-
شعردانه
-
گفتم ای دل، نَروی؟
خار شوی، زار شوی
بر سرِ آن دار شوی
بی بَر و بی بار شوینکند دام نهد؟
خام شوی، رام شوی؟
نپَری جلد شوی،
بی پر و بی بال شوی؟نکند جام دهد؟
کام دهد، از لب خود وام دهد؟
در بَرت ساز زند، رقص کند،
کافر و بی عار شوی؟نکند مست شوی؟
فارغ از این هست شوی؟
بعد آن کور شوی،
کَر شوی، شاعر و بیمار شوی؟نکُنَد دل نَکَنی،
دل بِکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،
صبح که بیدار شوی؟؟!#مولانا
گفتم ای دل، نَروی؟
خار شوی، زار شوی
بر سرِ آن دار شوی
بی بَر و بی بار شوینکند دام نهد؟
خام شوی، رام شوی؟
نپَری جلد شوی،
بی پر و بی بال شوی؟نکند جام دهد؟
کام دهد، از لب خود وام دهد؟
در بَرت ساز زند، رقص کند،
کافر و بی عار شوی؟نکند مست شوی؟
فارغ از این هست شوی؟
بعد آن کور شوی،
کَر شوی، شاعر و بیمار شوی؟نکُنَد دل نَکَنی،
دل بِکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،
صبح که بیدار شوی؟؟!#مولانا
من عاشق این شعرم. خیلی خوبه.
-
شاید بعضیا ندونن شعر هفتاد من، منظور شعریه که توش هفتاد بار کلمه ی من به کار رفته!
من خودم قبلا فکر می کردم هفتاد من یعنی خیلی پر مفهوم و از این جور چیزا
:smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: 
ولی خب اشتباه بود!مثنوی هفتاد "من" مولوی
:مَن اگر با مَن نباشم می شَوَم تنها ترین
کیست با مَن گر شَوَم مَن باشد از مَن ماترینمَن نمی دانم کی ام مَن ، لیک یک مَن در مَن است
آن که تکلیف مَنَش با مَن مَنِ مَن ، روشن استمَن اگر از مَن بپرسم ای مَن ای همزاد مَن !
ای مَن غمگین مَن در لحظه های شاد مَن !هرچه از مَن یا مَنِ مَن ، در مَنِ مَن دیده ای
مثل مَن وقتی که با مَن می شوی خندیده ایهیچ کس با مَن ، چنان مَن مردم آزاری نکرد
این مَنِ مَن هم نشست و مثل مَن کاری نکردای مَنِ با مَن ، که بی مَن ، مَن تر از مَن می شوی
هرچه هم مَن مَن کنی ، حاشا شوی چون مَن قویمَن مَنِ مَن ، مَن مَنِ بی رنگ و بی تأثیر نیست
هیچ کس با مَن مَنِ مَن ، مثل مَن درگیر نیستکیست این مَن ؟ این مَنِ با مَن زمَن بیگانه تر
این مَنِ مَن مَن کنِ از مَن کمی دیوانه تر ؟زیر باران مَن از مَن پر شدن دشوار نیست
ورنه مَن مَن کردن مَن ، از مَنِ مَن عار نیستراستی ! این قدر مَن را از کجا آورده ام ،
بعد هر مَن بار دیگر مَن ، چرا آورده ام ؟در دهان مَن نمی دانم چه شد افتاد مَن
مثنوی گفتم که آوردم در آن هفتاد من -
بهار آمد
پريشان باغ من افسرده بود اما
به جو باز آمد آب رفته
ماهي مرده بود اما
زمستان رفت ، برفش آب شد ، خورشيد بازآمد
كبوتر بچه ها را سوز سرما برده بود اما
بشويد خاك قاب پنجره باران پاييزي
به پشت شيشه در تنگي گلم پژمرده بود اما
هزاران نوشدارو ميرسيد از بهر سهرابم
به سهرابم هزاران ضرب چاقو خورده بود اما
خلاصه گشت ماه و مهر تا آن سال آخر شد
بهار آمد دوباره! باغ من افسرده بود اما...
م.امید
-
@ata1214
صدای خودتونه؟
از کجا اومد؟!خودتون ساختین؟ -
@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بود
صدات خیلی حوزوی شده
-
@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بودصدات خیلی حوزوی شده
alisoltany در
شعردانه گفته است:@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بودصدات خیلی حوزوی شده
علی آقا باز اومدی ؟
شما که رفته بودی ؟ -
alisoltany در
شعردانه گفته است:@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بودصدات خیلی حوزوی شده
علی آقا باز اومدی ؟
شما که رفته بودی ؟najafiali78 در
شعردانه گفته است:alisoltany در
شعردانه گفته است:@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بودصدات خیلی حوزوی شده
علی آقا باز اومدی ؟
شما که رفته بودی ؟من دائم میام و میرم این طبیعیه همه میدونن
-
alisoltany در
شعردانه گفته است:najafiali78 در
شعردانه گفته است:alisoltany در
شعردانه گفته است:@ata1214
«دل ما گرفته بود»ِ اولش خیلی قشنگ بودصدات خیلی حوزوی شده
علی آقا باز اومدی ؟
شما که رفته بودی ؟من دائم میام و میرم این طبیعیه همه میدونن
نه جوری رفتی که گفتم داره کتابت رو جر میده
-
@ata1214
من اون پیام املت بعد استخرتو اخه یادمهalinajafi
:smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat:اقا بریم تو دلی
-
فااطمه
بســـــــــــــــــــــــــــــــیارعــــــــــــــــــــــــالی .....
احســــــــــــــــــــــــــــــنت
کاش ادامه داشت...
بااون کلمه "تموم شد " زدین توذوقمون -
لم أكُنْ يوماً ملِكاً
ولم أنحدر من سلالات الملوكْ
غير أن الإحساسَ بأنّكِ لي
يعطيني الشعورَ
بأنني أبسط سلطتي على القارات الخمسْ
وأسيطر على نزوات المطر، وعَرَبات الريح
وأمتلك آلافَ الفدادين فوق الشمسهیچ روزی خود را پادشاه جهان نشمردم
مگر آنکه احساس تملکت شعوری به من دهد
تا بر پنج قاره جهان فرمان دهم
بر ریزش باران ، بر ارابه های باد
بر فراز خورشیدوأحكم شعوباً .. لم يحكمها أحدٌ قبلي
وألعب بكواكب المجموعة الشمسيةكما يلعب طفلٌ بأصداف البحر
لم أكنْ يوماً مَلِكاً ولا أريدُ أن أكونه
غيرَ أن مُجرَّدَ إحساسي بأنّكِ تنامين في جوف يدي
كلؤلؤة كبيرة في جوف يدي يجعلني أتوهَّم
بأنّني قيصر من قياصرة روسيا أو أنّني كسرى أنو شروانْبه مردمی فرمان دهم که هرگز
پیش از من از کسی دستور نگرفته باشند
با ستاره های منظومه ی شمسی بازی کنم
بازی کودکی با صدف های دریایی
اما هیچگاه احساس پادشاهی نخواهم کرد
بدون اینکه حس که خوابیدنت بر دست هایم
مثل مرواریدی کف دستم باشد
که اجازه دهد خیال کنم پادشاه روسم
یا انوشیروانیکی ازاشعار نــــــــــــــــزارقبــــــــــانی
معنیشم گذاشتم که رز خانم
اعتراض نکنند@M-an
