هرچی تودلته بریز بیرون۶

[99]

تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست
در جوابم اینچنین گفت و گریست
لیلی و مجنون فقط افسانه‌اند
عشق در دست حسین بن علیست...

[آسِمان آبی]

به راهِ بادیه رفتن
بِه از نشستنِ باطل
و گر مُراد نیابم
به قدرِ وُسع بکوشم...

[علیم]

باز این دلم هوای میخانه کرده ساقی
بوی شراب نابت دیوانه کرده ساقی

[najafiali78]

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت

همه سهلست تحمل نکنم بار جدایی

[najafiali78]

حیدر بابا گول غنچه سی خنداندی

آمما حیف اورک غذاسی قاندی

زندگانلیق بیر قارانلیق زنداندی

بو زیندانین دربچه سین آچان یوخ

بو دارلیقدان بیر قورتولوب قاچان یوخ

[najafiali78]

حیدر بابا آغاجلارین اوجالدی

آمما حئییف جوانلارین قوجالدی

توخلیلارون آریخلیب آجالدی

کولگه دونوب گون باتدی قاش قرلدی

قوردون گوزی قارانلیقدا برلدی

[masoud]

شور فرهادم به پرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

آره والا

[masoud]

کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم

بسیار کند عاشق ازین گونه خطرها

[masoud]

من ندانستم که عشق این رنگ داشت

وز جهان با جان من آهنگ داشت

دستهٔ گل بود کز دورم نمود

چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت

خاقانی

[masoud]

سر سودای تو را سینهٔ ما محرم نیست

سینهٔ ما چه که ارواح ملایک هم نیست

کالبد کیست که بیند حرم وصل تو را

کانکه جان است به درگاه تو هم محرم نیست

[No_one]

در خود میتابم و
سردرگم تر از همیشه ام..
"راضیه پهلوانی"

[No_one]

بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
بیزار شو بیزار شو وز خویش هم بیزار شو

'مولانا'

[masoud]

ديرگاهي است كه چون من همه را

رنگ خاموشي در طرح لب است.

جنبشي نيست در اين خاموشي،

دستها، پاها در قير شب است.

[No_one]

دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

حافظ

[najafiali78]

تیر را قوت پرهیز نباشد ز نشانه
مرغ مسکین چه کند گر نرود از پی دانه
پای عشاق نتوان بست به افسون و فسانه
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
.
.
ما کجائیم در این بهر تفکر تو کجایی

[DR.Ali.110]

[DR.Ali.110]

@DR-Ali-110 در شعردانه گفته است:

روزش گرامی....

[najafiali78]

همتم تا میرود ساز و غزل گیرد بدست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند
.
.
.
سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز
در درونم زنده است و زندگانی می کند
.
.
.
می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان
دفتر دوران ما هم بایگانی می کند

[DR.Ali.110]

دلتنگم و دیدار تو
درمان من است....

[Marzieh.m]

• بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم
  ديده ام گاهي در تب ، ماه مي آيد پايين،
  مي رسد دست به سقف ملكوت.
  ديده ام، سهره بهتر مي خواند.
  گاه زخمي كه به پا داشته ام زير و بم هاي زمين را به من آموخته است.
  گاه در بستر بيماري من، حجم گل چند برابر شده است.و فزون تر شده است ،
  قطر نارنج ، شعاع فانوس
  و نترسيم از مرگ
  مرگ پايان كبوتر نيست.
  مرگ وارونه يك زنجره نيست.
  مرگ در ذهن اقاقي جاري است.
  مرگ در آب و هواي خوش انديشه نشيمن دارد.
  مرگ در ذات شب دهكده از صبح سخن مي گويد.
  مرگ با خوشه انگور مي آيد به دهان.
  مرگ در حنجره سرخ - گلو مي خواند.
  مرگ مسئول قشنگي پر شاپرك است.
  مرگ گاهي ريحان مي چيند.
  مرگ گاهي ودكا مي نوشد.
  گاه در سايه است به ما مي نگرد.
  و همه مي دانيم ريه هاي لذت ، پر اكسيژن مرگ است
  در نبنديم به روي سخن زنده تقدير كه از پشت چپر هاي صدا مي شنويم.
  پرده را برداريم :
  بگذاريم كه احساس هوايي بخورد.
  بگذاريم بلوغ ، زير هر بوته كه مي خواهد بيتوته كند.
  بگذاريم غريزه پي بازي برود
  كفش ها را بكند، و به دنبال فصول از سر گل ها بپرد.
  بگذاريم كه تنهايي آواز بخواند.چيز بنويسد.به خيابان برود.
  ساده باشيم.
  ساده باشيم چه در باجه يك بانك چه در زير درخت.
  كار ما نيست شناسايي "راز" گل سرخ ،
  كار ما شايد اين است كه در "افسون" گل سرخ شناور باشيم.
  پشت دانايي اردو بزنيم.
  دست در جذبه يك برگ بشوييم و سر خوان برويم.
  صبح ها وقتي خورشيد ، در مي آيد متولد بشويم.
  هيجان ها را پرواز دهيم.
  روي ادراك فضا ، رنگ ، صدا ، پنجره گل نم بزنيم.آسمان را بنشانيم ميان دو هجاي "هستي".
  ريه را از ابديت پر و خالي بكنيم.
  بار دانش را از دوش پرستو به زمين بگذاريم.
  نام را باز ستانيم از ابر،از چنار، از پشه، از تابستان.روي پاي تر باران به بلندي محبت برويم.
  در به روي بشر و نور و گياه و حشره باز كنيم.
  كار ما شايد اين است
  كه ميان گل نيلوفر و
  قرن پي آواز حقيقت بدويم...
  #سهراب سپری:)

لطفا برگرد بالا و بخونپشیمون نمیشی