هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Narges_]

هشت کتابِ سهراب سپهری:)

[Narges_]

هشت کتابِ سهراب سپهری:)

[officer k]

زیر شمشیر حوادث پای بر جاییم ما
رو نمی تابیم از سیلاب، دریاییم ما

صائب تبریزی

[نقطه]

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری
که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم
که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد
که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم

هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی
مگر آن وقت که شادی‌خور و غمخوار تو باشم

گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت
مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم

گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد
گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم

مردمان عاشق گفتار من ای قبله خوبان
چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم

من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم
مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

گرچه دانم که به وصلت نرسم بازنگردم
تا در این راه بمیرم که طلبکار تو باشم

نه در این عالم دنیا که در آن عالم عقبی
همچنان بر سر آنم که وفادار تو باشم

خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی
که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم

پ.ن: از اون دست غزل‌های زیبای جناب سعدی که اشکمو دراورد:)

[نقطه]

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم؟
به طاقتی که ندارم کدام بار کشم؟

نه قوتی که توانم کناره‌ جُستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم

نه دست صبر که در آستین عقل برم
نه پای عقل که در دامن قرار کشم

ز دوستان به جفا سیرگَشت مردی نیست
جفای دوست، زنم گر نه مردوار کشم!

چو می‌توان به صبوری کشید جور عدو
چرا صبور نباشم که جور یار کشم

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل
ضرورت است که درد سر خمار کشم

گلی چو روی تو گر در چمن به دست آید
کمینه دیده سعدیش پیش خار کشم

[zeinab dehghani]

گویند طبیبان که: بگو درد خود، اما
دردی که گذشتست ز درمان به که گویم؟

• هلالی جغتایی

[zeinab dehghani]

به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید
که می‌رویم به داغ بلند بالایی..

• حافظ

[نقطه]

پیش از این گویند سعدی دوست می‌دارد تو را
بیش از آنت دوست می‌دارم که ایشان گفته‌اند:)

[Ainoor]

دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش
نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم
خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

گویند ذکر خیرش در خیل عشقبازان
هر جا که نام حافظ در انجمن برآید

[zeinab dehghani]

گفته بودم چو بیایی غمِ دل با تو بگویم؟؟؟

[jahad_121]

پرنده فاخته پیام آور و یادآور عظمت های فانی

آن قصر که با چرخ همی‌زد پهلو
بر درگه آن شهان نهادندی رو

دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای
بنشسته همی‌گفت که کوکو کوکو

خیام

[Homayoun]

این پست پاک شده!

[Ainoor]

چه نکو طریق باشد که خدا رفیق باشد...

[Hamid.s]

چون نگهبانی
که در کف مشعلی دارد
می‌خرامد شب !
میان شهر خواب آلود
خانه‌ها با روشنایی‌هایِ رویایی
یک به یک در گیر و‌ دار
بوسه‌ی بدرود ...

فروغ فرخزاد

[Hamid.s]

ما دل سپرده‌ایم به گریه برای هم
باران به جای من، من و باران به جای هم

ابری گریست در من و در وی گریستم
تا دم زنیم، دم زدنی در هوای هم

ما تاب خورده‌ایم که ما قد کشیده‌ا‌یم
گهواره‌های چابک‌مان دست‌های هم

باری به پای‌بندی هم پیر می‌شویم
تا پیر می‌شوند درختان به پای هم

غم نیست نیستن که همه در تداومیم
چون ابتدای یک‌دگر از انتهای هم

تنها صداست آنچه در این راه ماندنی است
خوش باد زنده ماندن‌مان در صدای هم

حسین منزوی

[Hamid.s]

پاییز
بهار خاطرات من است
که با هر صدای بارانش
تو در ذهنم شکوفه می کنی
که بعد از هر هوای ابری
از چشمهایم می باری
تو
با هر پاییز
تازه می شوی
گل می کنی
و سبزتر از همیشه
در لحظه هایم ادامه می یابی.

[jahad_121]

دعوی چه کنی داعیه داران همه رفتند
شو بار سفر بند که یاران همه رفتند
افسوس که افسانه سرایان همه خفتند
اندوه که اندوه گساران همه رفتند.
ملک الشعرای بهار

[Hamid.s]

شب زنده‌دار باش، کزین باغ دلفریب
آن غنچه فیض برد که پیش از سحر شکفت

[Hamid.s]

من خودم بودم
دستی که صداقت می‌کاشت
گرچه در حسرت گندم پوسید...
من خودم بودم
هر پنجره‌ای که
به سرسبزترین نقطه بودن وا بود
و خدا می‌داند
بی‌کسی از ته دلبستگی‌ام پیدا بود...

[zeinab dehghani]

خود کرده را تدبیر نیست..

• حافظ