-
شعردانه
|
-
چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحونچه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید
چو کشتی ام دراندازد میان قلزم پرخونزند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد
که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگوننهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را
چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامونشکافد نیز آن هامون نهنگ بحرفرسا را
کشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارونچو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا
چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بیچونچه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم
که خوردم از دهان بندی در آن دریا کفی افیون#شعر :
مولانای جان =)) -
مرا ز یاد تو برد و
تو را ز دیده ی من
زمانه بیشتر از این ستم، چه خواهد کرد؟ -
برای هر کسی یه اسم تو زندگیش هست
که تا ابد هرجا اونو بشنوه
ناخودآگاه بر میگرده به اون سمت
یا از روی ذوق
یا از روی نفرت
یا از روی حسرت...
-
نه تو می مانی،
نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند -
قطار می‌رود
تو می‌روی
تمام ایستگاه می‌رود
و من چقدر ساده‌ام
که سال‌های سال
در انتظار تو
کنار این قطار ایستاده‌ام
و همچنان
به نرده‌های ایستگاه رفته
تکیه داده‌ام
قیصر امین‌پور -
شده؟
دردی به دلت ریشه کند آب شوی؟
همه شب با غم دلتنگی خود خواب شوی؟ -
شده شب‌ها
به غم سختی، تو درگیر شوی؟
یا که در خاطره‌ای تلخ
مدام غرق شوی؟ -
-
آن‌چنان زی که بمیری، برهی
نه چنان زی که بمیری، برهند … -
در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست… -
نگاه به کار مفیدم، کَس نمی کند
هزار دیده منتظر یک اشتباه من است
-
عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه سرشت
که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت
-
ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،
با این‌همه مستی، از تو هشیارتریم؛
تو خونِ کسان خوری و ما خونِ رَزان،
انصاف بده؛ کدام خونخوارتریم؟
(خیام) -
در کف‌ها، کاسه زیبایی/ بر لب‌ها، تلخی دانایی/ شهر تو در جای دگر/ ره می بر با پای دگر ..
(سهراب سپهری)
-
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر تو را ,او به سرِ صدر نشاند
و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند
-
نوح نهصد سال دعوت می نمود دم به دم انکار قومش می فزود
هیچ از گفتن عنان واپس کشید ؟ هیچ انـدر غار خاموشی خزید؟
-
"من را به هیچ بدادی؛
و من هنوز برآنم
که از وجودِ تو مویی
به عالمی نفروشم."|سعدی|
-
دی طفلک خاکبیز غربال بدست
می زد بدو دست روی خود را می خستمی گفت به های های کافسوس و دریغ
دانگی بنیافتیم و غربال شکست -
به هر دل بسـتنم عمری پشیمانی بدهکارم
نباید دل به هرکس بست، اما دوستتدارمپُراز شور و شعف با سر به‌سویت می‌دوم چون رود
تو دریا باش تا خودرا به آغوش تو بسپارمدلآزار است یا دلخواه ماییم و همین یک دل
ببر یا بازگردان من به هر صورت زیانکارمملامت می‌کنندم دوستان در عشق و حق دارند
تو بیزار از منی اما مگر من دسـت بردارم!تو خواب روزهای روشن خودرا ببین ای دوست
شبت خوش گرچه امشب نیز من تا صبح بیدارم
