-
شعردانه
ـــروع یه جامعه برای استارتاپ های تازه نفس
|
-
ايمان بياوريم
ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد
ايمان بياوريم به ويرانه هاي باغ هاي تخيل
به داس هاي واژگون شده ي بيکار
و دانه هاي زنداني .در کوچه ها باد مي آید، اين ابتداي ويرانيست،
آن روز هم که دست هاي تو ويران شد
باد ميآمدنگاه کن که چه برفي ميبارد....
(فروغ فرخزاد)
-
%(#0009ff)[به ره تو بس که نالم ز غم تو بس که مویم]
%(#0009ff)[شده ام ز ناله نالی شده ام ز مویه مویی]
| فصیح الزمان رضوانی |-
- از ناله هام شدم مث نِی از مویه هام ( گریه همراه با شیون فکر کنم) شدم مث یه تار مو:)
-
- قشنگ تر از این بیت تا الان ، بیتی نخوندم.
واقعا نخوندم !
- قشنگ تر از این بیت تا الان ، بیتی نخوندم.
-
-
تا سازِ دلم چنگِ دو زلفِ تو نوازد
آوازِ خدا را به صدایت بشنیدم
#رامسس -
صدبار ز ساغر دلِ من توبه به سر داد
ای دل تو بدیدم ز دلم توبه ندیدم -
%(#221778)[بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت] :))
%(#221778)[سر خُمِ مِی سلامت شکند اگر سبویی]
| فصیح الزمان رضوانی |-
- خُم یه ظرف بزرگِ مث کوزه . خُمِ می ؛ مخزن شراب فکر کنم میشه
سبو یه لیوان سفالی کوچیکه برای می نوشیدن.
- خُم یه ظرف بزرگِ مث کوزه . خُمِ می ؛ مخزن شراب فکر کنم میشه
-
- لعنتی! این غزل با صدای چاوشی
- لعنتی! این غزل با صدای چاوشی
-
-
این پست پاک شده!
-
تا زمانی بوسه ی دل به لبم درمان است
من به خوابم چو در این بسترِ بیماری ها
|رامسس| -
چند غرور ای دغل خاکدان
چند منی ای دو سه من استخوان
پیشتر از ما دگران بوده اند
کز طلب جاه نیاسوده اند
حاصل آن جاه ببین تا چه بود
سود بد اما بزیان شد چه سود
-
در این دنیای بی حاصل چرا مغرور میگردی
سلیمان هم اگر باشی نسیب مور میگردی
شاعرش یادم نی -
و این فوق العاده اس
نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمیخواهم بدانم کوزه گر با خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی آنقدر مشتاقم ز خاک این گلویم سوتَکی سازد
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی مشتاق و بازیگوش
و او یک ریز و پی درپی دمِ گرمِ خودش را در گلویم سخت بِفشارد
و خواب خفتگانِ خفته را آشتفته تر سازد
بدین سان بشکند داعم سکوت مرگبارم را
استاد دکتر علی شریعتی مزینانی -
ز خاک آفریـــــــدت خداوند پاک
پس ای بنده افتادگی کن چو خاکتواضع سر رفعـــــــــت افرازدت
تکـــــــــــــــبر به خاک اندر اندازدتبه عزت هر آنکو فروتر نشست
به خواری نیــــــفتد ز بالا به پســت -
تو دادی به ما روحِ خود را وجود
تو باشی خداوندِ بود و نبود
تو خواهی شَوَد بود هر چه نبود
تو گویی به آن نیست گردد چه زود
استاد رامسس کبیر
اصا بعضی اوقات احساس میکنم حافظ قرن جدیدم
-
آمده بودم که نشینی دمی
چون ز تکبر ننشستی، برو
-
یارا که مرا هر دم، باشد هوسِ زلفش
امشب تو گذر از من ،جانم چه به ایمان است
|رامسس کبیر| -
تکبر مکن بر ره راستی
که دستت گرفتند و برخاستی
-
به قول حافظ
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت -
گوهر معرفت اندوز که بر ظلمت جهل
چلچراغی است که بر گمشدگان راهنماستبه عمل کم نشود از خرد مرد فهیم
فیض دریا نکند هیچ ز دریا کم و کاست
