هرچی تودلته بریز بیرون۶

[ma.a]

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا
کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا
ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد
باز آن سلیمان شد تا باد چنین بادا
یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا
هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی
نک سرده مهمان شد تا باد چنین بادا
زان طلعت شاهانه زان مشعله خانه
هر گوشه چو میدان شد تا باد چنین بادا
زان خشم دروغینش زان شیوه شیرینش
عالم شکرستان شد تا باد چنین بادا
شب رفت صبوح آمد غم رفت فتوح آمد
خورشید درخشان شد تا باد چنین بادا
از دولت محزونان وز همت مجنونان
آن سلسله جنبان شد تا باد چنین بادا
عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا
ای مطرب صاحب دل در زیر مکن منزل
کان زهره به میزان شد تا باد چنین بادا
درویش فریدون شد هم کیسه قارون شد
همکاسه سلطان شد تا باد چنین بادا
آن باد هوا را بین ز افسون لب شیرین
با نای در افغان شد تا باد چنین بادا
فرعون بدان سختی با آن همه بدبختی
نک موسی عمران شد تا باد چنین بادا
آن گرگ بدان زشتی با جهل و فرامشتی
نک یوسف کنعان شد تا باد چنین بادا
شمس الحق تبریزی از بس که درآمیزی
تبریز خراسان شد تا باد چنین بادا
از اسلم شیطانی شد نفس تو ربانی
ابلیس مسلمان شد تا باد چنین بادا
آن ماه چو تابان شد کونین گلستان شد
اشخاص همه جان شد تا باد چنین بادا
بر روح برافزودی تا بود چنین بودی
فر تو فروزان شد تا باد چنین بادا
قهرش همه رحمت شد زهرش همه شربت شد
ابرش شکرافشان شد تا باد چنین بادا
از کاخ چه رنگستش وز شاخ چه تنگستش
این گاو چو قربان شد تا باد چنین بادا
ارضی چو سمایی شد مقصود سنایی شد
این بود همه آن شد تا باد چنین بادا
خاموش که سرمستم بربست کسی دستم
اندیشه پریشان شد تا باد چنین بادا
غزل۸۲-دیوان شمس

[I_Fatemeh_l]

1_4349664473.mp4

[I_Fatemeh_l]

‏کوتاه ‌ترین داستان غمگين دنیا یک بیت از سعدی است:

شخصی همه شب بر سر بیمار گریست
چون صبح شد او بمرد و بیمار بِزیست ...

[Tatlı.oğlan]

یگیت لر یوردو قفقازیم . سنه مندن سلام اولسون
سنین عشقیندن ایراندا . هنوز صبری تالان واردیر
آنام تبریز منه گهوار ده سویلردی: یاوروم بیل!
سنین قالمیش اوتایدا خال لی تئل لی بیر خالان واردیر
آراز دشمن الینده بیر قلیچ تک اورتانی کسدی
اونون اولادی وارسا بیل، سنی یاده سالان واردیر
شهریار

[بابونــــه]

آسمان قسمت ما بود ڪه بی بال شدیم
دل به فریاد سپردیم ولی لال شدیم

ما به این حنجره گفتیم ڪه لب وا نکند
عاقبت پای سڪوت دلمان چال شدیم

[بابونــــه]

رفیق بی وفا را ڪمتر از #دشمن نمیبینم
سرم قربان آن دشمن ڪه بوئی از وفا دارد...

[I_Fatemeh_l]

از کدوم سیاره ای که همیشه چاره ای..!؟🪐

[بابونــــه]

روزگارم این است : دل‌خوشم با غزلی ، تکه نانی ، آبی ، جمله‌ی کوتاهی ، یا به شعر نابی ...
و اگر باز بپرسی گویم : دل‌خوشم با نفسی ، حبه قندی چایی ، صحبت اهل دلی ، فارغ از همهمه‌ی دنیایی ...
دل خوشی‌ها کم نیست ، دیده‌ها نابیناست !

سهراب سپهری

[Ainoor]

بی‌وفایی می‌کنی من هم تماشا می‌کنم
فرصتی تازه برای گریه پیدا می‌کنم

دوستت دارم... ولی می‌ترسم از رسوا شدن
هرچه از زیباییت گفتند حاشا می‌کنم

من که یک لشکر حریفم نیست تسلیم توام
با رقیبان پیش چشمانت مدارا می‌کنم

از کنارم رفته‌ای اما به یادم مانده ‌است
خاطراتی که دلم را خوش به آن‌ها می‌کنم...

فریدون مشیری

[Ansel]

اگر به دامن وصل تو دست ما نرسد
کشیده‌ایم در آغوش آرزوی تورا...!

حزین لاهیجی

[_Biliifti_]

تلخ کام از لب شیرینِ بتی جان دادم.

• بسطامی

[Ainoor]

چشم خود بستم کـہ دیگر چشم مستش ننگرم!
ناگهان دل داد زد: دیوانه! من میبینمش. :))

[Ainoor]

وَر هیچ نباشد
چو تُو هستی هَمه هست...!!

#سعدی

[Ainoor]

او می‌رود دامن کشان
من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان
کز دل نشانم می‌رود...

[بابونــــه]

برڪه ای گفت به خود ،ماه به من خیره شده است

ماه خندید ڪه من #چشم به "خود" دوخته ام

#فاضل_نظری

[M.Shajarian]

دلتنگم و دیدار تو درمان من است....
بی رنگ رخت زمانه زندان من است.......

#مولانا

[M.Shajarian]

درخت غم به جونم کرده ریشه
به درگاه خدا نالم همیشه

#باباطاهر .....

[officer k]

سر من درد که نه،
میل شکستن دارد...
تا که بیرون بکشم
از وسطش فکرِ تو را...!

#.علیرضا فراهانی

[Saghia]

از زمزمه دلتنگیم
از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی
نه میل سخن داریم

آوار پریشانی‌ست
رو سوی چه بگریزیم؟
هنگامة حیرانی‌ست
خود را به که بسپاریم؟

تشویش هزار «آیا»
وسواس هزار «اما»،
کوریم و نمی‌بینیم
ورنه همه بیماریم

دوران شکوه باغ
از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف
خشکیده و بی‌باریم

دردا که هدر دادیم
آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بریم
ابریم و نمی‌باریم

ما خویش ندانستیم
بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید؟
گفتیم که بیداریم.

من راه تو را بسته
تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست
وقتی همه دیواریم

•حسین منزوی•

[بابونــــه]

گر شد از جور شما خانه موری ویران
خانه خویش محال است که آباد کنید

ملک الشعرای بهار