هرچی تودلته بریز بیرون۶

[ma.a]

[ma.a]

دلتنگ ها بهتر می دانند

که خواب یک نیاز نیست

تنها یک بهانه است!

تا آدمی به شب پناه ببرد…

[Xe]

از اثر گذار ترین شخصیت ها در زندگی من آنه شرلی بود
آره آنه شرلی
میدونی چرا؟
چون با وجود اون همه بد بختی و فلاکت همیشه شاد بود. می‌گشت می‌گشت از بدترین شرایط یه چیزی پیدا می‌کرد که ازش لذت ببره
میدونی میخوام چی بگم؟
میگم یعنی چرا ما اینطوری نباشیم؟
چرا فاز منفی برداریم و این رو به بقیه هم سرایت بدیم؟
چرا شاد نباشیم و انرژی مثبت پخش نکنیم؟
ها؟
میشه
باور کن میشه

[خانوم لوبیا]

...
برای شناختن آدما؛
اینقدر عجله نداشته باش!
روزگار،ذات تک تک آدمارو به تو نشون میده!
و تو میرنجی از خودت و
قضاوتهای عجولانه‌ی زود هنگام
یه روز به ادما نگاه میکنی...
و میبینی اونایی که فکر میکردی نمی‌تونن برات کاری کنن
برات بزرگترین کارهارو کردن!
و اونایی که فکر میکردی
همیشه دستت رو برای بلند شدنت
از زمین میگیرن؛
زمینت زدن...
اونقدر محکم که صدای خورد شدن
استخون هارو با تمام وجودت شنیدی
آدمهارو قضاوت نکن…!

[erfan wizard]

[Kourosh Mousavi]

".My %(#317fde)[soul] committed %(#bf2237)[suicide]"

[خانوم لوبیا]

چارلز بوکفسکی یجا میگه؛
ما برای ادامه دادن
هیچکسی را نداریم جز خودمان...
در نهایت همه ما هم روزی به این حقیقت میرسیم که نمی‌تونیم به هیچ‌کس جز خودمون تکیه کنیم...
شاید غم انگیز باشه،ولی در انتها همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن...

[خانوم لوبیا]

هیچ‌کس نمی‌داند چه رنجی کشیده‌ای تا آرام باشی و چه مشکلاتی از سر گذرانده‌ای تا به اینجای جهان برسی هیچ‌کس تاریخچه‌ی زیست تو را نخواهد فهمید و همه به اکنون تو نگاه خواهندکرد،نه تاوان‌های سنگینی که برای ایستادنت در اکنون پرداخته‌ای
آدم‌ها تو را از دور برانداز می‌کنند و از دور،همه‌چیز ساده‌تر از آن چیزی تصور می‌شود که فکر می‌کنی این واقعیت را بپذیر و توضیح نده! توضیحات اضافه،همیشه همه چیز را خراب می‌کنند آن کسی که یک‌بار از رودخانه عبور کرده،به سختی‌های عبور از آب‌های خروشان و پستی‌ و بلندی‌های مسیر،واقف است و نیازی به توضیح نیست و برای کسی که تجربه‌ی عبور ندارد هم هر توضیح و اشاره و تفسیری اضافی‌ست

• نرگس صرافیان طوفان

[Matin Mousavi 1]

هرچه از دست میرود،
بگذار برود...
چیزی که به التماس آلوده باشد، نمیخواهم...
هر چه باشد...
حتی زندگی!

[خانوم لوبیا]

چارلی چاپلین تو کتاب «سرگذشت من» میگه:یه روز که تو قرنطینه بودم مادرم به دیدنم اومد، وقتی پرستار ازش بخاطر سر و وضع نامرتب و صورت کثیفم معذرت خواهی کرد، مادرم خندید اومد بغلم کرد، صورتمو بوسید و گفت:با همه‌ی کثافتت هنوز هم دوستت دارم
اگر این کثافت ظاهری رو فاکتور بگیریم،اما واقعا کسی هست که با دیدن همه‌ی بدی‌ها و زشتی‌های بیرونی و درونیت که داری، دوستت داشته باشه؟!؟
من از محبت‌هایی که پشتش صدتا دلیل هست بدم میاد، میتونی اون روی پلید منو ببینی و بازم دوستم داشته باشی؟!؟
منو با تمام اخلاقای گند و مزخرفی که دارم،میتونی دوست داشته‌ باشی؟!؟

[خانوم لوبیا]

تولد چیست؟
این سوالی بود که”یونسکو” برای همه ملتهای دنیا مطرح کرد
وجوابهای بسیاری به آنجا رسید
بهترین پاسخ: از”هند” ارسال شد
که گفت
تولد؛تنها روزی است
که مادر با گریه های نوزادش لبخند می زند

[خانوم لوبیا]

• میگفت برو واسه خودت یه حلقه بخر! گفتم حلقه واسه چی؟!؟
  گفت واسه اینکه با هدفات و آرزوهات ازدواج کنی! حلقه رو دستت کن که هرجا خواستی تنبلی کنی و جا بزنی یادت بیفته یه تعهدی با آرزوهات داری؛یادت بیفته جا زدن،خیانته و تو تعهد داری به خودت،به آرزوهات و به قلبت
  ️

[erfan wizard]

زندگی 10% چیزی است که برای من اتفاق می افتد و 90% نحوه واکنش من به آن است. -چارلز سویندول

[erfan wizard]

هنگامی که به انتهای ریسمان خود میرسی ، آن را گره بزن و خود را نگه دار.

-فرانکلین روزولت

[خانوم لوبیا]

• رفتم نشستم کنارش گفتم:برای چی نمیری گـُلات رو بفروشی؟
  گفت:بفروشم که چی؟
  تا دیروز می فروختم که با پولش آبجی مو ببرم دکتر دیشب حالش بد شد و مُرد:_)
  با گریه گفت:تو می خواستی گـُل بخری؟
  گفتم:بخرم که چی ؟ تا دیروز می خریدم برای عشقم امروز فهمیدم باید فراموشش کنم…
  اشکاشو که پاک کرد،یه گـل بهم داد گفت:بگیر باید از نو شروع کرد
  تو بدون عشقت،من بدون خواهرم

[خانوم لوبیا]

من درسم را خوب خوانده بودم
آماده برای کنکوری موفق
همه چیز داشت خوب پیش میرفت
از روی برنامه قبلی با تست ادبیات شروع کردم
که ای کاش این کار را نمیکردم

سوال اول آرایه ادبی بود
شعری از هوشنگ ابتهاج

بسترم
صدف خالی یک تنهاییست
و تو چون مروارید
گردن آویز کسان دگری

و نتیجه این شعر،کنکوری با رتبه افتضاح بود
و من سر جلسه کنکور
تمام داستان های خفته در این شعر را به چشم دیدم

دیدم که اینگونه پریشان شدم
همه سرگرم تست زدن
و پسرکی سرگردان در خیابان

نمیدانم هوشنگ ابتهاج را نبخشم یا مشاور را که گفت با ادبیات شروع کن؛حتما صد میزنی
هیچ کدام فکر این جا را نکرده بودیم که قرار است طراح سوال
با یک شعر نیم خطی
گذشته را گره بزند به آینده

فدای سرت
دانشگاه آزاد زیاد هم بد نیست

علی سلطانی

[خانوم لوبیا]

می‌دونی تاریکی چیه؟
تاریکی وقتیه که کاری می‌کنیم که دوست نداریم،
جایی زندگی می‌کنیم که دوست نداریم،
درسی می‌خونیم که دوست نداریم،
با آدم‌هایی وقت می‌گذرونیم که دوست نداریم،
حرف‌هایی می‌زنیم و می‌شنویم که دوست نداریم،
به چیزهایی فکر می‌کنیم که دوست نداریم
برای رسیدن به روشنایی،باید تکلیف این دوست نداشتنی‌ها را معلوم کنیم،باید از شر دوست‌نداشتنی‌ها راحت شیم… باید از دوست‌نداشتنی‌ها فاصله بگیریم، وگرنه رفت‌وآمد فصل‌ها دردی دوا نمی‌کنه…‍️

[amir ahmadi]

در آسمان ملول
ستاره ای می سوخت
ستاره ای می رفت
ستاره ای می مرد
تمام شب آنجا میان سینه من
کسی ز نومیدی نفس نفس می زد
کسی به پا می خاست
کسی تو را می خواست...

فروغ فرخزاد

[خانوم لوبیا]

بچه که بودیم
بهتر میدانستیم چطور باید از
داشته هایمان مواظبت کنیم و برایشان بجنگیم
بهتر بلد بودیم دوست داشتن واقعی را
شاید اندازه ی سن‌مان نبود
اما عشق و وفاداری را خوب میشناختیم
فرقی نمیکرد آنچه داشتیم
پدر و مادر باشد
دوست باشد،دوچرخه یا عروسک
توپ یا مداد رنگی
هر چه بود سهم ما بود
دوست داشتنی بود
و با هیچ چیز در دنیا عوضش نمیکردیم
آن روزها نمیدانستیم خستگی یعنی چه
دلزده گی یعنی چه
نه اهل رها کردن بودیم
نه تنهایی ترجیح مان بود و نه فرار راه نجات
حالا اما
ما همان بچه ها هستیم
که حتی روزی فکرش را هم نمیکردیم
کمی قد کشیدن و بزرگ شدن
اینهمه دنیای مان را عوض کند

[خانوم لوبیا]

• دوم راهنمایی یه معلم ریاضی داشتیم تیکه کلامش این بود «خدا رو چه دیدی شاید شد»
  یادم میاد همون سال یکی از بچه ها تصادف کرد و دیگه نتونست راه بره… دیگه مدرسه هم نیومد فقط یه بار اومد واسه خداحافظی که شبیه مراسم عزاداری بود همه گریه می کردیم و حالمون خراب بود گریه مون وقتی شروع شد که گفت به درک که نمی تونم راه برم فقط از این ناراحتم که نمی تونم بازیگر بشم:_) آخه عشق سینما بود سینما پارادیزو رو صد بار دیده بود سی دی تایتانیک رو اون برای همه ی ما آورده بود معلم ریاضی مون وقتی حال ما رو دید اون تیکه کلام معروفش رو به اون رفیقمون گفت
  «خدا رو چه دیدی شاید شد»
  وقتی این رو گفت همه ی ما عصبی شدیم چون بیشتر شبیه یه دلداری مزخرف بود برای کسی که هیچ امیدی برای رسیدن به آرزوش نداره
  امشب تو پیج رفیقم دیدم که برای نقش اول یه فیلم با موضوع معلولیت انتخاب شده و قرارداد بسته… مثل همون روز تو مدرسه گریه م گرفت
  فکر می کنی رسیدن به آرزوت محاله؟!؟
  « خدا رو چه دیدی شاید شد »