هرچی تودلته بریز بیرون۶

[کوثر جلالی]

چ جالب..تمرکز ندارم اینجوری اونوقت

[ramses kabir]

در کل انجمن واسه اوقات استراحتمونه یا مثلا وقتی میخوایم انرژی بگیریم میایم طرفش و بعد شروع میکنیم به درس خوندن واس من که اینطوریه

[کوثر جلالی]

ramses kabir تا بحال اینطوری بهش نگاه نکردم..ولی من اگه اومدم انجمن ینی کمی از درس فاصله گرفتم..

[کوثر جلالی]

چرا در حالی ب سر میبرم ک ن میدانم چند شنبس ن میدانم چ تاریخیه امروز ن میدانم چند رمضانه؟!..ن از تعداد مبتلایان ب کرونا خبر دارم ن از ...همینطور بیخبری ادامه دارد

[ramses kabir]

آدم هر چه قدر از دنیای اطرافش بیخبر تر باشه بیشتر سرش تو لاکه خودشه اینطوری کلا به صرفه تره

[کوثر جلالی]

شاید..اما بعضی وقتا اینقدر بیخبری هم خوب نیس ..انگار از ی جای دیگه اومدی..اطرافیان قبولت نمیکنند..

[ramses kabir]

کوثر جلالی من کلا نظر آدمای دورو برم واسم مهم نیست
بذار دلیلشم با یه داستان واست توضیح بدم
میگن یه کوه باشکوه و عظیمی بود که تو اون کوه یه عقاب اونجا زندگی میکرد. تو لونه ی عقابه ۴ تا دونه تخم بزرگ عقاب بود.یه روز زمین لرزه ای اومد و باعث لرزش صخره ها و سر خوردن یکی از اون تخما به سمت پایین کوه شد.تخم عقاب داخل مزرعه ی مرغ ها و خروسا افتاد.مزرعه هم دقیقا پایین کوه بود. باتوجه به غریزه ای که مرغ و خروسا داشتن میدونستن که باید از تخمه مراقبت کنن . پس واسه همین یکی از مرغ های مسن و قدیمی مزرعه داوطلب نگهداری از تخم بزرگ شد.
تخم شکست و یه جوجه عقاب زیبا از داخلش اومد بیرون . با تولد جوجه عقاب این حس که یه جوجه مرغه بهش تلقین شد. خیلی زود عقاب باور کرد که هیچ چیزی بیشتر از بقیه نداره و اون هم مثل سایرین فقط یه مرغه.عقاب خونه و خونواده اش رو دوس داشت اما روح اون چیزی بیشتر از جایی بود که داخلش قرار داشت. روزی وقتی که با سایر دوستان مرغیش داشت در مزرعه بازی میکرد. یک دفعه به آسمون نگاه کرد و متوجه یک گروه عقاب تو اسمون شد.عقاب فریادی بلند زد و اشکی در چشماش جاری شد و آرزو کرد که کاش میتونست مثل اونا تو اسمون اوج بگیره.یکی از مرغها که حرف اونو شنید خندید و گفت:《تو نمیتونی با اونا پرواز کنی،تو یه مرغی و مرغها نمیتونن تو آسمون اوج بگیرن و پرواز کنن》
عقاب همچنان به افق خیره شده بود و پرواز عقاب ها رو تماشا میکرد. خانواده واقعی اون اون بالا بودن و اون آرزو میکرد که کاش میتونست با اونا باشه. هر وقت که رویای عقاب قصه ی ما اونو وسوسه میکرد که اوج بگیره،ولی اون با خودش میگفت که اینکار شدنی نیست،فراموشش کن تو یه مرغی و مرغ ها نمیتونن پرواز کنن. بعد از مدتی طولانی زندگی به عنوان یه مرغ،عقاب مانند یک مرغ مرد و از دنیا رفت.
@دانش-آموزان-آلاء

[کوثر جلالی]

ramses kabir چقدر دردناک..باور انسان چیزیه ک جهت میده ب زندگیش..اینطور فهمیدم..والبته چیزای دیگه..مرسی

[maryam111]

چه خوش صبحی دمید امشب...‍️

[ramses kabir]

اگر ما به حرف مرغ های اطرافمون گوش بدیم مثل اونا زندگی میکنیم و مثل اونا میمیریم . ولی درصورتی که توی وجود همه ی ما یه عقابی هست.

[کوثر جلالی]

ramses kabir درسته.قبول دارم...

[کوثر جلالی]

کوثر جلالی هیچ وقت حرف بقیه واسم اونقدر مهم نبود ک دست از ارزشهام بردارم..شاید کم میاوردم بیخیال میشدم اما میدونستم هنوز برام ارزشه و ی روز حتما برمیگردم و دنبالش میکنم..بعضی جاها شاید مخالفت اطرافیان انگیزمو بیشتر میکرد..

[ramses kabir]

من خودم شخصه کتاب زیاد میخونم و پیشنهاد میدم که حتما کتاب های مستر دارن هاردی رو مطالعه کنید که فوق العادن و ادمو به حدی وصف نشدنی به زندگی امید وار تر میکنن که قابل تصور نیست مخصوصا کتابایی مثل اثر مرکب و امسال تکرار نخواهد شد

[کوثر جلالی]

ramses kabir مرسی از پیشنهادتون..

[ramses kabir]

این داستان رو هم از کتاب امسال تکرار نخواهد شد اقتباس کردم

[کوثر جلالی]

کتاب خودت باش دختر را تصمیم دارم بگیرمم..خلاصه اهل مطالعه هستم اما کنکور فعلا مجال نمیده..امیدوارم بعد کنکور ی سبد خرید بردارم و کلی کتاب بگیرم بخونم..

[ramses kabir]

کوثر جلالی موفق باشید

[کوثر جلالی]

ramses kabir مرسی از وقت گذاشتنتون.هم چنین

[به سان خورشید]

ramses kabir در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

کوثر جلالی من کلا نظر آدمای دورو برم واسم مهم نیست
بذار دلیلشم با یه داستان واست توضیح بدم
میگن یه کوه باشکوه و عظیمی بود که تو اون کوه یه عقاب اونجا زندگی میکرد. تو لونه ی عقابه ۴ تا دونه تخم بزرگ عقاب بود.یه روز زمین لرزه ای اومد و باعث لرزش صخره ها و سر خوردن یکی از اون تخما به سمت پایین کوه شد.تخم عقاب داخل مزرعه ی مرغ ها و خروسا افتاد.مزرعه هم دقیقا پایین کوه بود. باتوجه به غریزه ای که مرغ و خروسا داشتن میدونستن که باید از تخمه مراقبت کنن . پس واسه همین یکی از مرغ های مسن و قدیمی مزرعه داوطلب نگهداری از تخم بزرگ شد.
تخم شکست و یه جوجه عقاب زیبا از داخلش اومد بیرون . با تولد جوجه عقاب این حس که یه جوجه مرغه بهش تلقین شد. خیلی زود عقاب باور کرد که هیچ چیزی بیشتر از بقیه نداره و اون هم مثل سایرین فقط یه مرغه.عقاب خونه و خونواده اش رو دوس داشت اما روح اون چیزی بیشتر از جایی بود که داخلش قرار داشت. روزی وقتی که با سایر دوستان مرغیش داشت در مزرعه بازی میکرد. یک دفعه به آسمون نگاه کرد و متوجه یک گروه عقاب تو اسمون شد.عقاب فریادی بلند زد و اشکی در چشماش جاری شد و آرزو کرد که کاش میتونست مثل اونا تو اسمون اوج بگیره.یکی از مرغها که حرف اونو شنید خندید و گفت:《تو نمیتونی با اونا پرواز کنی،تو یه مرغی و مرغها نمیتونن تو آسمون اوج بگیرن و پرواز کنن》
عقاب همچنان به افق خیره شده بود و پرواز عقاب ها رو تماشا میکرد. خانواده واقعی اون اون بالا بودن و اون آرزو میکرد که کاش میتونست با اونا باشه. هر وقت که رویای عقاب قصه ی ما اونو وسوسه میکرد که اوج بگیره،ولی اون با خودش میگفت که اینکار شدنی نیست،فراموشش کن تو یه مرغی و مرغ ها نمیتونن پرواز کنن. بعد از مدتی طولانی زندگی به عنوان یه مرغ،عقاب مانند یک مرغ مرد و از دنیا رفت.
@دانش-آموزان-آلاء

حالا داستانت قشنگ بود اما تو مکتب روانشناسی اقای لورنز رو به اتش کشیدی.
تخم عقاب به حدی گنده هست که هیچ مرغی حتی غریزی هم سراغش نره
عقاب ذاتش عقابه. کما اینکه گرگ ذاتش گرگه. خوی و خصلت های ذاتی رو میشه اصلاح کرد اما نمیشه نابود کرد.
کاری نداریم. داستان جالبی بود

[به سان خورشید]

البته در اینکه حرف دیگران هیچ وقت باعث پیشرفت نمیشه هیچ شکی نیست.
ادم اگر به کاری که میکنه اگر مطمئن باشه حالا هر چند دیر جواب بگیره میدونه نتیجه میده نهایتا حالا هزاری هم بگن که داری وقت هدر میدی.
دور و برمون خیلی ها هستن که فکر میکنن چون نتیجه آنی کسب نمیکنن اونا ادم هایی شکست خورده اند. نمودار موفقیت اولش مثل یه تابع ثابت میمونه بعد از یه مدت طولانی صعودی اکید میشه. این نشون میده که شکست های متعدد زمینه ساز پیشرفت های آینده با جلوگیری از خطا های تکراری احتمالی هستش.