هرچی تودلته بریز بیرون۶

[فاطمه رحیمی]

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

حافظ

[فاطمه رحیمی]

با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را

حافظ

[فاطمه رحیمی]

عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما

حافظ

[فاطمه رحیمی]

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

حافظ

[فاطمه رحیمی]

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ

[فاطمه رحیمی]

ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا

حافظ

[فاطمه رحیمی]

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند
ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست
حافظ

[فاطمه رحیمی]

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
حافظ

[فاطمه رحیمی]

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است
حافظ

[فاطمه رحیمی]

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

حافظ

[فاطمه رحیمی]

رازی که برِ غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

حافظ

[فاطمه رحیمی]

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

حافظ

[فاطمه رحیمی]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد
حافظ

[فاطمه رحیمی]

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
حافظ

[فاطمه رحیمی]

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود

حافظ

[فاطمه رحیمی]

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

حافظ

[فاطمه رحیمی]

حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید
حافظ