-
شعردانه
|
-
محبوب من
باد خودش
نزده میرقصد
من خودم
تمام دست های جهان را
قرض میگیرم،
تا گندم راز موهایت را
شانه بزنم.... -
کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرش
ولی آهسته میگویم: خدایا بی اثر باشد...%(#7a8a28)[#وحید_قزوینی]
@dr-saraaa در
شعردانه گفته است:کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرش
ولی آهسته میگویم: خدایا بی اثر باشد...%(#7a8a28)[#وحید_قزوینی]
زیبا بود
-
روزگار غریبی است نازنین
آنکه شبا هنگام به در میکوبید
به کشتن چراغ آمده.... -
این پست پاک شده!
-
-
چه سوال مسخره ایست:
"جای خالی راپرکنید"
مگرجای خالی پرمی شود؟؟؟
-
درد دل با کس نگفتم، درد من گفتن نداشت
خنده برغم می زدم هر چند، خندیدن نداشت
-
درد دل با کس نگفتم، درد من گفتن نداشت
خنده برغم می زدم هر چند، خندیدن نداشت
@1540557162 در
شعردانه گفته است:درد دل با کس نگفتم، درد من گفتن نداشت
خنده برغم می زدم هر چند، خندیدن نداشت
بیگ لایک
-
زمســتان...!
دلواپسِ آمدنت بود
ڪه خوابش نبرد
ڪه بارانی نشد
شهر را آلوده ڪرده ای
میترسم ، با این اوضاع
بهار هم شڪوفه نزند
اگر نیایــی...!#اسماعیل_دلبری
-
پنج شنبه ها...
کمی بیشتر هوای دل اورا داشته باشید ...
گناهی ندارد ...
میداند جمعه نزدیک است ...
دلش مدام بهانه میگیرد ...#بانوی_صاد
-
- گفتی: شتاب رفتن من از برای توست
آهسته تر برو که دلم زیر پای توست
با قهر میگریزی و گویا که غافلی
سرگشته سایه ای همه جا در قفای توست
سر در هوای مهر تو رفت و هنوز هم
در این سری که از کف ما شد هوای توست
خوش میروی بخشم و به ما رو نمیکنی
این دیده از قفا به امید وفای توست
ایدل، نگفتمت مرو از راه عاشقی؟
رفتی؟ بسوز کاینهمه آتشش سزای توست
مارا مگو حکایت شادی که تا به حشر
ماییم و سینه ای که در آن ماجرای توست
بیگانه ام ز عالم و بیگانه ای ز ما
بیچاره آنکسی که دلش آشنای توست
بگذشت و گفت: این به قفس اوفتاده کیست؟
گفتم که: این پرنده ی محزون "همای" توست
- گفتی: شتاب رفتن من از برای توست
-
هم دست شده اید
تو و شب
وگرنه این چشم ها
خوابیدن را بلد بودند
#محمد-خسروآبادی -
کاش بودی سهراب
تا ببینی...
دلخوشی کم شده است
همه افسرده و دلتنگ شدند
من در این شهر شلوغ
پابه پای شعرت
پی ساری گشتم
لانه ها روی درخت
جوجه ها در خوابند
من آشفته خیال
پروبالی خواهم
شوق پرواز ندارم دیگر
من عقابی پیرم
راه برگشت ندارم ...گویا
حرف آن سار میان می آید
با همان جمله ناب
"زندگی یعنی یک سار پرید"
کنج این شهر شلوغ
همه از اوج گرفتن
چه بد می ترسند
کاش برمی گشتی
جزوه شعرت را
دست تقدیرزمان می دادی
سارها خسته شدند
همه در گوشه ای از
کنج خیال
پی آواز خدا می گردند
همه عاشق به ظاهر بیدار
ودر آغوش حوادث خفتند
کاش بودی سهراب... -
از عطرِ بهار نارنج های حیاطمان،
نویدی از عشق می رسد!
به گمانم خوشبختی،
اینبار پشتِ درِ خانهی ماست...!
#مسلم_خزایی(چه عجب....)
-
این پست پاک شده!
