-
شعردانه
-
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شودخواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دست غم خلاص من آن جا مگر شوداز هر کرانه تیر دعا کردهام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شودای جان حدیث ما بر دلدار بازگو
لیکن چنان مگو که صبا را خبر شوداز کیمیای مهر تو زر گشت روی من
آری به یمن لطف شما خاک زر شوددر تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یا رب مباد آن که گدا معتبر شودبس نکته غیر حسن بباید که تا کسی
مقبول طبع مردم صاحب نظر شوداین سرکشی که کنگره کاخ وصل راست
سرها بر آستانه او خاک در شودحافظ چو نافه سر زلفش به دست توست
دم درکش ار نه باد صبا را خبر شودغزل عاشقانه حافظ شیرازی
۸.
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادندچه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادندبعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادندمن اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادندهاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادنداین همه شهد و شکر کز سخنم میریزد
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادندهمت حافظ و انفاس سحرخیزان بود
که ز بند غم ایام نجاتم دادند -
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
حافظ -
نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت
حافظ -
ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند
فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست
حافظ -
به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماستحافظ
-
حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببستحافظ
-
یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که میشنوم نامکرر استحافظ
-
عرضه کردم دو جهان بر دل کارافتاده
بجز از عشق تو باقی همه فانی دانستحافظ
-
پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بودحافظ
-
تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من استحافظ
-
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هستحافظ
-
گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشتحافظ
-
با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بیخبر بمیرد در درد خودپرستیحافظ
-
در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
میبینمت عیان و دعا میفرستمتحافظ
-
حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین داردحافظ
-
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا راحافظ
-
با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام راحافظ
-
عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ماروی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ماحافظ
-
اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی داردستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی داردحافظ
-
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی داردحافظ
