هرچی تودلته بریز بیرون۶

[_Biliifti_]

اهل دردی که
زبانِ دلِ من داند
نیست...
|شهریار|

[Hamid.s]

امسال از همیشه پاییز تر است .....

[Ansel]

خزانِ
هجر
بر این بوستان نیابد
دست...

رهی معیری

[اهورا]

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند
تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

سعدی

[چیچک]

گفتم ای دل، نَروی؟
خار شوی، زار شوی
بر سرِ آن دار شوی
بی بَر و بی بار شوی

نکند دام نهد؟
خام شوی، رام شوی؟
نپَری جلد شوی،
بی پر و بی بال شوی؟

نکند جام دهد؟
کام دهد، از لب خود وام دهد؟
در بَرت ساز زند، رقص کند،
کافر و بی عار شوی؟

نکند مست شوی؟
فارغ از این هست شوی؟
بعد آن کور شوی،
کَر شوی، شاعر و بیمار شوی؟

نکُنَد دل نَکَنی،
دل بِکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،
صبح که بیدار شوی؟؟!

#مولانا

[_Biliifti_]

شهرِ بزرگ است تنم
غــم طرفی، من طرفی...
|مولانا|

[officer k]

مرور یه شعر قشنگ
=))
گاه گاهى با خودم نامهربانى ميكنم
با خودم لج مى كنم با غم تبانى ميكنم

مى نشينم چاى مى نوشم كنار پنجره
بى كسى هاى خودم را ديدبانى مى كنم

اب مى ريزم به روى خاك گلدان هاى خشك
آب پاش خانه را دارم روانى مى كنم

چشم مى دوزم به دستانى كه در دست تو بود
خاطرات رفته ام را بازخوانى مى كنم

بى نشانى رفتى و دلتنگ ماندم چاره چيست
نامه ها را مى نويسم بايگانى مى كنم

آه حالا كه خودت اينجا كنارم نيستى
در كنار عكس تو شيرين زبانى ميكنم

#سیدتقی‌سیدی

[_F_SSU_]

سرزمین مادری، رویای اجدادی کجاست؟
مردم این شهر می‌پرسند آبادی کجاست؟

ما به گرد خویش می‌گردیم آه ای ساربان!
آرمان‌شهری که قولش را به ما دادی کجاست؟

ای رسولِ عقل! ما را بگذران از نیلِ شک!
گر تو موسی نیستی موسای این وادی کجاست؟

خنده‌های عیش ما جز خودفراموشی نبود!
این هم از مستی که فرمودی، بگو شادی کجاست؟

باد در فکر رهایی روی آرامش ندید!
راه بیرون رفتن از زندان آزادی کجاست؟

«فاضل نظری»

[0-0ftm]

دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع
ای سر زلف تو مجموع پریشانی‌ها...

شهریار

[Ansel]

شِکوه‌ای نیست ز طوفان حوادث ما را

دل به دریازدگان خنده به سیلاب زنند...

رهی معیری

[jahad_121]

Ansel

چقدر زیباست

ما زنده به آنیم که ارام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست

صائب تبریزی

[_Biliifti_]

چو زلف درهَمتـ حالِ خراب ساکنی دارم..!

|سالک قزوینی|

[چیچک]

خار خندید و به گل گفت سلام و جوابی نشنید !
خار رنجید ولی هیچ نگفت ...
ساعتی چند گذشت ، گل چه زیبا شده بود ...
دست بی رحمی نزدیک آمد ، گل سراسیمه ز وحشت افسرد ...
لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید !
صبح فردا که رسید ، خار با شبنمی از خواب پرید !
گل صمیمانه به او گفت سلام ... !
گل اگر خار نداشت ... دل اگر بی غم بود ...
اگر از بهر کبوتر قفسی تنگ نبود
زندگی ، عشق ، اسارت همه بی معنا بود ! ....

[jahad_121]

@haniehno

فوق العاده بود.

مقام امن و مِی بی غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق

[آمـاج]

بھ‌نام یگآنه دوست ڪه آسمانها و زمین، روشن بھ‌نآم اوست..

ڪآش وقتی "زندگے" فرصت دهد،
گاھے از پروانه‌ھا یادی کنیم
ڪاش بخشے از زمان خویش را،
وقف تقسیم ڪردن شادے ڪنیم

ڪآش وقتی آسمان بارانے است
از زلآل چشم‌هایش تر شویم،
وقت پاییز از هجوم دست بآد!
ڪاش مثل پونه‌ها، پرپر شویم

ڪآش دلتنگ شقایق‌ها شویم
به نگاه سرخشان عـٰآدت ڪنیم..
ڪاش شب وقتے‌که تنهآ می‌شویم،
با خــ♡ـدای یآس‌ها، خلوت ڪنیم..

ڪآش گاهے در مسیر زندگـے
باری‌از دوش نگـآهے ڪم کنیم؛
فاصله‌های میان خویش را،
با خطوط دوستے مبهم ڪنیم

ڪآش مثل آب، مثل چشمه‌سآر،
گونه‌ی نیلوفری را تر کنیم،
''ما ھمه روزے از اینجآ می‌رویم''
ڪآش این پرواز را بآور ڪنیم..

ڪآش با حرفی که نه چندان سبز نیست،
قلب‌های نقره‌ای را نشڪنیم!
ڪاش ھرشب، با دو جرعه نور مآه..
چشم‌های خفته را رنگـے زنیم

ڪآش بین ساڪنآن "شھر عشق"
ردپآی خویش را پیدا ڪنیم،
ڪآش با الهام از وجدان خویش
یڪ گره از دلها وا ڪنیم

ڪآش رسم دوستے را ساده‌تر،
مهربان‌تر، آسمانےتر كنیم
ڪآش در نقآشے دیدارمآن،
شوق‌ها را ارغوآنـے‌ تر ڪنیم..

ڪآش اشڪے قلبمآن را بشڪند!
با نگـآه خسته‌ای، ویرآن شویم
ڪاش وقتے شآپرڪ‌ها تشنه‌اند؛
ما بجآی ابر‌ها گریـآن شویم

ڪآش وقتے آرزویے میڪنیم،
از دل شفآفمان هم رد شود!
مرغ آمینـے از آنجا بگذرد
حر‌ف‌های "قلبمآن" را بشنود :‌) . .

[ ۱۴۰۱.۰۷.۲۷ .. ۲۲:۳۹ ]

[Hamid.s]

از اسمش پیداس،دلبر
آمده است دل ببرد دلتنگی بگذارد
ح.ص

[M.Shajarian]

خوشا دردی که درمانش تو باشی

خوشا راهی که پایانش تو باشی

#عراقی

[چیچک]

[Ansel]

• در دو چشم من نشین،
  ای آن که
  از من؛‌ من‌تری

#مولوی

[Hamid.s]

کجاست ؟!
چه می کند ؟
..