-
شعردانه
|
-
آسایش دو گیتی
تفسیر این دو حرف است
با دوستان %(red)[مروت] با دشمنان %(green)[مدارا]... -
مهر روی تو نه درخورد من مسکین بود
چه کند بنده چو تقدیر خداند این بود -
خری با صاحب خود گفت در راه
که ای بی رحم بی انصاف بد خواهمرا تا چند زیر بار داری؟
مرا تا چند با جان کار داریخدا مرگت دهد تا شاد گردم
ز بند محنتت آزاد گردمجوابش داد:کای حیوان دربند
چرا از مرگ من هستی تو خرسند؟علاجی کن که دیگر خر نباشی
کشیدن بار را در خور نباشیواگر نه تا تو خر هستی,بناچار
چه من چه دیگری از تو کشد کار -
خری با صاحب خود گفت در راه
که ای بی رحم بی انصاف بد خواهمرا تا چند زیر بار داری؟
مرا تا چند با جان کار داریخدا مرگت دهد تا شاد گردم
ز بند محنتت آزاد گردمجوابش داد:کای حیوان دربند
چرا از مرگ من هستی تو خرسند؟علاجی کن که دیگر خر نباشی
کشیدن بار را در خور نباشیواگر نه تا تو خر هستی,بناچار
چه من چه دیگری از تو کشد کار@hot_ice در
شعردانه گفته است:خری با صاحب خود گفت در راه
که ای بی رحم بی انصاف بد خواهمرا تا چند زیر بار داری؟
مرا تا چند با جان کار داریخدا مرگت دهد تا شاد گردم
ز بند محنتت آزاد گردمجوابش داد:کای حیوان دربند
چرا از مرگ من هستی تو خرسند؟علاجی کن که دیگر خر نباشی
کشیدن بار را در خور نباشیواگر نه تا تو خر هستی,بناچار
چه من چه دیگری از تو کشد کارروزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنممولانا
-
میروم خسته و افسـرده و زار
سـوی منزلگــه ویرانه خویش
به خـدا می برم از شهـــر شما
دل شوریــده و دیوانــه خویش
می برم تا که در ان نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گنـاه
شستشویش دهم از لکه عشــق
زین همـــه خواهش بیجا وتباه
می برم تا زتو دورش ســـازم
زتو ،ای جلــــوه امید محــــال
می برم زنـــده بگورش سازم
تا از این پس نکنــد یاد وصال
ناله می لرزد،می رقصد اشک
آه ، بگــــذار که بگریزم مـــن
از تو ، ای چشمه جوشان گناه
شایـد آن به کـه بپرهیـــزم من
بخـــدا غنچـــــه شـــادی بودم
دست عشق آمد و از شاخـم چید
شعلــه آه شد م ، صــد افسوس
که لبــم باز بر آن لب نرسیـــد
عاقبت بنــد سفـــر پایـــم بست
میروم، خنده به لب،خونین دل
می روم از دل من دست بردار
ای امیـــــد عبث بی حاصــــل...
-
دهانت را میبویند
مبادا گفته باشی " دوستت دارم "
دلت را می بویند ...
روزگار غریبی است نازنین
وعشق را
کنار تیرک راهبند
تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد.....
در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوختبار سرود و شعر
فروزان می دارند
به اندیشیدن
خطر مکن
-
روزگار غریبی است نازنین
آن که بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند
بر گذرگاهها مستقر
با کنده و ساطوری خون آلود
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
کباب قناری بر آتش سوسن و یاس
روزگار غریبی است نازنین
ابلیس پیروز مست
سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد.
