ترین‌های 1403

[SARA_]

سر آن ندارد امشب، که براید آفتابی
چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی...

[_Biliifti_]

تا ابـد منظورِ جآنی...
|اوحدی|

[SARA_]

"خود را چنان ز هجر تو گم کرده‌ام که هست
مشکل‌تر از سراغ توام، جستجوی خویش..."

[Succinate]

آنکه می گفت منم بهر تو غمخوارترین،
چه دل آزارترین شد، چه دل آزارترین...

• فریدون مشیری • ~

[_Biliifti_]

با ما به از آن باش که با خلق جهانی ..

[SARA_]

گفته بودم
بعد ازین باید فراموشش کنم
دیدمش،
وز یاد بردم گفته های خویش را...

مهدی اخوان ثالث

[Ramos9248]

تو مرجانی تو در جانی تو مروارید غلتانی
اگر قلبم صدف باشد میان آن تو پنهانی
سعدی

[SARA_]

"آمدمت که بنگرم، گریه نمی‌دهد امان ..."

-هوشنگ ابتهاج

[SARA_]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما...

[Nilay]

باور مکن که ابر...
باور مکن که باد...
باور مکن که خندۀ خورشیدِ بامداد
من می‌شناسم این همه نیرنگ و رنگ را...

شفیعی کدکنی

[_Biliifti_]

چشمِ مجنون چو بِخُفتی همه لیلی دیدی ..

• سعدی

[_Biliifti_]

گر بیایی دَهمت جانُ
نیایی کُشدم غـم
من که بایست بمیرم؛
چه بیایی،چه نیایی ..

• سعدی

[Succinate]

ای که نزدیک تر از جانی و پنهان زِ نِگه
           ‏هجرِ تو خوشترم آید زِ وصالِ دگران....

-اقبال لاهوری

[Succinate]

‌‌
من با نگویم که تو پروانه من باش
چون شمع بیا روشنی خانه من باش

اخوان ثالث

[Estelle]

هر سَطر پر از ناله‌و هر بند پر از درد
ما تلخ‌ترین صفحه‌‌ی تاریخ جهانیم .!

[Nilay]

گل سرخم چرا پژمرده حالی؟
بیا قسمت کنیم دردی که داری

بیا قسمت کنیم، بیشش به من ده
که تو کوچک دلی، طاقت نداری!

بابا طاهر

[Ramos9248]

هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر
آرام تر از آهو بی باک تر از شیرم
هر لحظه که می کوشم در کار کنم تدبیر
رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر
.
مولانا

[Saghia]

ما سپر انداختیم گر تو کمان می‌کشی
گو دل ما خوش مباش گر تو بدین دلخوشی

گر بکشی بنده‌ایم ور بنوازی رواست
ما به تو مستأنسیم تو به چه مستوحشی

گفتی اگر درد عشق پای نداری گریز
چون بتوانم گریخت تا تو کمندم کشی

دیده فرودوختیم تا نه به دوزخ برد
باز نگه می‌کنم سخت بهشتی وشی

غایت خوبی که هست قبضه و شمشیر و دست
خلق حسد می‌برند چون تو مرا می‌کشی

موجب فریاد ما خصم نداند که چیست
چاره مجروح عشق نیست به جز خامشی

چند توان ای سلیم آب بر آتش زدن
کآب دیانت برد رنگ رخ آتشی

آدمی هوشمند عیش ندارد ز فکر
ساقی مجلس بیار آن قدح بی هشی

مست می عشق را عیب مکن سعدیا
مست بیفتی تو نیز گر هم از این می چشی

•سعدی•

[Succinate]

زین قصهٔ پر غصّه عجب نیست شکستن

هر چند که با حوصلهٔ سنگ صبوریم ...

-هوشنگ ابتهاج

[پرستو بابایی]

مرغ دریا خبر از یک شب دریایی داشت
گشت فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی
پشت پا بر هوسِ دولتِ دنیا زد و رفت

ابتهاج