-
شعردانه
|
-
خبر داری
که شهری
روی %(#ff7575)[ لبخـند ِ] تو شاعر شد!؟
چرا اینگونه ، کافر گونه ، بے رحمانه %(#ff7575)[میخندی] ؟! -
همت بلنددار که با همت بلند
هر جا روی به توسن گردون سواره ایاز اهل فکر باش که با دورباش فکر
هم در میان مردم و هم بر کناره ایاز آفتاب تجربه گردید سنگ موم
وز خام طینتی تو همان سنگ خاره ایاز هستی دو روزه به تنگند عارفان
تو ساده لوح طالب عمر دوباره اییک بار نقش پای خود ای بی خبر ببین
تا روشنت شود که چه مست گذاره ایشرط است ریختن عرق سعی موج را
هر چند بحر عشق ندارد کناره ایمردان عنان به دست توکل نداده اند
تو سست عزم در گرو استخاره ایاز روزگار تیره و بخت سیاه روز
ابرو ترش مساز اگر درد خواره اینتوان به کنه عشق رسیدن ز فکر پوچ
در بحر آتشین چه کند تخته پاره ای؟از دست من اگر چه نجسته است هیچ کار
پرکاری تو کرد مرا هیچکاره ایتا آفتاب عشق تو تیغ از میان کشید
هر پاره ای شد از دل من ماهپاره ایاین آتشی که چهره او برفروخته است
دل را به غیر آب شدن نیست چاره ایصائب ز آفتاب رخ یار شرم کن
از ره مرو به روشنی هر ستاره ای !(صائب تبریزی)
-
گفته بودم که اگر %(#2d636f)[ بوسـه] دهی توبه کنم
تا دگر باره از این گونه خطاها نکنم
%(#2d636f)[بوسـه] دادی؛
و چو برخاست لبم از لَب تو
توبه کردم که دگـر توبه بیجا نکنم...|چامه|
-
خبر داری كه شهری رویِ لبخندِ تو شاعر شد
چرا اين گونه كافر گونه، بی رحمانه ميخندی!؟ -
دفتر مرا
دست درد می‌زند ورق
شعر تازه‌ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف میزنم؟ -
شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید
محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید
خطوط منحنی خنده را خراب کنید
طنین نام مرا موریانه خواهد خورد
مرا به نام دگر غیر از این خطاب کنید
دگر به منطق منسوخ مرگ می خندم
مگر به شیوه ی دیگر مرا مجاب کنید
در انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هرم نفسهای عشق آب کنید
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید
-
طوفان باشی متوقف شوی
خورشید باشی پنهان شوی
آتش باشی خاموش شوی
دریا باشی قطره شوی
نهال باشی چیده شوی
فولاد باشی خم شوی
چه تناقضی دارد این شهره ی شهر
ح.ص
قطعه ی نهال -
دوش از این غصه نَخُفتَم که رفیقی می‌گفت
حافظ ار مست بُوَد جایِ شکایت باشد
-
چون می بتوان به پادشاهی مردن
افسوس بود بدین تباهی مردنعالم همه پرمایدهٔ انعام است
تو گرسنه و تشنه بخواهی مردن !(عطار)
-
مهتری گر به کام شیر در است
شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عز و نعمت و جاه
یا چو مردانْت مرگ رویاروی
(حنظلهٔ بادغیسی)
-
خورشید رخ مپوشان در ابر زلف، یارا
چون شب سیه مگردان روز سپید ما راما را ز تاب زلفت افتاد عقده بر دل
بر زلف خم به خم زن دست گره‌گشا رافخر جهانیان شد ننگ صنم پرستی
جانا ز پرده بنمای روی خدا نما راای آشکار پنهان برقع ز رخ برافکن
تا جلوه‌ات ببینم پنهان و آشکارابی جلوه‌ات ندارد ارض و سما فروغی
ای آفتاب تابان هم ارض و هم سما رابازآ که از قیامت برپا شود قیامت
تا نیک و بد ببیند در فعل خود جزا راای پرده‌دار عالم در پرده چند مانی
آخر ز پرده بنگر یاران آشنا رابازآ که بی‌وجودت عالم سکون ندارد
هجر تو در تزلزل افکند ماسوی راحاجت به توست ما را ای حجت الهی
آری به سوی سلطان حاجت بود گدا راعمری گذشت و ماندیم از ذکر دوست غافل
از کف به هیچ دادیم سرمایه بقا راما را فکنده غفلت در بستر هلاکت
درمان کن ای مسیحا این درد بی‌دوا راای پرده‌دار عالم در پرده چند پنهان
بازآ و روشنی‌بخش دل‌های باصفا را -
خستگی اندر طلبت راحت است
دردکشیدن به امیدِ دوا...
|سعدی| -
ن‍ـاز مکن، ک‍ـه می کند جان من آرزوی تو..
-
ای پرده‌دار عالم در پرده چند مانی
آخر ز پرده بنگر یاران آشنا را -
ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ
ﻻﺍﻗﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ
ﺳﺎﻋﺘﻢ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﯿﭽﺮﺧﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ
ﺑﺮﺗﻨﻢ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﺸﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ
ﺁﻥ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﮐﻮﺩﮐﯽ ، ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺁﺏ
ﭘﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺏ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ
ﺩﻝ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ
ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﯽ ، ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﺣﯿﻒ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ -
شب برفی سرد
کنار خیال های سرد
با یک بستنی سرد
دلگرم به قدم های آمدن با لباس های گرم
