هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Hamid.s]

زندگی زیباست ، زشتی‌های آن تقصیر ماست،
در مسیرش هر چه نا زیباست ، آن تدبیر ماست

زندگی آب روانی است ، روان می‌گذرد…
آنچه تقدیر من و توست ، همان می‌گذرد ...

[چیچک]

به کجا چنین شتابان؟
گَوَن از نسیم پرسید

دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
همه آرزویم اما

چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟

به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم

سفرت به خیر!‌ اما
تو و دوستی، خدا را

چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی

به شکوفه ها، به باران
برسان سلام ما را…

[Saghia]

هیچ می‌دانی چرا چون موج
در گریز از خویشتن پیوسته می‌کاهم؟
زآن‌که بر این پرده‌ی تاریک
این خاموشی نزدیک
آن‌چه می‌خواهم نمی‌بینم
و آن‌چه می‌بینم، نمی‌خواهم!

/کدکنی/

[Hamid.s]

دوستان راکجاکنی محروم ...توکه به دشمنان نظرداری

[f.nalist]

تکراریه
ولی قشنگه...

آی آدم ها

آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید

یک نفر در آب دارد می سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید

آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفتستید دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید آرید

آن زمان که تنگ می بندید

بر کمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگویم من ؟

یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان

آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید

نان به سفره جامه تان بر تن

یک نفر در آب می خواند شما را

موج سنگین را به دست خسته می کوبد

باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده

سایه هاتان را ز راه دور دیده

آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون

می کند زین آبها بیرون

گاه سر. گه پا

آی آدم ها

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید

می زند فریاد و امید کمک دارد

آی آدم ها که روی ساحل آرام، در کار تماشائید!

موج می کوبد به روی ساحل خاموش

پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده، بس مدهوش

می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید:

آی آدم ها...

و صدای باد هر دم دلگزاتر

در صدای باد بانگ او رساتر

از میان آب های دور ی و نزدیک

باز در گوش این نداها

آی آدم ها…

[Hamid.s]

پرسه در کوی غزل بی تو عجب دلگیر است

دلم از رهگذرانش ، ز غروبش سیر است

امشب این کوچه ز تنهائی ی من می گوید

دل بیچاره که در وسوسه ات تسخیر است

[Ansel]

آمدم یاد تو از دل به بُرونی فِکنم
دل برون گشت؛
ولی یادِ تو با ماست هنوز

اخوان ثالث

[zeinab dehghani]

شکوهِ آبشاران با غرورِ کوهساران گفت:
فروافتادنِ «ما» آبرو بخشید پستی را
-فاضل نظری

[مِهردُخت]

ارام من از خود نه چنین ناله کشان رفت
قلاب تو بربود و تب و تاب و توان رفت

تا بوسه بران چالِ سیه چاله بدادیم
لب رفت و دهان رفت و سر و جمله ی جان رفت

از شیوه ی طنازی سنت شکنت بین
خواب از سر سهراب و فروغ و اخوان رفت

گفتم به دلم "یار بخندید.." و بدیدم
دل از تپش و لرزش و ضرب و ضربان رفت

چون قصه ی شیرین لبان تو بخواندم
شور و شکر از قصه ی شاه پریان رفت

انگاه که اغوش تو منزلگه ما گشت
زان قرب مکان اگهی از بُعد زمان رفت

عیّار ببینید که آهسته و آرام
جانانه چنین امد و بیگانه چنان رفت

تا امدم از جلوه ی حسنت بنویسم
شد عاشق رویت قلم و ضجه کنان رفت

دوریِ تو و هق هق ساعات و خیالت
فهمم که کنون وای به حال دگران رفت

[Nila YS]

م.سرشک

[Negin_M]

گفتم این جان مرا گرد جهان چند کشی
گفت هر جا که کشم زود بیا هیچ مگو..(:

••مولوی

[Negin_M]

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران..(((:

••شهریار

[0-0ftm]

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده...
@mitra-ism-rahmani جای شعرات زیادی خالیه

[-Dr_Ugger-]

آن قصر که با چرخ همی زد پهلو
بر درگه آن شهان نهادندی رو
دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای
بنشسته همی گفت که کوکو کوکو...

خیام

[Negin_M]

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی..!!

••سعدی

[Negin_M]

به آرزو نرسیدیم و دیر دانستیم
که راه دورتر از عمر آرزومندست

تو آن زمان به سرم سایه خواهی افکندن
که پیش پای تو ترکیب من پراکندست

به شاهراه طلب بیم نامرادی نیست
زهی امید که تا عشق هست پایندست

ز دورباش حوادث دلم ز راه نرفت
بیا که با تو هنوزم هزار پیوندست

به جان سایه که میرنده نیست آتش عشق
مبین به کشته عاشق که عاشقی زندست..(:

••هوشنگ ابتهاج

پ.ن: این شعر همیشه قشنگی خودش رو داره..!!

[-Dr_Ugger-]

قند است یا لبانت؟
موی است یا میانت؟
تا دربرت نگیرم،
نیکم یقین نباشد.

سعدی️

[Hamid.s]

چشمانت آبی، آبی تر از آسمان
موهایت پریشان، پریشان تر از هر حالی
قامتت رعنا، رعنا تر از هر سروی
لب هایت قرمز، قرمز تر از هر یاقوت سرخی
ابرویت زیبا، زیباتر از هلال ماه
اما
وجودت دور، دورتر از دورها
شعر حمید صباحی

[مِهردُخت]

مدعی پیوسته گوید عیب او،غافل که عشق
چهره ی لیلی نمود از دیده ی مجنون مرا

عمان سامانی

[مِهردُخت]

کس چون غم زلیخا یوسف ندیده داند؟
دست بریده حالش،دست بریده داند