هرچی تودلته بریز بیرون7

[اهورا]

پاییز جان! چه شوم، چه ترسناک

اینک، بر این کناره دشت، اینک

این کوره راه ساکت بی رهرو

آنک، بر ان کمرکش کوه، آنک

ان کوچه باغ خلوت و خاموشت

از یاد روزگار فراموشت

پاییز جان! چه سرد،‌ چه درد آلود

چون من تو نیز تنها ماندستی

اي فصل فصل‌هاي‌ نگارینم

سرد سکوت خودرا بسراییم

پاییزم! اي قناری غمگینم

مهدی اخوان ثالث

[اهورا]

فروغ فرخزاد

کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال‌انگیز بودم

برگ‌هاي‌ آرزوهایم یکایک زرد میشد

آفتاب دیدگانم سرد می ‌شد

آسمان سینه‌ام پر درد میشد

ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می‌زد

اشک‌هایم همچو باران دامنم را رنگ می‌زد

وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم

[اهورا]

حافظ

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تار است و ره وادی ایمن در پیش
آتش طور کجا موعد دیدار کجاست
هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد
در خرابات بگویید که هشیار کجاست
آن کس است اهل بشارت که اشارت داند
نکته‌ ها هست بسی محرم اسرار کجاست
هر سر موی مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست
باز پرسید ز گیسوی شکن در شکنش
کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست
عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو
دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست
ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست
حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج
فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست

[_Mitra_]

کام خود از کوشش امید می گیریم ما
بخت اگر باشد نبات از بید می گیریم ما

خون ما افتادگان را کی توان پامال کرد؟
خونبهای شبنم از خورشید می گیریم ما

صائب تبریزی

[_Mitra_]

رنگ بر روی گل آید ز وفاداری ما
سرو بر خویش ببالد ز هواداری ما

به دم عیسی اگر ناز کند جا دارد
نسخه از چشم تو برداشته بیماری ما

آنقدر در دهن تیغ تغافل باشیم
کآورد خوی تو ایمان به وفاداری ما

صائب تبریزی

[_Mitra_]

بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود
ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست

سعدی

[_Mitra_]

تو همچو صبحی
و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن
و جان بین که چون همی‌سپرم

حافظ

[اهورا]

عشق‌ها می‌میرند رنگ‌ها رنگ دگر می‌گیرند

و فقط خاطره‌هاست که چه شیرین و چه تلخ

دست ناخورده به جا می‌مانند

ماث

[_Mitra_]

دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش
گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

جای خنده‌ست سخن گفتن شیرین پیشت
کآب شیرین چو بخندی برود از شکرت

سعدی

[_Mitra_]

مهربانی از میان خلق دامن چیده است
از تکلف، آشنایی برطرف گردیده است

وسعت از دست و دل مردم به منزل رفته است
جامه‌ها پاکیزه و دل‌ها به خون غلتیده است

رحم و انصاف و مروت از جهان برخاسته است
روی دل از قبلهٔ مهر و وفا گردیده است

پردهٔ شرم و حیا، بال و پر عنقا شده است
صبر از دلها چو کوه قاف دامن چیده است

نیست غیر از دست خالی پرده‌پوشی سرو را
خار چندین جامهٔ رنگین ز گل پوشیده است

گوهر و خرمهره در یک سلک جولان می‌کنند
تار و پود انتظام از یکدیگر پاشیده است

هر تهیدستی ز بی شرمی درین بازارگاه
در برابر ماه کنعان را دکانی چیده است

تر نگردد از زر قلبی که در کارش کنند
یوسف بی‌طالع ما گرگ باران‌دیده است

در دل ما آرزوی دولت بیدار نیست
چشم ما بسیار ازین خواب پریشان دیده است

برزمین آن کس که دامان می‌کشید از روی ناز
عمرها شد زیر دامان زمین خوابیده است

گر جهان زیر و زبر گردد، نمی‌جنبد ز جا
هر که صائب پا به دامان رضا پیچیده است

صائب تبریزی

[Succinate]

هنوز عشق تو
امید بخش جان من است...
️
هوشنگ ابتهاج

[Succinate]

گفتیم عشق را
به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر
و صبر کمتر است...
️

[اهورا]

حافظ

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی

دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

[اهورا]

گویند بکوش تا بیابی

می‌کوشم و بخت یاورم نیست

مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی

[اهورا]

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب

صاحب نظران تشنه و وصل تو سراب

مانند تو آدمی در آباد و خراب

باشد که در آیینه توان دید و در آب

سعدی

[اهورا]

ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن

دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

پروین اعتصامی

[اهورا]

ای بی‌تو فراخای جهان بر ما تنگ

ما را به تو فخرست و تو را از ما ننگ

ما با تو به صلحیم و تو را با ما جنگ

آخر بنگویی که دلست این یا سنگ؟

سعدی

[kosari]

لبِ خاموش،
نمودارِ دلِ پُر سخن است...

صائب تبریزی

[kosari]

••
در اندرون من خسته‌دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و غوغاست

حافظ

[Succinate]

نیست نشان زندگی تا نرسد نشان تو
مولوی