هرچی تودلته بریز بیرون۶

[HossEin freedom]

با هرچه عشق، نام تو را می توان نوشت / با هر چه رود، راه تو را می توان سرود

بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را / با دست های روشن تو، می توان گشود ...

" محمدرضا عبدالملکیان "

هروقت این 2 بیت رو جایی میخونم یا میشنوم فوراً یاد مهدی آقای امینی راد ( ریاضی ) میفتم
اغلب اوقات اول شروع جلسات این 2 بیت رو میخوندند

[romisa]

آدمی را
توانایی عشق نیست
در عشق می شکند و می میرد

احمدرضا احمدی

[romisa]

بگو هر آنچه دلت خواست را به حضرت عشق
چرا که سنگ صبور است و محرم راز است
ولی بدان که شکار عقاب خواهد شد
کبوتری که زیادی بلند پرواز است
سعید بیابانکی

[romisa]

چون بلبل مست راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
آمد به زبان حال در گوشم گفت
دریاب که عمر رفته را نتوان یافت
خیام

[romisa]

سلام، خداحافظ / چیزی تازه اگر یافتید / بر این 2 اضافه کنید / تا بل / باز شود این در گم شده بر دیوار...
حسین پناهی

[romisa]

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو … من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پنهان و پیدایت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر میزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم.

– شعر از: مرتضی عبداللهی

[ahmad.mola]

با هرچه عشق
نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود
راه تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست
که هر قفل کهنه را
با دست های روشن تو
می توان گشود
به یاد استاد امینی راد

[sonsy]

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
گفتا خنک نسیمی
کز کوی دلبر آید...

(((حـــافظ)))

[Mahbube]

اهل نماز میشوم , جمله نیاز میشوم
سوی حجاز میشوم "باز مقابلم تویی"

باده ناب میشوم , شعروکتاب میشوم
یکسره خواب میشوم"باز مقابلم تویی"

همره موج میشوم , راهی اوج میشوم
فوج به فوج میشوم "باز مقابلم تویی"

سایه ماه میشوم , در ته چاه میشوم
راهی راه میشوم "باز مقابلم تویی"

توی رواق میشوم , کنج اتاق میشوم
بسته به طاق میشوم "باز مقابلم تویی"

اینهمه مردمیشوم , مخزن درد میشوم
ساکت و سرد میشوم "باز مقابلم تویی"

از همه دور میشوم ,نقطه کور میشوم
زنده به گور میشوم "باز مقابلم تویی"

همدم خوار میشوم ,بی کس و یار میشوم
بر سر دار میشوم "باز مقابلم تویی"

"مولانا جان

[HossEin freedom]

در این درگه که گه گه کُه کَه و کَه کُه شود ناگه / مشو غَرَّه به امروزت که از فردا نِه ای آگه!

در این درگه ( درگاه = استعاره از دنیا ) که گه گه ( گاه گاه ) کُه کَه و کَه کُه شود ناگه ( ناگهان کوه کاه و کاه کوه می شود )
به خودت غره مشو ( مغرور مباش ) که از فردای خود نه ای آگه ( آگاه نیستی )!

[Dr.Saraaa]

همه عیب ِ خلق دیدن ، نه مروت است ُ مردی
نگهی به خویشتن کن ، که تو هم گناه داری!
#%(#201778)[سعدی]

[M.an]

گر تو با بد ، بد كنى
پس فرق چيست؟!
#مولانا

[M.an]

ای که به هنگام درد
راحتِ جانی مرا...
#مولانا

[nikita]

-نیست دراین شهرنگاری که دل ماببرد...
-بختم اریارشود رختش ازین جا ببرد...
#حافظ

[nikita]

-صدای بی تفاوتم...نگاه سردم...
-من از سراب اسمونت توبه کردم...

[Sovereign]

%(#ff0055)[جالبه !]

شاهکاری از سعدی

این شعر سعدی به صورت عمودی و افقی یک جور خوانده می شود که نهایت ذکاوت و هوش شاعر را نشان می دهد!

[sara.mg]

خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من
ور نه این دنیا که ما دیدیم، خندیدن نداشت
صائب تبریزی

[sara.mg]

خوش به حال انار‌ها و انجیر‌ها...
دلتنگ که میشوند، میترکند.
اخوان ثالث

[HossEin freedom]

اسم اخوان ثالث میاد من از خود بیخود میشم
همه با حافظ عشق میکنن من با اخوان ثالث !

یادم آمد هان
داشتم میگفتم : آن شب نیز
سورت سرمای دی بیداد ها می کرد
و چه سرمایی ، چه سرمایی
باد برف و سوز وحشتناک
لیک آخر سرپناهی یافتم جایی
گرچه بیرون تیره بود و سرد ، همچون ترس
قهوه خانه گرم و روشن بود ، همچون شرم
همگنان را خون گرمی بود
قهوه خانه گرم و روشن ، مرد نقال آتشین پیغام
راستی کانون گرمی بود
مرد نقال – آن صدایش گرم نایش گرم
آن سکوتش ساکت و گیرا
و دمش ، چونان حدیث آشنایش گرم
راه می رفت و سخن می گفت
چوبدستی منتشا مانند در دستش
مست شور و گرم گفتن بود
صحنه ی میدانک خود را تند و گاه آرام می پیمود
همگنان خاموش
گرد بر گردش ، به کردار صدف بر گرد مروارید، پای تا سر گوش
هفت خوان را زاد سرو مرو
یا به قولی "ماه سالار " آن گرامی مرد
آن هریوه ی خوب و پاک آیین – روایت کرد :

خوان هشتم را
من روایت می کنم اکنون ...

[_pourya_]

ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد