هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Sachli]

arthur morgan سلام خوب هستید؟ خسته نباشید معذرت می‌خوام من رمانتون ویرایش کردم ولی متاسفانه وقتی خواستم براتون بفرستم دیدم انجمن باز نمیشه و کار نمیکنه به محض اینکه انجمن درست بشه براتون میفرستمش بازم عذر میخوام

[arthur morgan]

@roghayeh-eftekhari سلام شما خوب هستید؟ من خوبم خداروشکر نه بابا این چ حرفیه من که طلبکار نیستم که هر وقت راحت بودید بفرستید اصلا نفرستادید اشکالی نداره اینقدر سخت نگیرید یک دفععه ای سقف میاد پایین

[Sachli]

arthur morgan ممنون

[Sachli]

سلام چقدر ساکت شده اینجا...

[arthur morgan]

@roghayeh-eftekhari سلام شما خوب هستید؟کم پیدا؟؟؟ اره قبول دارم همه سرگرم راه ابریشم شدن البته اکثرا

[Sachli]

arthur morgan الحمدالله من خوبم شما خوبید؟
فکرکنم همین باشه

[arthur morgan]

@roghayeh-eftekhari منم خوبم خداروشکر اره

[فاطمه رحیمی]

موضوع پیشنهاد بدید برای نوشتن

[arthur morgan]

فاطمه رحیمی می خواهید نوشته ای کوتاه بنویسید یا بلند؟

[فاطمه رحیمی]

arthur morgan فرقی ندارع

[arthur morgan]

فاطمه رحیمی من یک ایده ای دارم برای نوشتم داستان چرا یک دنیایی را نمی نویسید که در ان زیبایی قیمت است یعنی انسان ها به ظاهر بینی روی اوردن و ملاک برتری را در زیبایی افراد می بینند و هرکس را که معلولیت و مشکل جسمی دارد تردد می کنند نظر شما چیه به نظرم نوشته ای بلند می توانید بنویسید در قالب داستان و رمان بنویسید در این زمینه

[فاطمه رحیمی]

arthur morgan موافقم

[arthur morgan]

فاطمه رحیمی اره من این ایده را مناسب می دونم چون الان در دنیای ما ملاک رفتار افراد با دیگران زیبایی است نه انسانیت

[arthur morgan]

این پست پاک شده!

[Sachli]

#دل_نوشته
حال که نگاه میکنم انگار هیچ چیز سرجایش نیست همه شهر را غباری عمیق گرفته است...دستی به پنجره میکشم تا شاید کمی از غبار ها کم شود اما... نه هیچ تغییری نکرده است...
از تو چه پنهان هیچ چیزی دیگر مثل سابق نیست. من ، من نیستم. تو! اصلا نیستی اما چه بهتر که نباشی....راستش را بخواهی اصلا دلم تنگت نیست...هربار به تو فکرمیکنم چیزی جزء بی حسی مطلق دلم را نمیگیرد همان بهتر که نیستی... مگرنه اینکه تو بی من خوش تری؟ خوش باش مرا دیگر به تو راهی نیست اما کاش دیگر برنگردی من این شهر غبار آلود بی تو را خیلی میپسندم کاش که دیگر نباشی...
نگاهم را که بین مردم میچرخانم همه حس ها باهم به سمتم هجوم می آورند ناراحتی غم شادی و... همه را حس میکنم گویی تمام این حس های زنده با من حرف میزنند...
شلوغ است! خیابان را میگویم ...
چه خوب در هیچ خیابانی کنارت قدم نزده ام تا در یادم بیایی... حتی تصویرت را به یاد نمی آورم ...
راستی چهره ات چگونه بود؟!
اسمت هم از یادم میرود...
چه بهتر که نباشی...
کاش از همان اول نمی آمدی...کاش ویران نمیکردی...
اما مهم نیست حال این من قوی است این من هیچ چیزی تکانش نمیدهد حتی طوفان وجود تو... این من اینقدر استوار است که دیگر اشک هم نمی ریزد.. این من خدا را دارد.. همان خدایی که دستش را گرفت... بهتر است بگویم این من حال در آغوش خداست با من در آغوش شیطان اشتباهش نگیر... این من دیگر جانش را برای هیچکسی جزء خدایش فدا نمیکند...
کاش که برنگردی! برای خودت می گویم وگرنه در این شهر غبارآلود یک من استوار و محکم انتظار مقابله با تو را می کشد...
این من حالا خدا را دارد....تفاوت بسیار بزرگی کرده است حسش میکنی؟....

[fatemeh8181]

سلامممم
میشه منم بزارم متنامو

[fatemeh8181]

منتظر نظراتون هستم

هوا گرگ و میش بود در کنار پنجره اتاقم نشسته بودم احساس خفگی میکردم انگارسدی که یک سال تمام پشت چشمانم ذخیره کرده بودم دیگر طاقت و تحمل نداشت و کهنه شده بود و در حال ترک خورده بود ولی هیچ مسئولی برای تعمیر این سد ترک خوردن نداشتند در آخر با رعشه ای که آسمان بر سرم کشید شکست و سرازیر شد. چشمانم آنقدر تار شده بود که دستان بی جان راهم به زحمت می دیدم پاهایم را به جای همدم نداشته ام در آغوش کشیدم چند ثانیه از فریاد آسمان بر سرم نگذشته بود که انگاری اوهم دلش برای تنهایم سوخت و چشمانت خاکستری اش را ترکرد . با اصابت اشکهای او بازمین سفت و سخت این روزگار بی رحم صدایی پر از آرامش ایجاد می‌کرد انگاری آسمان سازدهنی می‌زند صدای ساز دهنی آسمان باعث می شد گیرنده های فکری من با محیط سازش پیدا کنند و من لحظاتی در آرامشی و مبهم غرق شوم. آخر دلم تاب نیاورد و به طرف در حرکت کردن از خانه خارج شدم تا با اشکهای آسمان همراه شوم. گاه فکر می کردم پاهایم متعلق به من نیستن انگاری مقصد برایشان از قبل تعیین شده باشد باد می خواست مرا یاری کند و با آرامش نوازشم کند ولی اوچه می دانست با صدای خش خش برگهای پاییزی جگر سوخته ام را نمک می پاشد. به چهار راه رسیدن به خط عابر پیاده از امواج خروشان و طوفانی دلم را به ساحل گرم کودکی برد ایستادن ماشین ها پشت چراغ قرمز به من جرأت داد تا کودکی شوند و بر روی خطوط سفید لی لی بروم مثل آن زمان ها. وقتی و آن طرف خیابان رسیدن انگار امواج از ساحل بازگشت بودند و باز به طرف طوفان کشیده می‌شد و نگاه‌های سنگین را بر روی تن خسته‌ام حس میکردم سرم را بالا بردم تا با غروری که خودم را له کرده بود بار دیگر جواب دندان شکنی به هم آنهمه نگاه بی رحم ولی نگاهی در آن جمعیت باعث خورد شدن کوه غرورم شد. چقدر شباهت بود حیف که چشمان سرد و سنگدل با آن صورت زیبا و با آن چشمها چه کرده بود.

[fatemeh8181]

به نام خدایی که عشق را در تک تک سلول هایمان جاری ساخت
عشق را در تک تک سلولهای تمامی موجودات می‌یابی هرکس اغراق کند که عشق وجود ندارد تنها از آرایه پارادوکس استفاده کرده است مگر می شود زندگی بدون هیچ عشقی اصلاً خنده‌دار است بی معنا ترین حس دنیاست گاه عشق پروانه می‌شود پرواز می‌کند بر بالای برج دلتنگی گاه عشق می شود ماهی شنا می کند در اقیانوس بی کسی گاه عشق می شود گرگی زوزه می کشد بر سر تنهایی گاه عشق میشود لاشخور به دنبال جسدهایی تعفن آور عشق می شود هرچه که تو بخواهی به هر شکلی به هر نقشی تویی مختار که عشق را چگونه هم آوا کنی با خود

[fatemeh8181]

به نام تو که خدایی
1
آرزوهای کودکی مان را قاب کردیم وزدیم بر دیوارقلبمان همان آرزوهایی که درکودکی با با تمام وجود به دنبالشان بودیم شاید زندگی را هم آنقدر ساده و کودکانه میپنداشتیم شاید نمی فهمیدیم که قرار است چقدر با او بجنگیم چقدر قرار است با چماق تنهایی به دنبالمان بیفتد نمی دانستیم قرار است تمام چاشنی های تند را روانه زندگی ما کند شاید قرار است در روزی آرزو های کودکی مان را که در طاقچه دلمان خاک می‌خورد را برداریم و دستی بر سر و رویشان بکشیم هنگام مرور خاطرات کودکی و آرزوهای نه چندان محال؛ آن موقع شاید یکی از آنها را برگزینیم و به چاپخانه اهدافمان ببریم تا برای مان تعداد زیادی از آن را چاپ کند با دسته زیادی از برگه های چاپ شده یک آرزویمان چسب اراده را برداریم و بزنیم به تابلوی بی حوصلگی های مان
صندوقچه زندگی را برداریم و هرچه دلتنگی،افسردگی،تنهایی ،بیتابی و هرچه بغض شبانه داریم رادرونش بریزیم وقفل محکمی بر درش بزنیم
و در زیر تمام آرزوهای مان دفنش کنیم خاک انگیزه را رویش بریزیم تا هیچگاه دیگر توانایی بیرون آوردنش رانداشته باشیم حتی در بدترین شرایط.

[fatemeh8181]

2
بعضی ها چه ساده دل میشکنند بی هوا سنگ های ریز و درشت را می کوبند بر قلبمان سنگهایی که به قصد نوازش به سمت دل مان می آیند و چه بی هوا می شکند دلمان اما خبر ندارند که تکه های شکسته شده قلبمان بعد از شکسته شدن تیز و برنده می شود بی رحم میشوند و تا عمق وجودشان را روزی خواهند برید همیشه بعد از سیاهی طاقت فرسا و ابری شب صبحی زیبا در راه است همیشه بعد از تنهایی ها و دلتنگی های غروب پاییزی بهاری با شکوفه های دوست داشتن و صبوری در راه است همیشه بعد از مهی غلیظ بارانی آرام بخش در راه است
شاید هم مثل هوای بهار باشد گاهی چمدان رفتن می بندد و کمی بعد دل رحم شود برای ماندن و دوباره با عصبانیت بیشتر و غرشی شدیدش چمدان به دست می شود و بار دیگر با دل رحمی تمام می بارد.
آه....
به هر حال ولی این را می دانم و یقین دارم بعد از هر چیزی قطعا اتفاقی در راه است اتفاقی که می تواند مثل سیاهی شب باشد یا می‌تواند همانند رنگین کمان بعد از باران باشدمی‌تواند عطر تندی را به خودش بزند یا حتی می‌تواند عطر آرامش بر خودش بزند مهم این است که آفتاب پشت ابرهای تیره و تار نمی ماند