-
شعردانه
|
-
درود آلایی های خوب
راستش من این تاپیک رو مکمل تاپیک قرابت میدونم برای همین امیدوارم اینجا هم حضور پر رنگی داشته باشین و حس خوبی رو از طریق شعر به هم انتقال بدیم .پیشاپیش از همراهی تون سپاسگزارم
با احترام
بانوپ ن : %(#ff0000)[اینجا فقط شعر بنویسید نه متن ادبی]
@دانش-آموزان-آلاء
@خیرین-کوچک-دریا-دلچرا از مرگ می ترسید
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانیدمپندارید بوم نا امیدی باز
به بام خاطر من می کند پرواز
مپندارید جام جانم از اندوه لبریز استمگویید این سخن تلخ و غم انگیز است...
بهشت جاودان آن جاست
جهان آنجا و جان آنجاست...نه فریادی نه آهنگی نه آوایی
نه دیروزی نه امروزی نه فردایی
جهان آرام و جان آرامزمان در خواب بی فرجام
خوش آن خوابی که بیداری نمی بیند
سر از بالین اندوه گران خویش برداریددر این دوران که آزادگی نام و نشانی نیست
در این دوران که هر جا هر که را زر در ترازو ،زور در بازوست
جهان را دست این نامردم صدرنگ بسپاریدکه کام از یکدیگر گیرند و خون یکدیگر ریزند
همه بر آستان مرگ راحت سر فرود آرید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانیدچرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید
چرا از مرگ می ترسید!فریدون مشیری
-
@sarab احسنت
-
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ز آه ِ شرربار ، این قفس را
برشکن و زیر زبر کن
بلبل پربسته زِ کنج قفس در آ
نغمه آزادی نوعِ بشر سرا
وز نفسی عرصه این خاک توده را
پر شرر کن
طلم ظالم ، جور صیاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا ! ای فلک ! ای طبیعت !
شام تاریک ما را سحر کن
نوبهار است ، گل به بار است
ابر چشمم ژاله بار است
این قفس چون دلم تنگ و تار است
شفله فکن در قفس ، ای آه آتشین !
دست طبیعت ! گل عمر مرا مچین
جانب عاشق ، نگه ای تازه گل ! از این
بیشتر کن
مرغ بیدل ! شرح هجران مختصر ، مختصر ، مختصر کنمحمد تقی بهار
-
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرمیک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرمیا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرماین کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرمخاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم -
نسبت عشق به من نسبت جان است به تن
تو بگو من به تو مشتاق‌ترم یا تو به من؟زنده‌ام بی تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخنبعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدنوای بر من که در این بازی بی‌سود و زیان
پیش پیمان‌شکنی چون تو شدم عهدشکنباز با گریه به آغوش تو بر می‌گردم
چون غریبی که خودش را برساند به وطنتو اگر یوسف خود را نشناسی عجب است
ای که بینا شده چشم تو ز یک پیراهن -
ای جان چو رو نمودی
جان و دلم ربودی... -
-
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
ز آه ِ شرربار ، این قفس را
برشکن و زیر زبر کن
بلبل پربسته زِ کنج قفس در آ
نغمه آزادی نوعِ بشر سرا
وز نفسی عرصه این خاک توده را
پر شرر کن
طلم ظالم ، جور صیاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا ! ای فلک ! ای طبیعت !
شام تاریک ما را سحر کن
نوبهار است ، گل به بار است
ابر چشمم ژاله بار است
این قفس چون دلم تنگ و تار است
شفله فکن در قفس ، ای آه آتشین !
دست طبیعت ! گل عمر مرا مچین
جانب عاشق ، نگه ای تازه گل ! از این
بیشتر کن
مرغ بیدل ! شرح هجران مختصر ، مختصر ، مختصر کنمحمد تقی بهار
میروم خسته و افسـرده و زار
سـوی منزلگــه ویرانه خویش
به خـدا می برم از شهـــر شما
دل شوریــده و دیوانــه خویش
می برم تا که در ان نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گنـاه
شستشویش دهم از لکه عشــق
زین همـــه خواهش بیجا وتباه
می برم تا زتو دورش ســـازم
زتو ،ای جلــــوه امید محــــال
می برم زنـــده بگورش سازم
تا از این پس نکنــد یاد وصال
ناله می لرزد،می رقصد اشک
آه ، بگــــذار که بگریزم مـــن
از تو ، ای چشمه جوشان گناه
شایـد آن به کـه بپرهیـــزم من
بخـــدا غنچـــــه شـــادی بودم
دست عشق آمد و از شاخـم چید
شعلــه آه شد م ، صــد افسوس
که لبــم باز بر آن لب نرسیـــد
عاقبت بنــد سفـــر پایـــم بست
میروم، خنده به لب،خونین دل
می روم از دل من دست بردار
ای امیـــــد عبث بی حاصــــل...
فروغ فرخزاد -
«به کجا چنین شتابان؟»
گَوَن از نسیم پرسید
«دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم...»
«به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما را»
محمد رضا شفیعی کدکنی -
خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین بود... -
خوش به حال دل فرهاد که در مدت عمر
مزه ی تلخ ترین خاطره اش شیرین بود... -
گفته بودی که تمامم به وفا
برو ای شوخ که بس مختصری -
گر طبیبانه بیایی به سر بالینم
به دوعالم ندهم لذت بیماری را -
پیر میخانه چه خوش گفت به دُردی کش خویش
که مگو حال دل سوخته با خامی چند -
دنبال من نگرد قصه تمام شد
آن شب سکوت من ختم کلام شددنبال من نیا من خانه نیستم
با راز این سفر بیگانه نیستمدنبال من نگرد این یک ترانه نیست
از تو بریده ام رفتن بهانه نیستدیگر تمام شد : عالیجناب من !
طعم غلیظ عشق ماسید در دهن !سردابه سکوت از جنس من نبود
من یک قلندرم نه لات در به در
من روح جنگلم نه ناجی بشردینبال من نگرد دنبال من نیا
من رشد کرده ام از کوچه تا خداروی حصیر آب بر سقف صد کتاب
پرواز می کنم آزاد و بی نقابدنبال من نگرد دیگر تمام شد
آن شب سکوت من ختم کلام شدعطسه های نحس
اندیشه فولادوند -
یک بوسه زتو خواستمو شش دادی
شاگرد ک بودی ک چنین استادی
