-
شعردانه
-
این پست پاک شده!
-
بر درخت زنده بی برگی چه غم؟!
وای بر احوال برگ بی درخت...• م. سرشک
-
تو در منی و من در تو........
خواب بر چشم ناید
گر نبود شرح حال من دور از تو
چون خزان تو بینُم، دوری تو ندانُم......فرهاد...........(گفتگوهای تنهایی)
-
شاهد آن نیست که موییّ و میانی دارد
بندهٔ طلعتِ آن باش که آنی داردشیوهٔ حور و پری گر چه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فُلانی داردچشمهٔ چشمِ مرا ای گلِ خندان دریاب
که به امّیدِ تو خوش آبِ روانی داردگوی خوبی که بَرَد از تو؟ که خورشید آن جا
نه سواریست که در دست عِنانی دارددل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخنِ عشق نشانی داردخَمِ ابرویِ تو در صنعتِ تیراندازی
بُرده از دستِ هر آن کس که کمانی دارددر رَهِ عشق نشد کَس به یقین محرمِ راز
هر کسی بر حَسَبِ فکر، گُمانی داردبا خرابات نشینان ز کَرامات مَلاف
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی داردمرغِ زیرک نزند در چمنش پرده سرای
هر بهاری که به دنباله خزانی داردمدعی گو لُغَز و نکته به حافظ مفروش
کِلکِ ما نیز زبانی و بیانی دارد/حافظ/
-
خوشآ
چِشمی،که خواند
حرف دِل را..! -
ان که بی باده کند جان مرا مست کجاست؟
#مولانا
-
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این خانه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده...
@mitra-ism-rahmani جای شعرات زیادی خالیه
ای فرستاده سلامم به سلامت باشی
غمم آن نیست که قادر به غرامت باشیگل که دل زنده کند بوی وفایی دارد
تو مگر صاحب اعجاز و کرامت باشیخانه ی دل نه چنان ریخته از هم که در او
سر فرود آری و مایل به اقامت باشیدگرم وعده ی دیدار وفایی نکند
مگر ای وعده ، به دیدار قیامت باشیشبنم آویخت به گلبرگ که ای دامن چک
سزدت گر همه با اشک ندامت باشیمی کنم بخت بد خویش شریک گنهت
تا نه تنها تو سزاوار ملامت باشیای که هرگز نکند سایه فراموش تو را
یاد کردی به سلامم به سلامت باشی- سایه
-
...بیا ساقی آن می که چون بنگریم
ز خون سیاووش یاد آوریم
به من ده که داغ دلم تازه شد
سر دردمندم پر آوازه شد
از آتش گذشتند با جان پاک
که پاکان از آتش ندارند باک
%(#ff0000)[ولیکن بدی چون کند داوری]
%(#ff0000)[ز نیکان همان طشت خون آوری...]پ.ن: بخشی از ساقی نامه سایه.
-
حدّی‌ست حُسن را
و تو از حد گذشته‌ای...
|سعدی|
سعدی 