-
شعردانه
|
️
-
حال مرا مپرس که من ناخوشم، بدم
این روزها به تلخ زبانی زبانزدم
تو با یقین به رفتن خود فکر می کنی
من نیز بین ماندن و ماندن مردّدم
حق داشتی گذر کنی از من، که سال هاست
یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم
از پا نشستم و نفسم یاری ام نکرد
از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم
-
مثل آن چایی که می‌چسبد به سرما بیشتر
با همه گرمیم با دل‌های تنها بیشتر
درد را با جان پذیراییم و با غم‌ها خوشیم
قالی کرمان که باشی می‌خوری پا بیشتر
بَم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار
زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر
هر شبِ عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی
بعدِ حافظ خوانیِ شب‌های یلدا بیشتر
رفته‌ای اما گذشتِ عمر تأثیری نداشت
من که دلتنگ توام امروز، فردا بیشتر
زندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ‌تر
بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر
هیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندید
هر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتر
بر بخارِ پنجره یک شب نوشتی: عاشقم
خون انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر -
گفتـم که دلــم تنگ و دلت سنگ!مهم نیست
بی تو خوشیَم لنگ و دلت سنگ!مهم نیست -
ماییم و شب تاروغم یارودڪَر هیچ
صبرڪم و بیتابی بسیارودڪَر هیچ
-
از عشق تو دیوانه ترین شاعر شهرم
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است -
دم رفتن همه از بغض زمین می گویند
از تـــو اما نشَنیدیم در آن دمدمه هیچ
هیچ یعنی من ِ از حسرت رویت دلتنگ
منِ آواره یِ در وسعتِ یک عالمه هیچ
.
اولین صفحـــه تقدیر دو دستم پـر پــوچ
دومین صفحه این قصه بی خاتمه هیچ
بــی تــو اقلیم زمین در نظرم یک کف خاک
هفت دریا همه در چشم ترم یک نمه هیچ
هیچ یعنی که مرا نشنوی از اینهمه بغض
هیچ یعنی که مرا نشنوی از اینهمه هیچ
“بنشین بر لب جــوی و گذر عمـــــر ببین”
ما نشستیم و ندیدیم جز این زمزمه هیچ
-
روزهایم عجیب دلگیرند
مثل آن جمعه ای که تب دارد
با دل من کمی مدارا کن
به خدا قلب هم عصب دارد
-
اِ ــــــــے منتهایِ آرزویِ اُمیدواران ...
-
رفتی ولی کجا، که به دل جا گرفته ای
دل جای توست، گرچه دل از ما گرفته ای
-
«اندیشه معشوق نگهبان خیال است...
عاشق نتواند به خیال دگر افتد! » -
باد می آید و از قافیه ها می گذرد
از غزل های من زخم نما می گذردباد یک آه بلند است که گاهی دم عصر
نرم می آید و از بغض خدا می گذردبوی آویشن کوهیست که می آید یا ...
باد از خرمن موهای رها می گذرد؟زنده رودیست پریشان وسط پیچ و خمش
شب جدا می گذرد ... شعر جدا می گذردچند قرن است که یلدای من کهنه چنار
به غزلخوانی چشمان شما می گذردباد می آید و « رخساره برافروخته است»
شاید « از کوچه معشوقه ی ما می گذرد»"حامد عسگری"
-
این رقص موج زلفِ خروشنده‌ی تو نیست
این سیب سرخِ ساختگی، خنده‌ی تو نیستای حسنت از تکلّف آرایه بی‌نیاز
اغراق صنعتی‌است که زیبنده‌ی تو نیستدر فکر دلبری ز من بی‌نوا مباش
صیدی چنین حقیر، برازنده‌ی تو نیستشبهای مه‌گرفته‌‌ی مردابِ بخت من
ای ماه! جای رقصِ درخشنده‌‌ی تو نیستگمراهی مرا به حساب تو می‌‌نهند
این کسرِشأن چشمِ فریبنده‌ی تو نیستای عمر! چیستی که به هرحال عاقبت
جز حسرت گذشته در آینده‌‌ی نیست -
پیوند عمر بسته به موئیست هوش دار
غمخوار خویش باش غمِ روزگار چیست -
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم،نمی دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره گیهانیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت...... (فریدون مشیری)
