-
شعردانه
|
-
ای دفتر حسن ترا، فهرست خط و خالها
تفصیلها پنهان شده، در پردهٔ اجمالهاپیشانی عفو ترا، پرچین نسازد جرم ما
آیینه کی برهم خورد، از زشتی تمثالها؟با عقل گشتم همسفر، یک کوچه راه از بیکسی
شد ریشه ریشه دامنم، از خار استدلالهاهر شب کواکب کم کنند، از روزی ما پاره‌ای
هر روز گردد تنگتر، سوراخ این غربالهاحیران اطوار خودم، درماندهٔ کار خودم
هر لحظه دارم نیتی، چون قرعهٔ رمالهاهر چند صائب می‌روم، سامان نومیدی کنم
زلفش به دستم می‌دهد، سررشتهٔ آمالها
صائب تبریزی -
-
مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید
-
قمری
جان صفتی
در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیف است سفر
هیچ مگو
گفتم ای دل چه مه‌ست این؟
دل اشارت می‌کرد
که نه اندازه توست این
بگذر
هیچ مگو
مولانا -
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
بسوختیم در این آرزوی خام و نشدبه لابه گفت شبی میر مجلس تو شوم
شدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشدپیام داد که خواهم نشست با رندان
بشد به رندی و دردی کشیم نام و نشدرواست در بر اگر می‌تپد کبوتر دل
که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشدبدان هوس که به مستی ببوسم آن لب لعل
چه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشدبه کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم
که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشدفغان که در طلب گنج نامه مقصود
شدم خراب جهانی ز غم تمام و نشددریغ و درد که در جست و جوی گنج حضور
بسی شدم به گدایی بر کرام و نشدهزار حیله برانگیخت حافظ از سر فکر
در آن هوس که شود آن نگار رام و نشد
حافظ
اولی
میبینم آن شکفتن شادی را (:
-
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
بسوختیم در این آرزوی خام و نشدبه لابه گفت شبی میر مجلس تو شوم
شدم به رغبت خویشش کمین غلام و نشدپیام داد که خواهم نشست با رندان
بشد به رندی و دردی کشیم نام و نشدرواست در بر اگر می‌تپد کبوتر دل
که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشدبدان هوس که به مستی ببوسم آن لب لعل
چه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشدبه کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم
که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشدفغان که در طلب گنج نامه مقصود
شدم خراب جهانی ز غم تمام و نشددریغ و درد که در جست و جوی گنج حضور
بسی شدم به گدایی بر کرام و نشدهزار حیله برانگیخت حافظ از سر فکر
در آن هوس که شود آن نگار رام و نشد حافظاولی
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا رابده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا رافغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما راز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا رامن از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا رااگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا رانصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا راحدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما راغزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را حافظدومی
میبینم آن شکفتن شادی را (:
-
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا رابده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا رافغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما راز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا رامن از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا رااگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا رانصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا راحدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما راغزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را حافظدومی
دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم
نقشی به یاد خط تو بر آب میزدمابروی یار در نظر و خرقه سوخته
جامی به یاد گوشه محراب میزدمهر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست
بازش ز طره تو به مضراب میزدمروی نگار در نظرم جلوه می‌نمود
وز دور بوسه بر رخ مهتاب میزدمچشمم به روی ساقی و گوشم به قول چنگ
فالی به چشم و گوش در این باب میزدمنقش خیال روی تو تا وقت صبحدم
بر کارگاه دیده بی‌خواب میزدمساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت
می‌گفتم این سرود و می ناب میزدمخوش بود وقت حافظ و فال مراد و کام
بر نام عمر و دولت احباب می‌زدم حافظسومی
-
🪑طلبِ منصبِ فانی نکند صاحب عقل
عاقل آن است که اندیشه کند، پایان را... -
دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم
نقشی به یاد خط تو بر آب میزدمابروی یار در نظر و خرقه سوخته
جامی به یاد گوشه محراب میزدمهر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست
بازش ز طره تو به مضراب میزدمروی نگار در نظرم جلوه می‌نمود
وز دور بوسه بر رخ مهتاب میزدمچشمم به روی ساقی و گوشم به قول چنگ
فالی به چشم و گوش در این باب میزدمنقش خیال روی تو تا وقت صبحدم
بر کارگاه دیده بی‌خواب میزدمساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت
می‌گفتم این سرود و می ناب میزدمخوش بود وقت حافظ و فال مراد و کام
بر نام عمر و دولت احباب می‌زدم حافظسومی
مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوستواله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوستزلف او دام است و خالش دانه آن دام و من
بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوستسر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر
هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوستبس نگویم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک
دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوستگر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا
خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوستمیل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوستحافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز
زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست حافظچهارمی
-
مانده ام خیره به راه
ن‍ـه مرا پای گری‍ـز
نه مرا تاب نگ‍ــاه| فریدون مشیری |
-
《دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین دردِ نهان سوز نهفتن نتوانمتو گرمِ سخن گفتن و از جامِ نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتوانم》| شفیعی کدکنی |
-
دیدی که سخت نیست ،تنها بدون من
دیدی که صبح میشود ،شب ها بدون مناین نبض زندگی بی وقفه میزند…فرقی نمی کند
با من …بدون مندیروز گرچه سخت، امروز هم گذشت
طوری نمیشود،..فردا بدون من -
خو بخند از ته دل میشوم غمخوارت
-
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
غزلیات سعدی
-
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
#غزلیات سعدی
-
گَوَن از نسیم پرسید
دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم...
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما راشفیعی کدکنی -
زندگانی چه هوسناک است ، چه شیرین!
چه برومندی دمی با زندگی آزاد بودن،
خواستن بی ترس،حرف از خواستن بی ترس گفتن،شاد بودن!…
نیما یوشیج برف
