|
شعردانه
-
@Zeinab-Evazi
یا رب مباد دردانه ام ز چشم گریان من بیفتدماهم به انتقام ظلمی که کرده با من
ترسم به درد عشق و هجران من بیفتد
از گوهر مرادم چشم امید بسته است
این اشک نیست کاندر دامان من بیفتد
من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان
گردون کجا به فکر سامان من بیفتد
-
Mahan Xodayi 2
و من آن شاخک خشکیده‌ی بی بال و پرم
که ز مهر رخ تو زهره دریده‌است تنم -
@Zeinab-Evazi
هر که گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته مي شود انسان پاک -
Mahan Xodayi 2
کلید گنج غزلهای شهریار توئی
بیا که پادشه ملک دل گدا کردی@حامد-صباحی
یارب مطلب گدا معتبر شود
گر معتبر شود از خدا بیخیر شود -
Mahan Xodayi 2
شب تاریک او بیدار تا روز
همی گفت این سخن با گریه و سوز -
@Zeinab-Evazi
یا رب مباد دردانه ام ز چشم گریان من بیفتدماهم به انتقام ظلمی که کرده با من
ترسم به درد عشق و هجران من بیفتد
از گوهر مرادم چشم امید بسته است
این اشک نیست کاندر دامان من بیفتد
من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان
گردون کجا به فکر سامان من بیفتد
-
Mahan Xodayi 2
دردانه ام ز چشم گریان من بیفتدماهم به انتقام ظلمی که کرده با من
-
Mahan Xodayi 2
کار با سعی است نِی با ادعا
لَيْسَ لِلْاِنسٰآن إلّا ما سعی. -
@Zeinab-Evazi
در بتان دل بسته ام دیگر مرا با دین چه کار؟
بت پرستم گر مرا ایمان نباشد گو مباش -
@حمید-صباحی
ز چشم خویشتن آموختم رسم رفاقت را
که هر عضوی ب درد اید به حالش دیده میگریدMahan Xodayi 2
دست از طلب ندارم تا کان من برآید
با تن رسد به جانان یا جان ز تن در آید -
بی داد رفت لاله ی برباد رفته را
یارب خزان چه بود بهار شکفته راهر لاله ای که از دل این خاک دان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته راجز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته راوای ای مه دوهفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دوهفته رابرخیز لاله ، بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سُفته را -
@Zeinab-Evazi
یک نفر نان داشت اما بینوا دندان نداشت
دیگری دندان داشت اما نان داشت
هر کجا دست نیازی پیش بود
رعیت بیچاره بخشش داشت اما خان نداشت -
Mahan Xodayi 2
دردانه ام ز چشم گریان من بیفتدماهم به انتقام ظلمی که کرده با من
-
Mahan Xodayi 2
دست از طلب ندارم تا کان من برآید
با تن رسد به جانان یا جان ز تن در آید -
Mahan Xodayi 2
تکیه بر دیوار کردم، خاک بر فرقم نشست،
خاک بر فرقش نشیند، آنکه یار از من گرفت. -
@Zeinab-Evazi
تابود خود سبو کش میخانه تو بودخوان نعیم و خرمن انبوه نه سپهر
ته سفره خوار ریزش انبانه تو بود
تا چشم جان ز غیر تو بستیم پای دل
هر جا گذشت جلوه جانانه تو بود
