هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Nilay]

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می گیریزی زمن و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم

فروغ فرخزاد

[Ainoor]

چه کنم
با غم خویش ؟!
گه گهی ،
بغض دلم میترکد ..
دل تنگم ز عطش می سوزد !
شانه ای میخواهم ؛
که گذارم
سر خود بر رویش ،
و کنم گریه که شاید ،
کمی آرام شوم
ولی افسوس که نیست ..
#هوشنگ‌ابتهاج

[Ansel]

صد طبیب آمد ندانست درد این شوریدہ دل
کیستی تا آمدی صد دردِ ما درمان بشد...!

راحم تبریزی

[Ainoor]

گفتیم که عقل
از همه کاری به در آید
بیچاره فرو ماند
چو عشقش به سر افتاد...

#جناب_سعدی

[پرستو بابایی]

دیدنش حال مرا یک جور دیگر می کند
حال یک دیوانه را دیوانه بهتر می کند
با حیا بودم ولی با دیدنش فهمیده ام
آب گاهی مومنین را هم شناگر می کند!

#علی_صفری

[erfan wizard]

مردکی غرقه بود در جیحون
در سمرقند بود پندارم

بانگ می‌کرد و زار می‌نالید
که دریغا کلاه و دستارم !

(سعدی)

[Hamid.s]

تاريخ تولدت مهم نيست،
تاريخ تحولت مهمه.

اهل کجا بودنت مهم نيست،
اهل و بجا بودنت مهمه.

منطقه زندگيت مهم نيست،
منطق زندگيت مهمه.

درود برکسانی که

دعا دارندو ادعا ندارند
نيايش دارند و نمايش ندارند.

حيا دارند و ريا ندارند.
رسم دارند و اسم ندارند.

[Hamid.s]

در آب های جهان قایقی است
و من،مسافر قایق ،
هزار ها سال است
سرود زندهٔ دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه های
فصول می خوانم
و پیش می رانم
مرا سفر به کجا می برد...؟

سهراب سپهری

[Ainoor]

تو را گُم می‌کنم هر روز
و پیدا می‌کنم هر شب
بدین‌سان خواب‌ها را
با تو زیبا می‌کنم هر شب

• محمد‌علی بهمنی

[Ainoor]

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

• شمس تبریزی

[Ainoor]

دردم این است که من بی‌ تو دگر
از جهان دورم و بی‌ خویشتنم
تا جنون فاصله‌ای نیست
از اینجا که منم
مگرم سوی تو‌ راهی باشد
چون فروغ نگه‌ات
ورنه دیگر به چه‌کار آیم من ...!

• مهدی اخوان‌ ثالث

[Ainoor]

اندر دل من ، درون و بیرون همه اوست
اندر تن من ، جان و رگ و خون همه اوست

• مولوی

[_Biliifti_]

«در کوی تو مُرده بِه که از روی تو دور!»

[بابونــــه]

خدا گر پرده بر دارد ز روی کار آدمها!
چه شادیها خورد بر هم...
چه بازیها شود رسوا...
یکی خندد ز آبادی...
یکی گرید ز بربادی...
یکی از جان کند شادی...
یکی از دل کند غوغا...
چه کاذب ها شود صادق...
چه صادق ها شود کاذب...
چه عابدها شود فاسق...
چه فاسق ها شود عابد...
چه زشتی ها شود رنگین...
چه تلخی ها شود شیرین...
چه بالاها رود پایین...
عجب صبری خدا دارد که پرده بر نمیدارد!

#سهراب_سپهری

[_Mitra_]

یاری کن ای نفس که درین گوشه‌ی قفس
بانگی بر آورم ز دل خسته‌ی یک نفس

تنگ غروب و هول بیابان و راه دور
نه پرتو ستاره و نه ناله‌ی جرس

خونابه گشت دیده‌ی کارون و زنده رود‌
ای پیک آشنا برس از ساحل ارس

صبر پیمبرانه ام آخر تمام شد‌
ای ایت امید به فریاد من برس

از بیم محتسب مشکن ساغر‌ ای حریف‌
می‌خواره را دریغ بود خدمت عسس

جز مرگ دیگرم چه کس اید به پیشباز
رفتیم و همچنان نگران تو باز پس

ما را هوای چشمه‌ی خورشید در سر است !
سهل است سایه گر برود سر در این هوس

"مرحوم ابتهاج"

[_Mitra_]

چاره‌یِ من نمی‌کنی؛چون کنم و کجا برم!؟
شکوه‌یِ بی‌نهایت و خاطرِ ناشکیب را

|رهی معیری|

[_Mitra_]

بخوان به نام گل سرخ، در صحاری شب،
که باغها همه بیدار و بارور گردند !
بخوان، دوباره بخوان، تا کبوتران سپید
به آشیانه ی خونین دوباره برگردند .
بخوان به نام گل سرخ، در رواق سکوت،
که موج و اوج طنینش ز دشتها گذرد؛
پیام روشن باران،
ز بام نیلی شب،
که رهگذار نسیمش به هر کرانه برد.
ز خشکسال چه ترسی؟ که سد بسی بستند:
نه در برابر آب،که در برابر نور
و در برابر آواز و در برابر شور...
در این زمانه ی عسرت،
به شاعرانِ زمان برگِ رخصتی دادند
که از معاشقه ی سرو و قمری و لاله
سرودها بسرایند ژرفتر از خواب،
زلالتر از آب.

تو خامشی، که بخواند؟
تو می روی، که بماند؟
که بر نهالک بی برگ ما ترانه بخواند؟

از این کریوه به دور،
در آن کرانه، ببین:
بهار آمده، از سیم خاردار گذشته.
حریق شعله ی گوگردی بنفشه چه زیباست!
هزار آینه جاریست !
هزار آینه
اینک
به همسُرایی قلب تو می تپد با شوق !
زمین تهی ست ز رندان؛
همین توئی تنها
که عاشقانه ترین نغمه را دوباره بخوانی.
بخوان به نام گل سرخ و عاشقانه بخوان:
«حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی»

• دکتر شفیعی کدکنی

[officer k]

من در بی‌حوصلگی‌هایم
با تو زندگی‌ کرده‌ام
#شاملو

[Nilay]

ما چون دو دریچه، روبروی هم

آگاه ز هر بگو مگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده

هر روز قرار روز آینده

عمر آینه بهشت، امّا... آه

بیش از شب و روزِ تیر و دی کوتاه

اکنون دل من شکسته و خسته‌ست

زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست

نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد

نفرین به سفر، که هرچه کرد او کرد

اخوان ثالث

[پرستو بابایی]

چشم خود بستم
که دیگر چشم مستش ننگرم

ناگهان دل داد زد؛
دیوانه من میبینمش

#شهریار