هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Aqua]

[jahad_121]

به دریا مرو گفتمت زینهار
وگر می‌روی تن به طوفان سپار
سعدی

[jahad_121]

آتشی ظاهر شد و پیدا و پنهانم بسوخت
شمع عشقش در گرفت و رشتهٔ جانم بسوخت

عشق جانان آتش است و جان من پروانه ای
منتش بر جان من کز عشق او جانم بسوخت

شاه‌نعمت‌الله_ولی

[zeinab dehghani]

هین توکل کن مَلرزان پا و دست
رزق تو بر تو زِ تو عاشق‌ترست...

‌ـ مولانا

[zeinab dehghani]

در تماشای تو قانع نشوم من به دو چشم
همه چشمان جهان گو به سرم بشتابند

• شهریار

[لیلی_]

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتوانم

[jahad_121]

مستیِ چشم غزالان نشکند ما را خمار
چشـمِ لیلی دیده ما را خمار دیگرست

[jahad_121]

گفتم دری ز خلق ببندم به روی خویش
دردیست در دلم که ز دیوار بگذرد!

[jahad_121]

خنده میبینی ولی از گریه‌ی دل غافلی ؛
خانه‌ی ما از درون ابر است و بیرون افتاب !

صائب تبریزی

[لیلی_]

صد نامه فرستادم ،صد راه نشان دادم
یا راه نمیدانی یا نامه نمی خوانی

[بابونــــه]

تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن
در جهان گریاندن آسانست اشکی پاک کن

ملک الشعرای بهار

[Ramos9248]

بی خبر از هم خوابیدن چه سود؟
برمزار مردگان خویش نالیدن چه سود؟
زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید
ورنه بر مزارش آب پاشیدن چه سود؟
گر نرفتی خانه اش تا زنده بود
خانه صاحب عزا خوابیدن چه سود؟
گر نپرسی حال من تا زنده ام
گریه و زاری و نالیدن چه سود؟
زنده را در زندگی قدرش بدان
ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود؟
گر نکردی یاد من تا زنده ام
سنگ مرمر روی قبرم وانهادن ها چه سود؟

شیخ بهایی

[jahad_121]

با دل سنگينت آيا هيچ درگيرد شبى؟
آه آتشناك و سوز سینه‌ی شبگیر ما ...!

#حافظ

[jahad_121]

رسم کجاست این؟ تو بگو در کدام مُلک؟
دل می‌برند و چشم به بالا نمی‌کنند...

#وحشی_بافقی

[jahad_121]

بقول جناب #فاضل_نظری:

"دلخوش به جمع کردن یک مشت «آرزو»
این «شادی» حقیر همین است زندگی..."

[1111]

banoo

ای جلوه ی جمال و جلال خدا علی

یا مظهر العجائب و یا مرتضی علی

از شهریار پیر زمین گیر دستگیر

ای دستگیر مردم بی دست و پا علی

جز یک نسب که از تو به خود بسته نیستم

من آن چنان که آل علی است نیستم

اما مرا هم ای علی از خود مران که من

تا چشم داشتم به حسينت گریستم

[1111]

banoo

جانا قیام کن که نمازت نماز نیست

راهی دراز داری و عمرت دراز نیست

رویت به کعبه باشد و دل سوی بتکده

حرف نیاز هست و خلوص نیاز نیست

مردان حق ز شعله هر آیه سوختند

در ناله های سرد تو سوز و گداز نیست

در سجده سر به خاک می گذاری ولی چه سود

هر کس که سر به سجده نهد اهل راز نیست

ما خود به شهر دل در توفیق بسته ایم

ورنه برای اهل دعا در ، فراز نیست

گل می کند درخت عبادت به فیض اشک

بی گریه قیل و قال دعا چاره ساز نیست

بر لب سپاس خالق و در دل امید خلق

خود آیتی ز شرک بود این نماز نیست

[1111]

banoo

هر مرد شتر دار اويس قرني نيست
هر شيشه ي گلرنگ عقيق يمني نيست

هر سنگ و گلي گوهر ناياب نگردد
هر احمد و محمود رسول مدني نيست

شمشیر بوَد در خور دست اسدالله
هر تیغ به کف را هنر صف شکنی نیست

بر مرده دلان پند مده خويش نيازار
زيرا که ابوجهل مسلمان شدني نيست

با مرد خدا پنجه ميفکن چو نمرود
اين جسم خليل است که آتش زدني نيست

خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت
خنديدن جلاد ز شيرين سخني نيست

جايي که برادر به برادر نکند رحم
بيگانه براي تو برادر شدني نيست

صد بار اگر دايه به طفل تو دهد شير
غافل مشو اي دوست که مادر شدني نيست....

[1111]

بیا که چاره دل را روا کنیم
فکری برای این بی نوا کنیم ...

[1111]

دل را ز بى‌خودى سرِ از خود رمیدن است
جان را هواى از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست که سرداده‌ام فغان
بانگ جرس زشوقِ به منزل رسیدن است

دستم نمیرسد که دل از سینه برکنم
بارى علاجِ شوق گریبان دریدن است

شامم سیه‌تر است ز گیسوى سرکِشت
خورشید من برآى که وقت دمیدن است

سوى تو اى خلاصه‌ى گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوى پرکشیدن است

بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن که سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمیکنم
تقدیر غصّه‌ى دل من ناشنیدن است

آن را که لب به دام هوس گشت آشنا
روزی «امین» سزا لبِ حسرت گزیدن است