شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
خوابگاه
دانشگاه
خوابگاه
دانشگاه
خوابگاه
دانشگاه
و من به خاطر دومی
از همه چی می گذرم و تحمل می کنم اولی رو
اینجا هیچی هیچی هیچیییییی نداره
جز یک دانشگاه هم که خیلییی خوبه
اگر سطح علمی ش خوب نبود
بی شک بر می گشتم یا مهمان می شدم شیراز
اگر بتونم ترم ها تابستان یا ترم ها بالا تر تو این سال ها مهمان می شم
اینجا طاقت موندن ندارم هیچی نداره
حس کویر رو بهم میده
بافت شهریش اصلا انگار نه انگار مرکز استانه
نمی دونم شاید به خاطر مقایسه ای که همش تو ذهنم با شهرستان و شیراز می کنممن شدیدااا نیاز دارم به طبیعت سر سبز و کوه و
کوهنوردی یا پیاده روی کنار ابشار شهرمون
️
اینجا
خبری از اینا نیست که نیست
و من زندانی شدم تو این خوابگاه و دانشگاه بین حجم زیاد درساماصلا م روحیه بچه ها که می رند بیرون رو نمی فهمم
د اخه تا کی می خوایید برید کافه و بازار و رستوران این محیط های مزخرفکه چی!؟ به این می گید بیرون رفتن!!!!؟؟؟
خیلی شهر خفنی هم هست!
بگم جاذبه جالبی داشته باشه
میگند داره ولی نه
هعیی اصلا از بافت شهری از اب هوا و هوا سرد و خشک ش
فقط حس کویر و خفقان و تو سرما رو بهم میده -
هعیییی
دلم تنگ شده برای اینجااا
بهشتو ول کردم اومدم
به خاطر شیمی. اون وقت
همش ریاضی خوندمهوففففففف
-
هعیی
دوباره کوه نوریدی ها صبح زود مون.
دوباره تابستون و بهار
دوباره اون پاییز پر شکوه خیابانن ها
دوباره اون خیابانی که افتاب نورش زیاد پیدا نمی شد از بین شاخه ها درخت هاامن
من
هعییی
صبوری می کنم. تا بهمن️🥺که هوا هم اینجا زندانیست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته استاندر این گوشه خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
باد رنگینی در خاطرمن
گریه میانگیزدارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
کی بر این درۀ غم میگذرند؟ارغوان،
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابیست هوا؟
یا گرفتهاست هنوز؟🥺 -
می دونم اونجا هم برگردم
تایم بین دو ترم
دلم برای دانشگاه و استادا و کلاس ها تنگ میشه🥺
زندگی
زندگی.
هعیییخیلی عجیبی خیلیی خیلیییییی
-
خدایا شکرتتتتتتت
-
بعد دوماه از فشار درسا تازه ان شدم
دیدم یه گروه اومده به اسم دانشجویان درسخون
ناناعت شدم توش نبودم
بایمژده ای دل…🌱💚
