هرچی تودلته بریز بیرون۶

[hamidtzzt]

@Marzieh-m در شعردانه گفته است:

اينجا
زندگي
طعم تجربه ي بي پايان درد مي دهد و
فريادي محبوس در حنجره
آنجا
آنسوي تر ها
آنطرف آب
زندگي مي گويند خوب جريان دارد
پرنده اي مهاجر اما
آوازش حكايتي ديگر داشت
غمناك مي گفت:

• زمين ديگر
  امروز
  سرزمين هيچكس نيست
  ...

#فخرالدین احمدی سوادکوهی

[گل یاس1999]

دلا تا می‌توان امروز
فرصت را غنیمت دان

که در عالم نمی‌داند
کسی احوالِ فردا را...

[گل یاس1999]

امروز که رنگ و بویی اندر گل ماست 
چون لاله بجز آتش و خون در دل ماست

فردا که خزان به گلشن عمر وزید     
ای لاله‌رخان چه از جهان حاصل ماست...

[گل یاس1999]

تا معتکف کوی خرابات شدیم     
آسوده از این وهم و خرافات شدیم

زان روز که با پیادگان بنشستیم 
در بازی شطرنج جهان مات شدیم...

[گل یاس1999]

نگیرد مرغِ دل
در سینه آرام از خیالِ او

که در کنج قفس،
بلبل به بویِ گل نمی سازد...

[گل یاس1999]

رنج، رسوایی، جنون، بی خانمانی داشتم

مَرگ را کم داشت تنها، سفره ی رنگین من...!

[گل یاس1999]

ذَره ذره هر چه بود از من گرفت

دیر دانستم که گیتی رهزن است...

[mahrokh]

گر مرد رهی راه نهان باید رفت
صد بادیه را به یک زمان باید رفت

[mahrokh]

گر مرد رهی میان خون باید رفت
از پای فتاده سر نگون باید رفت

[mahrokh]

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت

[Dr-acula]

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه

دور سر هلهله و هاله شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه

کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه

گر رهایی است برای همه خواهید از غرق
ورنه تنها خودی از لجه رهانیم که چه

مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه

شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه ...

[dli]

باید از سمت خدا معجزه نازل بشود تا دلم باز دلم باز دلم دل بشود!

[romisa]

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت
با دل زخم کش و دیده گریان بروم

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون
همره کوکبه آصف دوران بروم

[mahrokh]

از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست...

[romisa]

من نه عاشق هستم
ونه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم هستم و یک حس غریب
که به صد عشق و هوس می ارزد
من خودم هستم و یک دنیا ذکر
که درونم لبریز
شده از شعر حقیقت جویی

من خودم هستم و هم زیبایم
من خودم هستم و پا بر جایم

من دلم می خواهد
ساعتی غرق درونم باشم
عاری از عاطفه ها
تهی از موج سراب
دورتر از رفقا
خالی از هرچه فِراق
من نه عاشق هستم
نه حزین ِ غم ِ تنهایی ها
من نه عاشق هستم
ونه محتاج نوازش یا مهر

من دلم تنگ خودم گشته و بس
مَنِشینید کنارم
پیِ دلجویی و خوش گفتاری
که دلم از سخنان غم و شادی پر شد

من نه عاشق هستم
ونه محتاج ِ عشق
من خودم هستم و مِی
با دلم هستم و هم سازیِ نِی
مستی ام را نپرانید به یک جملة....«هی!»

معصومه جانی

[Marzieh.m]

• پروانــــــــه ی مــن...
  آن کس که شکســـت بـــال پـرواز تـو را...
  می دانست که خاطرات پـــرواز تـو را خواهد کشــت...
  ولـــــی خبـر نداشــت که تـو مهربان خـــــدایی داری...
  که خودش بـال و پـرت خواهد شـــــد...

#پروانه ایزدخواه

[Marzieh.m]

• خسته‌تر از پروانه
  سالهاست
  گٍردِ رؤیاهای سرخ باغچه‌ی خویش پر می زنم وُ
  هنوز غربت تلخ همیشه را،
  مزه می کنم
  من خسته ام
  و هیچ حاجتی به تأیید هیچ پروانه ای نیست
  کافی ست دگمه‌ی پیراهنِ پریروزم را باز کنی
  تا پاره پاره هایِ عریانِ عمرِ هزار پروانه را،
  به سوگ بنشینی.
  من خیسِ خستگی ام
  بیا شانه هایت را
  بالش خیلِ خستگی هایم کن
  شاید شبی
  زخمهایم را زمین بگذارم
  ...

#بهمن قره داغی

[amin_karimi]

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است

ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

شهریار

[mahrokh]

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آنجا
ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند
و اگر بر او ببندد همه ره ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

[Marzieh.m]

• گنــاهم را ببخــش جانا
  من از عشــق تو تب دارم
  مرا در من بمیــران و
  بگو جـانا که من رســـوای این جانـم
  دلتنگــی مکــن ای دل
  تو را وصلــی میــسر نیــست
  بِکَن دل را ....زدل هــرگز
  شــراب جانــت حاصل نیســت
  خداونــدا چرا یکــدم نباشــم صاحــب عــقلی
  مرا مِـی ده که شایــد بگــذرد دوران بی عقــلی
  دلا بگذر ازین خواهش
  تمنا میکــنم از دل که باشــد عقل را ســازش
  ندای عقــل را دیدم .....نیوشــیدم!
  بگفــتا جان من
  بوســه بر جانت زنم هــر دم
  رهایــم کن از ایــن تـــشویش
  که آغوش خدا را من برایــت آرزو کردم..
  بــرای تو
  مــیان اوج دلتنــگی...!

#رباب(آلاله)