هرچی تودلته بریز بیرون۶

[فاطمه رحیمی]

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

حافظ

[فاطمه رحیمی]

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست

حافظ

[فاطمه رحیمی]

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

حافظ

[فاطمه رحیمی]

عرضه کردم دو جهان بر دل کارافتاده
بجز از عشق تو باقی همه فانی دانست

حافظ

[فاطمه رحیمی]

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

حافظ

[فاطمه رحیمی]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

حافظ

[فاطمه رحیمی]

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

حافظ

[فاطمه رحیمی]

گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشت

حافظ

[فاطمه رحیمی]

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی

حافظ

[فاطمه رحیمی]

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

حافظ

[فاطمه رحیمی]

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

حافظ

[فاطمه رحیمی]

با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را

حافظ

[فاطمه رحیمی]

عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما

حافظ

[فاطمه رحیمی]

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

حافظ

[فاطمه رحیمی]

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ

[فاطمه رحیمی]

ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا

حافظ

[فاطمه رحیمی]

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند
ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست
حافظ