-
شعردانه
|
-
شب ها به کنج خلوتم آواز می دهند
کی خفته گنج خلوتیان باز می دهند
(شهریار)
-
در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموشناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش ؟!(خیام)
-
طولانیِ قشنگ=))
مثل یک کودک بد خواب که بازیچه شده
خسته ام خسته تر از آنکه بگویم چه شدهدر خیالات بهم ریخته ى دور و برم
خیره بر هر چه شدم خاطره اى زد به سرممى روم چشم ترم را به زیارت ببرم
تا از آن چشم نظر باز شکایت ببرمناممان منتسبش بود نمیدانستیم
جانمان در طلبش بود نمیدانستیمخبر آمد همه جا شعر تو را میخواند
شعرمان ورد لبش بود نمیدانستیمقول دادم برود از غزل آتى من
لطف کن حرف نزن قلب خیالاتى منمشکلت با من و احوال پریشانم چیست ؟
قلب من تند نرو صبرکن آرام بایستنفسم را به هواى نفسى تازه بگیر
قد عاشق شدنم را خودت اندازه بگیربخدا هیچ کسى مثل من آزرده نشد
مثل لب هاى تو انقدر ترک خورده نشدهیچ کس مثل من از دست خودش شاکى نیست
از همین فاصله برگرد تو هم باکى نیستفرق دارد دل من با دل تو عالمشان
در دهانم پر حرف است نمى گویمشانبه خودم سیلى سرخى زدم و دم نزدم
آن زمان که همه فریاد زدند از غم شانپشت وابستگى ام هست دلیلى که نپرس
منم و تجربه ى طعم اصیلى که نپرسحرف دل را که نباید بگذارى آخر
این چه چشمان شروریست که دارى آخر ؟چشم تو روى من غم زده شمشیر کشید
قلب من یاد تو افتاد فقط تیر کشیدحمله ى قرنیه ها را نپذیرم چه کنم ؟
من اگر دست تو را سخت نگیرم چه کنم ؟هر چه من مى کشم از این دل نامرد من است
این غزل ها همگى گوشه اى از درد من است#سید‌تقی‌سیدی
-
در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموشناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش ؟!(خیام)
مقدار یار همنفس چون من نداند هیچ کس
ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را
...
«سعدی ! چو جورش میبری نزدیک او دیگر مرو »ای بی بصر ! ، من می روم ؟! او می کشد قلاب را ..
[audio/jRzDXohcvOi5WPgtuV4hjoTI.mp3]
-
مژه ســـــــــــــوزن رفوئی، نخی از شکنج موئی
که زنی به پاره های دلم ای پـــــــــــــری رفوئی
-
بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم؟
بی من از کوچه گذر کردی ورفتی
بی من از شهر سفر کردی ورفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی............
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم
دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی
تو همه بود ونبودی
تو همه شعر وسرودی
چه گریزی ز بر من؟
که زکویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل
به تو هرگز نستیزم
من ویک لحظه جدایی؟؟؟؟
نتوانم............
نتوانم............
بی تو من زنده نمانم....
هما میرافشار -
در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد
کس جای در این خانه ی ویرانه ندارد
دل را به کف هر که دهم باز پس آرد
"کس تاب نگهداری دیوانه ندارد".....♡
-
به سان یک کبوتر جَلد پالیز سیه مویی
به طوقش داغ مهر یار و پایش بند گیسویی
به اوج آسمان بویم نشان و ره زنم کویت
به هر پرواز خود آید به یادم چشم و ابرویی
╟ -
في المسافة بين غيابك وحضورك انكسر شيء ما،
لن يعود كما كان أبدً -
آسمان شب
و هر مشکی دیگر اگر باشد
ولی چشمان تو نباشد
همه رنگ هدر رفته است
ح.ص -
گر تو باشی می توان
صدسال بی جان زیستن
بی تو گرصد جان بود
یک لحظه نتوان زیستن
-
ای شمس نا تبریزی ام
هرگز فراموشم مکن -
دوری ات دوری باغبان هست از گل
غم دلتنگی ات شب های دراز هست ای گل -
آسمان ابری است از آفاق چشمانم بپرس
ابر، بارانی است از اشک چو بارانم بپرس
تخته دل در کف امواج غم خواهد شکست
نکته را از سینه سرشار توفانم بپرس
