-
شعردانه
-
ز خورشید و از آب و از باد و خاک_
نگردد تبه نام و گفتار پاک_بد و نیک ماند ز ما یادگار_
تو تخم بدی تا توانی مکار_منه تو رهی کان نه آیین بود_
که تا ماند آن، بر تو نفرین بود_نباشد جهان بر کسی پایدار_
همه نیک نامی بود یادگار_
-
%(#0000ff)[گیرم] %(#1919ff)[از قصه] %(#3333ff)[این غصه] %(#4c4cff)[هم ]%(#6666ff)[آگاه ]%(#7f7fff)[شدم]
%(#0000ff)[زندگی ]%(#1919ff)[روز و ]%(#3333ff)[شبش ،]%(#4c4cff)[از غم ]%(#6666ff)[نشمرده ]%(#7f7fff)[پر ]%(#9999ff)[است..]
%(#0000ff)[|ف]%(#1919ff)[اض]%(#3333ff)[ل] %(#4c4cff)[ن]%(#6666ff)[ظ]%(#7f7fff)[ر]%(#9999ff)[ی|] -
%(#004d00)[تو را دوست میدارم]
%(#005900)[طرفِ ما شب نیست]
%(#0a660a)[صدا با سکوت آشتی نمی کند]
%(#1a801a)[کلمات انتظار میکشند]
%(#2e992e)[من با تو تنها نیستم،]
%(#35b335)[هیچکس با هیچکس تنها نیست ]
%(#52cc52)[شب از ستاره ها تنها تر است..]
%(#73e673)[|شاملو|] -
زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید
باد به گل بر بَزید گل به گل اندر غژیدیاسمن لعل پوش سوسن گوهر فروش
بر زنخ پیلگوش نقطه زد و بشکلیددی به دریغ اندرون ماه به میغ اندرون
رنگ به تیغ اندرون شاخ زد و آرمیدسرکش بربست رود باربدی زد سرود
وز می سوری درود سوی بنفشه رسید
کسایی مروزی -
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
حافظ(دانش آموخته در مکتب رامسس کبیر)
https://www.aparat.com/v/TVoLJ/عیب_رندان_مکن_ای_زاهد_پاکیزه_سرشتاگ کامل نیستی
مثه ماه بدرخش -
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
حافظ(دانش آموخته در مکتب رامسس کبیر)
https://www.aparat.com/v/TVoLJ/عیب_رندان_مکن_ای_زاهد_پاکیزه_سرشتramses kabir در
شعردانه گفته است:عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
حافظ(دانش آموخته در مکتب رامسس کبیر)
https://www.aparat.com/v/TVoLJ/عیب_رندان_مکن_ای_زاهد_پاکیزه_سرشتطریقت به جز خدمت خلق نیست
به تسبیح و سجاده و دلق نیستتو بر تخت سلطانی خویش باش
به اخلاق پاکیزه درویش باش(تاکید بر اون ابیات حافظ ک میگه :
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند
گوییا باور نمی‌دارند روز داوری
کاین همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند)
.
%(#ff0000)[ولی]
.
.
سعدیا چندانکه می دانی بگوی
حق نباید گفتن الا آشکارهر که را خوف طمع در کار نیست
وز خطا باکش نباشد وز تتار
.
.
بگوی آنچه دانی سخن سودمند
وگر هیچ کس را نیاید پسند
.
.
چو کاری بی فضول من برآید
مرا در وی سخـن گفـتن نشایـدوگر بینم که نابیـنا و چـاه اسـت
اگر خاموش بنشینم گناه است -
گره افتادهِ به کارم نگرانم ، آقا ...
ذکر استغفار دارم بر زبانم ، آقاخوردهام من به در بسته به هرجا رفتم
تو بیا و بده یک راه نشانم آقا ...خاطر آزرده شدی از بدیِ اعمالم
با گناه اُنس گرفته تنُ و جانم آقاغافل از لطفُ عطایت شده‌ام شرمندَ‌م
همۀ عمر تو دادی آب و نانم آقادل بریدم ز همه آمده‌ام با گریه
تا همیشه در کنار تو بمانم آقاگرد و خاکی زِمعاصی به تن من مانده
لطفِ خود شامل من کن بتکانم آقاخوشبحال همۀ سینه‌زنان ارباب
خاکِ پایِ همۀ سینه‌زنانم آقاخبر از حال و هوایِ دل زارم داری ؟؟
ببرم کرببلا تا که جوانم آقا ...... -
الهی شکسته پر و بال من
به هم ریخته حال و احوال من
به پیشانی ام جای سجده است,پس
گمانم بلند است اقبال منهنوزم سگ نفس زوزه کشان
می آید چو سایه به دنبال منشب و روز تکراری بی خدا
همان سال پیش است امسال منخدایا ببین حال مایوس را
غم و غصه و بغض و افسوس راخدا مهربان است اما چقدر؟
امان داده این بنده را تا چقدر؟به یک لقمه نان یا به دنیای پوچ
خدا را عوض کرده ای با چقدر؟هلا بنده بخشنده چون ابر باش
به فکر شب اول قبر باشکجا می روی سوی دریا بیا
خودت را بینداز و بالا بیاچهل سال راه غلط رفته ای
به یک توبه تازه به دنیا بیا -
-_× تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست
یک روز به این سوی و دگر روز به آن سوی
لنگان خرک خویش برانی به چه قیمت؟غزلی از ساناز رعوف
شعر کاملشو میذارم که با صدای گرم و دلنشین بانو نیکراه یکی از بهتریناس 🥰خود را بفروشی به کسانی به چه قیمت؟
از خوان فلک، خوردن نانی به چه قیمت؟
.
.تا شاعر دربار شوی کیسه بدوزی
مدحی بنویسی و بخوانی به چه قیمت؟
.
.دُردانه ی لفظ دَری خویش به پایِ
هر خوک و سگی باز فشانی به چه قیمت؟
.
.یک روز به این سوی و دگر روز به آن سوی
لنگان خرک خویش برانی به چه قیمت؟
.
.هر جا به چراگاه رسیدى فکنی بار
چشم و شکمت را بچرانی! به چه قیمت؟
.
.در بند کنی مردم آزاده ی دوران
تا خویشتن از بند رهانی به چه قیمت؟
.
.این چرخ فسونکارتر از توست! حذر کن!
مشت تو شود باز ، زمانی! به چه قیمت؟از آن خودت باش که ارزنده ترینی
خود را بفروشی به کسانی ، به چه قیمت؟
