هرچی تودلته بریز بیرون7

[Anzw 18]

بیایید نگاهی به تاریخ نوع بشر بیندازیم: چه می‌بینیم؟ ...... یکنواخت است؟ خب بله، شاید یکنواخت هم باشد؛ جنگ و جنگ، اکنون می‌جنگند، قبل از این هم می‌جنگیدند، بعد از این هم خواهند جنگید.

یادداشت‌های زیرزمینی - فیودور داستایفسکی

[Anzw 18]

چه توقعی می‌توان از انسانی داشت که چنین خصلت‌های عجیبی در او نهفته است؟ بارانی از موهبت‌های زمینی بر سرش بریزید، در دریایی از شادی محض غرقش کنید، چندان که روی سطح بالای سرش چیزی جز حباب‌های خوشی دیده نشود، آن‌چنان رفاهی ارزانی‌اش کنید که دیگر هیچ کاری نداشته باشد جز خورد کیک زنجفیلی و دغدغه‌ی پایان نیافتن تاریخ جهان... و همین‌جا، درست همین‌جاست که جنابِ ایشان، با ریشخند و ناسپاسیِ محض دست به کار کثیف خواهد زد.

یادداشت‌های زیرزمینی - داستایفسکی

و در ادامه:

[Anzw 18]

")

[نقطه]

لیدی ال
رومن گاری

[Anzw 18]

فروغ همیشه با تمام صورتش می‌خندید. انگار که خنده‌اش موج بر می‌داشت و حلقه حلقه در تمام چهره‌اش پخش می‌شد. خنده او به انسان سرایت می‌کرد و از ته دل، صمیمانه و شادمانه می‌خندید. همان‌گونه که وقتی گریه می‌کرد از ته دل و با تمام صورتش می‌گریست. او واقعا در آئینه گریه می‌کرد. آن شعر "تمام روز در آئینه گریه می‌کردم"، خیال و یا رویای شاعرانه نبود، واقعیت داشت. من چندبار شاهد گریه های معصومانه‌اش بودم. او آئینه‌اش را به دست می‌گرفت، دور اطاق می‌گشت و در حالی که به آئینه نگاه می‌کرد به شدت می‌گریست. تعداد اندکی از دوستانش از ته دل او خبر داشتند، فروغ انسانی صمیمی، درستکار، بامحبت و فداکار بود. از نامردمی‌ها، از نیش و کنایه‌ها، از تهمت و افتراهای ناروا به سختی دل‌آزرده می‌شد و رنج می‌برد و خود را سرگشته و بی‌پناه حس می‌کرد و در این احوال بود که زخم عمیقی که از نبود و ندیدن پسرش در دل داشت، سر، باز می‌کرد و به درد می‌آمد.
:)))))))))))))

ادای دین به فروغ فرخزاد (قصه فروغ) - جلال خسروشاهی

[Anzw 18]

یوحنای دیوانه - جبران خلیل جبران

(برای چند وقت پیشه و دیشب تو گالریم باز دیدمش)

[نقطه]

اما شاید همه‌ی زندگی‌ها همین بودند. شاید حتی آن زندگی‌ای که کاملا پرهیجان به‌نظر می‌رسید یا آن زندگی‌ای که همه فکر می‌کردند ارزشمند است، درنهایت شبیه همدیگر باشند. ترکیبی بزرگ از ناامیدی و یکنواختی و درد و زجر و رقابت، با چاشنی شگفتی و زیبایی.

کتابخانهٔ نیمه‌شب
مت هیگ

[نقطه]

بعضی وقت ها فقط همین که حقیقت وجود خودت را با صدای بلند بگی، برای پیدا کردن بقیهٔ افراد شبیه به خودت کافیه!

کتابخانهٔ نیمه‌شب
مت هیگ

[Anzw 18]

هیچ‌چیز آزاردهنده‌تر و تحمل‌ناپذیر‌تر از این نیست که آدم به خاطر یک اتفاق نابود شود، اتفاقی که می‌توانست نیفتد!

نازنین - داستایفسکی

[Anzw 18]

[Anzw 18]

[نقطه]

اما زنی که دوست می‌دارد، وای از زن عاشق، حتی گناهان و زشتی‌های معشوقش را می‌پرستد، به حدی که خود مرد نمی‌تواند جنایاتش را آن‌طوری که زنِ عاشق برای او تبرئه می‌کند، تبرئه کند.

نازنین
داستایفسکی

[Anzw 18]

سایر شخصیت‌های جهان با مرگشان همه‌‌ چیز می‌میرد و با جسمشان زیر خاکها پنهان می‌گردد اما مردان حقیقت خود می‌میرند ولی مکتب و عشقها که برمی‌انگیزند با گذشت قرون تابنده‌تر می‌گردد.

ما در تاریخ می‌خوانیم که سالها بلکه قرنها پس از مرگ علی افرادی با جان از ناوک دشمنانش استقبال می‌کنند.
از جمله مجذوبین و شیفتگان علی، میثم تمار را می‌بینیم که بیست‌سال پس از شهادت مولی بر سر چوبه‌ دار از علی و فضائل و سجایای انسانی او سخن می‌گوید. در آن ایامی که سرتاسر مملکت اسلامی در خفقان فرو رفته، تمام آزادیها کشته شده و نفس‌ها در سینه زندانی شده است و سکوتی مرگبار همچون غبار مرگ بر چهره‌ها نشسته است، او از بالای دار فریاد بر می‌آورد که بیایید از علی برایتان بگویم=))
حکومت قداره‌بند اموی که منافع خود را در خطر می‌بیند دستور می‌دهد که بر دهانش لجام زنند و پس از چند روزی هم به حیاتش خاتمه دادند.
تاریخ از این قبیل شیفتگان برای علی بسیار سراغ دارد!

جاذبه و دافعه علی علیه‌السلام - مرتضی مطهری

[Anzw 18]

زمانی که احساس کردی می‌خواهی از کسی انتقاد کنی، به یاد داشته باش که همه‌ی مردم جهان امتیازاتی که تو در زندگی داشته‌ای را نداشته‌اند.

گتسبی بزرگ - اسکات فیتزجرالد

"انتقاد کنی" رو "ایراد بگیری" هم ترجمه کردن تو نسخه‌های دیگه و فکر می‌کنم همین دومی به اونچه که تو انگلیسیش آورده شده نزدیک‌تر باشه!

[نقطه]

نازنین
داستایفسکی

[S.daniyal hosseiny]

.
در هرچه که دوست داشتم، تنها بودم.
.
‌
بخشی از شعر «تنها»
ادگار آلن پو