هرچی تودلته بریز بیرون۶

[2245Zahra]

بدون شرح

[sofia n]

باز شب آمد بدن ها خسته شد/خستگان خفتند و درها بسته شد

جز در رحمت که هرگز بسته نیست/عشق اگر باشد کسی دلخسته نیست

شب نماز مصطفی را دیده است/ شب مناجات علی بشنیده است

دیده شب دور از چشم همه/ اشک زینب دید و دفن فاطمه

شب کنون دارد جلای دیگری /از نماز حجة ابن العسگری

با چنین رخشنده گو هرهای شب /من کیَم تا نام رب آرم به لب

این منم بیدار از هول گناه /میکنم بر آسمان شب نگاه

این منم از راه دور افتاده ای/ رایگان عمر خود از کف داده ای

این منم در دست غفلتها اسیر/ ای خدای مهربان دستم بگیر

گر چه من پا تا به سر آلوده ام /رخ به درگاه تو آخر سوده ام

جانم از غم سوزد و دارم خروش/ ای خدای راز دار پرده پوش

آمدم با چشم گریان آمدم /گر گنه کارم پشیمان آمدم

یا رئوف و یا رحیم و یا رفیع /چهارده معصوم را آرم شفیع

ناگهان آمد به گوش دل ندا /مژده ای از رحمت بی انتها

یا عبادی الذین اسرفوا /از نوید رحمتم لا تقنطوا

با چنین رأفت که میخوانی مرا /کِی خداوندا بسوزانی مرا؟

[2245Zahra]

سرانگشتش
گره می زد به گیسو
دلم می رفت و آنجا گیر می کرد...

#هوشنگ_ابتهاج

[صبا هلالی]

این پست پاک شده!

[صبا هلالی]

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا!

شهریارا بی حبیب خوددنمی‌کردی سفر

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا؟

[صبا هلالی]

در نمازم خم ابروی تو بریاد آمد

حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

از من اکنون طمع صبر و دل وهوش مدار

کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد

[نازنین جمالی 0]

[Marzie khanoom]

[sofia n]

دیگر امید نیست شکوفد جوانه ای ...
بر شاخه ی شکسته ی فصل جوانی ام ...
شاعر درست گفته دقیقا شبیه او :
بیزار از این جوانی و این زندگانی ام ...

[alitamoradi]

سعدی چو جورش میبری نزدیک او دیگر مرو/ایبی بصر من میروم؟!!او میکشد قلاب را

[sofia n]

بَعد از این شعر یکی خواست به پایان بِرسَد
پیشِ چَشمانِ خُدا به سر و سامان بِرسَد

اَبر و باد و مَه و خورشید و فَلَک دَر کارَند
مَگُذارَند کَمی آب به گُلدان بِرسَد

آنقَدَر چاه عَمیق اَست که بایَد فَهمید
یوسف این بار بَعید اَست به کَنعان بِرسَد

فِکر کن! حَبسِ اَبَد باشی و یِکبار فَقَط
به مَشامَت نَمی از بویِ خیابان بِرسَد

سال نِفرین شُده در قَرن مُصیبَت یَعنی
"هِی زِمستان بِرَوَد، باز زِمستان بِرسَد!"

حالِ مَن مثلِ عَروسی است که بَختَش مُرده
پُشتِ دَر مُنتَظِر اَست آینه قرآن بِرسَد

مَرگ وَقتی است که از عالَم و آدَم بِبُری
دِلَت این بار به گُرگانِ بیابان بِرسَد

یِک نَفَر داشت از این خاطره ها رَد میشُد
آرزو کَرد که این مَرد...به پایان بِرسَد....
«پویا جمشیدی»

[Pourya Akbari]

تو هم جانی و هم جانانی️!!

#مخاطب خاص

[Pourya Akbari]

هر کس وطنی دارد و اهلیت جایی....من اهل دیار دل بی تاب تو هستم

[نازنین جمالی 0]

ﻛﺴﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ
ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥِ ﻳﺎﺭﺳﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻳﻜﺠﺎ ﻣﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ ؟⁦️⁩
.

[alireza saghafi]

این طلب در تو گروگان خداست
زان که هر طالب به مطلوبی سزاست

مولانا

این شعر خیلی بهم انگیزه میده تو هر کاری

[romisa]

ای مدعی از طعن تو ما را چه ملالست
بارد و قبول تو چه نقص و چه کمالست

گیرم که جهان آتش سوزنده بگیرد
بی آب شود جوهر یاقوت محالست

اینجا سر بازارچهٔ لعل فروشیست
مگشا سر صندوق که پر سنگ و سفالست

مارا به هما دعوی پرواز بلند است
باری تو چه مرغی و کدامت پر و بالست

با بلبل خوش لهجهٔ این باغ چه لافد
سوسن به زبان آوری خویش که لالست

خوش باشد اگر هست کسی را سر پیکار
ناورد گه ما سر میدان خیالست

خاموش نشین وحشی اگر صاحب حالی
کاینها که تو گفتی و شنیدی همه قالست

[Helen Alinia]

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد دیوانه من میبینمش
استاد شهریار

[Bio]

ز درد جور آن دلبر مکن اي دل شکايتها
که دردش عين درمانست و جور او عنايتها
کليم درگه اوئي گليم فقر در برکش
ز فرعوني چه ميجوئي سرير ملک و رايتها
خليل عشق جاناني درآ در آتش سوزان
نه نمرودي که تا باشي شهنشاه ولايتها
چه راحتهاست پنهاني جراحتهاي جانانرا
دريغا تو نميداني جفاها را ز راحتها
اگر چه ناز معشوقي کشد تيغ و کشد عاشق
بهر دم ميکند لطفي به پنهاني حمايتها
بيا وز عشق موئي را ز من بشنو بگوش جان
حديث ليلي و مجنون نشانست و حکايتها
منم مجنون آن ليلا که صد ليلا است مجنونش
بيا در چشم من بنگر ز عشق اوست آيتها
سرشکم لعل و رويم زر شد از تأثير عشق او
بلي بر عشق آسانست از اينگونه کفايتها
بسوز دل چه ميسازي عجب نبود حسين الحق
اگر در جان اهل دل کند آهت سرايتها

آن یار کز او گشت سر دار بلند

[romisa]

ای که ما را در زمستان دیده ای با پشت خم
این زمستان را نبین ، ما هم بهاری داشتیم

[Bio]

گر دو عالم را به بندد بخت بر فتراک ما
از وفاداری چو خاک پای اهل دل شدیم
قبله اهل وفا شد تا قیامت خاک ما
درد راحت بخش خود بر ما حوالت کن که نیست
جز بدردت شادی جان و دل غمناک ما
جز بسوز شمع دیدارت نمیسازد بلی
همچو پروانه دل آشفته بیباک ما
از جراحتها چه راحتها است ما را ایکه هست
نیش تو نوش حسین و زهر تو تریاک ما