ترین‌های 1403

[najafiali78]

والله که شهر بی تو مرا حبس میشود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

حضرت مولانامون

[dlrm]

%(#702121)[کرختم شبیه کسی که نخوابیده شب را]
%(#702121)[و تسخر زده از لجاجت ادیب و ادب را]
%(#702121)[کج و معوجم مثل یک گریه ی پشت لبخند]
%(#702121)[کرختم شبیهِ لباسی که افتاده از بند]

| علیرضا آذرشون |

[dlrm]

خاک بر سرِتمامِ این کلمات
اگر تو
از میانِ تمامشان نفهمی
من دلتنگم !

| عادل دانتیسم|

[mahsaaaa]

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است
من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

[mahsaaaa]

[najafiali78]

با تو بودم ای پری روزی که عقل از من گریخت
گر تو هم از من گریزی وای بر احوال من

شهریار موننننننننن

[dlrm]

%(#5a7496)[آن کس که رو به روی تو اِستاده، آن منم:)]
%(#5a7496)[آن ناتوان:) که داده ز دستش توان، منم:)]
%(#1b5eb5)[آن کس که قهر کرده از او آسمان، منم:)]
%(#1b5eb5)[آن کس که جای مانده زِ هر کاروان، منم:)]

| معنی زنجانی |

[najafiali78]

از بر صید افکنی آهوی سرمستی رمید
اجتناب رغبت افزای توام آمد بیاد...

[dlrm]

%(#915a5a)[دردِ دوری را علاجی جز دوای وصل نیست]
%(#b03f3f)[مرحمی دارد به خاطر زخم اگر خندیده است:)]

• اشتباه نکنم از بیدل باید باشه...
  بیدل دهلوی

[Mahbube]

جز دل تنگ من ای مونس جان جای تو نیست
تنگ مپسند دلی را که در او جاداری
دگران خوشگل یک عضو و تو سر تا پا خوب
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
شهریار جان

[Sobhan.1999]

در کویه نیک نامان مارا گذر ندادند ....

[Sobhan.1999]

سکوت..
خفکنی است بر فواره های درونم

[romisa]

از عدم ناجسته شوخیهای هستی می‌کنیم
صبح ما هم در نقاب شب تبسم‌کرده است

[romisa]

شبنم درین بهار دلیل نشاط نیست
صبحی‌ست‌ کز وداع چمن‌ گریه می‌کند

[faaa31]

دل دیوانه چه داند که معشوق کجاست؟!
دل دیوانه چه داند آن یار کجاست؟!
دل دیوانه چه داند که دیگر آن نیست؟!
دل دیوانه چه داند که باید برود ،دور شود دیگر نیست؟!
دل دیوانه چه کردی تو به ما؟
گشته ایم حیران و در چشمان او مبتلا!
دل دیوانه دگر یار نخواهد بازگشت!
اورفت د دگر این قصه به پایان رسید.
#دلنوشته_های_خودم

[esrapheel]

faaa31 ماشالا آهنگو ردیف و قافیه و وزنو

[faaa31]

esrapheel
اره عالیییی .
خا.خوبه که خیلیم زیادی اصن

[faaa31]

esrapheel
شاعریمو کورر نکن دیگه

[_silent_]

دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید

ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح
نصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید

مرا امید بهبودی نماندست، ای خوش آن روزی
که می‌گفتم: علاج این دل بیمار می‌باید

بهائی بارها ورزید عشق، اما جنونش را
نمی‌بایست زنجیری، ولی این بار می‌باید

[99]

شب که می شود،
به جای خواب،
تو به بند بند وجودم می آیی
و من می خندم،
بغض می کنم،
بالشم که خیس شد
عقربه ساعت که به
صبح نزدیک شد،
نه! تو هنوز هم
خیال رفتن نداری!
و این قصه هر شب ادامه دارد …