهایت هم اگه بخوای از لحاظ معنوی بهش نگاه کنی قطعا بله. درنهایت برمیگرده به درخواستی که از خدا داری.
توی سؤال خودت:
رود ذرهای گر ز خاکت به باد
به خون من آن ذره آغشته باد
اگه یک ذره از خاکت به باد بره و از دست بره، ای کاش که به خون من اون ذره آغشته بشه. (من بمیرم و این اتفاق بیوفته)
یا توی مثالایی که من زدمم به همین شکل. به هر حال دعا وجههٔ معناییش در هر صورت برمیگرده به خالق. اما اینکه لزوماً داری از خطا و مستقیما چیزی رو طلب میکنی نه. درست نیست.
در کل فکر میکنم همین که با «ای کاش» هم بهش فکر کنی برات ملموستر بشه. حالت دعا بهش بدی توی معنی. خودت برای دو مثالی که من نوشتم همین کار رو بکن تا متوجه بشی. -
danial hosseiny خیلی ممنونم