-
شعردانه
-
مهربانی از میان خلق دامن چیده است
از تکلف، آشنایی برطرف گردیده استوسعت از دست و دل مردم به منزل رفته است
جامه‌ها پاکیزه و دلها به خون غلتیده استرحم و انصاف و مروت از جهان برخاسته است
روی دل از قبلهٔ مهر و وفا گردیده استپردهٔ شرم و حیا، بال و پر عنقا شده است
صبر از دلها چو کوه قاف دامن چیده استنیست غیر از دست خالی پرده‌پوشی سرو را
خار چندین جامهٔ رنگین ز گل پوشیده استگوهر و خرمهره در یک سلک جولان می‌کنند
تار و پود انتظام از یکدیگر پاشیده استهر تهیدستی ز بی شرمی درین بازارگاه
در برابر ماه کنعان را دکانی چیده استتر نگردد از زر قلبی که در کارش کنند
یوسف بی‌طالع ما گرگ باران‌دیده استدر دل ما آرزوی دولت بیدار نیست
چشم ما بسیار ازین خواب پریشان دیده استبرزمین آن کس که دامان می‌کشید از روی ناز
عمرها شد زیر دامان زمین خوابیده استگر جهان زیر و زبر گردد، نمی‌جنبد ز جا
هر که صائب پا به دامان رضا پیچیده است
صائب تبریزی 
-
لبِ خاموش،
نمودارِ دلِ پُر سخن است...صائب تبریزی
-
••
در اندرون من خسته‌دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و غوغاستحافظ
-
یک نفر می آید از راه و دچارت می کند
بی قرارِ بی قرارِ بی قرارت می کند -
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنیدفصل گل می گذرد همنفسان بهر خدا
بنشینید به باغی و مرا یاد کنیدعندلیبان!گل سوری به چمن کرد ورود
بهر شاباش قدومش همه فریاد کنیدیاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان
چون تماشای گل و لاله و شمشاد کنیدهرکه دارد زشما مرغ اسیری به قفس
برده در باغ و به یاد منش آزاد کنیدآشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
فکر ویران شدن خانهٔ صیاد کنیدشمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب
یاد پروانهٔ هستی شده بر باد کنیدبیستون بر سر راه است مباد از شیرین
خبری گفته وغمگین دل فرهاد کنیدجور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه
ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنیدگر شد از جور شما خانهٔ موری ویران
خانهٔ خویش محال است که آباد کنیدکنج وبرانهٔ زندان شد اگر سهم بهار
شکر آزادی و آن گنج خداداد کنید
ملک الشعرای بهار
از طرف"@mitra-ism-rahmani "
حافظ
