شعردانه
|
کافــه میـــم♡
-
عادت کردهایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان میرود که ذهنمان هم به دوش نیاز دارد. گاهی با یک غزل حافظ میتوان دوش ذهنی گرفت و خوابید.
یک شعر از فروغ، تکهای از بیهقی، صفحهای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جملهای از شکسپیر، خطی از نیما... ولی غافلیم!
شبانهروز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال میتپانیم توی کلهمان؟! بعد هم با همان کلهی بادکرده به رختخواب میرویم و توقع داریم در خواب پدربزرگمان را ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند میگوید: بفرما!
سمفونی مردگان:
عباس معروفی -
"در نزن! رفتهام از خویش، کسی منزل نیست"
-
-با آن همه بحران چگونه زنده ماندید؟!
+رویا میبافتیم... -
در بلندترین نقطهی تنهایی ایستادهایم، هر کداممان یک قله، جُدا جدا ،صدا به صدا نمیرسد. کوهستان متناوبیم، یکی پس از دیگری.
-
آشنا میشوی و عادت میکنی؛
تغییر میکنند و غریبه میشوند.
تغییر میکنی و دیگر نه آشنا میشوی
و نه عادت میکنی؛
با تمام جهان غریبه میشوی. -
مردم وقتی که شما تنهایید بهتون اهمیت نمیدن،
اونا فقط وقتی اهمیت میدن که خودشون تنهان
-
- من فقط مهربانی که میکنم، حس میکنم بیهوده نزیستهام. من فقط لبخند که به لبی مینشانم، ویرانهای را که آباد میکنم، دستی را که میگیرم، قلبی را که لمس میکنم...
من آدمِ به سختی رسیدن و جا زدن نیستم، آدمِ ساختنم، آدمِ نگران نباش باهم درستش میکنیم، آدمِ پا به پای هم دویدن و باهم رسیدن، آدمِ توقع نداشتن!
من عمیقترین لذتها را وقتهایی تجربه کردهام که مهربان بودهام و بانیِ حال خوبی شدهام و میدانم که آدمها گاهی مهربانند فقط به این دلیل که نیاز دارند مهربان باشند و مهربان بودن قبل از هر چیزی، حال خودشان را بهتر میکند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
- من فقط مهربانی که میکنم، حس میکنم بیهوده نزیستهام. من فقط لبخند که به لبی مینشانم، ویرانهای را که آباد میکنم، دستی را که میگیرم، قلبی را که لمس میکنم...
-
قبل از اینکه حرف بزنی مطمئن شو که زبونت درست به مغزت وصل شده باشه .
-
گفتـــم این آغـــاز پایــان ندارد
عشق اگر عشق است آسـان ندارد
گفتی از پاییــز باید ســفر کـــرد
گرچــه گل، تاب طوفــان نــدارد
آنچه لیــلا شد در چشم مجنــون
همنشینـــی جز بـــاران نــدارد... -
سخته نه؟
همونایی که قول دادن تو سخت ترین لحظه ها کنارت باشن، همونا سخت ترین لحظه ها رو برات رقم میزنن.
-
بعضی موقعها، خودمون دوست نداریم حالمون خوب شه؛ چون «درد»، آخرین حلقهی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم..
-
به مژگان سیَه کردی هزاران رِخنه در دینم
بیا کز چَشمِ بیمارت هزاران دَرد برچینم
الا ای همنشینِ دل که یارانت بِرَفت از یاد
مرا روزی مباد آن دَم که بی یادِ تو بنشینم
جهان پیر است و بیبنیاد از این فرهادکُش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جانِ شیرینم
ز تابِ آتش دوری شدم غرقِ عرق چون گُل
بیار ای بادِ شبگیری نسیمی زان عرقچینم
جهانِ فانی و باقی فدایِ شاهد و ساقی
که سلطانیِّ عالَم را طُفیلِ عشق میبینم
اگر بر جایِ من غیری گزیند دوست، حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جایِ دوست بُگزینم
صَباحَ الخیر زد بلبل، کجایی ساقیا؟ برخیز
که غوغا میکند در سر خیالِ خوابِ دوشینم
شبِ رحلت هم از بستر رَوَم در قصرِ حورُالعین
اگر در وقتِ جان دادن تو باشی شمعِ بالینم
حدیثِ آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد
همانا بیغلط باشد، که حافظ داد تلقینم
-
- جایی دورتر از خودم ایستاده ام...
به تماشای کسی که جای من زندگی میکند، چه بی رحمانه تنهاست...
و چه به ناچار قوی...
- جایی دورتر از خودم ایستاده ام...
-
-
با سنگدلان یار مشو، میشکنندت...
- فریدون مشیری
-
- گفت: دنبال بهانهای که گریه کنی!
- گفتم: آره، چون دنیا کلا گریه داره...
نیست؟!
-
نهایت انــدوه؟!
حسی نداشتن به چیزهایی که قبلاً
به شوقت میآوردند... -
بعضی روزها انسان فقط خسته است
نه تنهاست،
نه غمگین،
و نه عاشق،
فقط خسته است...- ایلهان برک
-
شازده کوچولو پرسید :
غم انگیزتر از اینکه بیای و کسی خوشحال نشه چیه؟
روباه گفت : بری و کسی متوجه نشه
