نوروز 1404

[Hamid.s]

به دنیا نیامده ایم که
چوب قضاوت به دست بگیریم
و سر هر راه و بیراهی
مردم را قضاوت کنیم !
ما مرکز دنیا نیستیم،
حتی اگر این به نظرمان برسد.
ما لبریز از اشتباهات و کمبودهایی
هستیم که دیگران را به خاطرش
تحقیر می کنیم !
حواسمان به قضاوتهایمان باشد ...

[Hamid.s]

و آفتابگردان
می‌خمد روی اتاقم، خسته از زمان.

[Hamid.s]

در
گریختن
رستگاری
نیست؛
بمان
و
از
خودت
چیزی
بساز
که
نشکند

[Hamid.s]

یا رب این بوی که امروز به ما می آید
زسرا پرده اسرار خدا می آید

بوستان را کرمش خلعت نو می پوشد
خستگان را زدواخانه دوا می آید

مولانا

[Ramos9248]

گرچه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش
تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم
.
حافظ

[_Biliifti_]

@Valicheki
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی ..

• مولانا

[Succinate]

قناعت میکنم با درد چون درمان نمی بینم
تحمل میکنم با زخم چون مرهم نمی بینم...

سعدی

[Succinate]

چه خوش است راز گفتن
                به حریف نکته سنجی

که سخن نگفته باشی
                به سخن رسیده باشد
‌
-بیدل دهلوی •~

[_Biliifti_]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟!

• شهریار

[_Biliifti_]

مارا ز شبِ وصل چه‌حاصل که تو از ناز
تـا بـاز کُـنی بـندِ قـبا صـبح دمـیده‌سـت..!

• صائب

[پرستو بابایی]

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا
متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری...

به جز این گنه ندانم ؛ که محبّ و مهربانم
به چه جرم دیگر از من، سر انتقام داری؟

• سعدی

[Succinate]

"قصدِ رفتن مکن ای دوست که با رفتن تو، دل ز ما..
می رود و
نیمه‌ی جان میماند..!"

[SARA_]

گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
فدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجا...

[_Biliifti_]

«نوای منی، بينوای توام
بلای منی، مبتلای توام»

[بابونــــه]

برڪه ای گفت به خود ،ماه به من خیره شده است
ماه خندید ڪه من #چشم به "خود" دوخته ام

[بابونــــه]

در دوستی ای صنم، چو دادم دادت
بر من ز چه روی، دشمنی افتادت؟

دشمن خوانی مرا و خوانم بادت
ای دوست، چو من هزار دشمن بادت

سنایی

[SARA_]

" خمرِ من و خمار‌ِ من، باغ من و بهار من
خواب من و قرار من، بی‌تو به سر نمی‌شود..."

-مولانا

[SARA_]

ضایع مساز رنج و دوای خود ای طبیب
دردیست درد من که مداوا نمیشود...

[jahad_121]

ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا

در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا

مولانا

[jahad_121]

گه قصد تاج زر کند گه خاک‌ها بر سر کند

گه خویش را قیصر کند گه دلق پوشد چون گدا

مولانا