هرچی تودلته بریز بیرون۶

[پرستو بابایی]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای
که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد

گریه آبی به رخ سوختگان بازآورد
ناله فریادرس عاشق مسکین آمد

مرغ دل باز هوادار کمان ابروییست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که به کام دل ما آن بشد و این آمد

رسم بدعهدی ایام چو دید ابر بهار
گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد

چون صبا گفته حافظ بشنید از بلبل
عنبرافشان به تماشای ریاحین آمد

[Hamid.s]

ز شاهی تا گدایی یک وجب نیست
اگر شاھی گدا گردد عجب نیست

اگر شه یا گدا یا ھر چه ھستی
به هر حالت که ھستی بی سبب نیست

اگر مَردی به مردی زندگی کن
سرافرازی از این فرخندگی کن

مشو ھرگز غلام و بندہ زر
به درگاہ خدایت بندگی کن

[Hamid.s]

اندر دل من، درون و بیرون همه او است
اندر تن من، جان و رگ و خون همه اوست

اینجای چگونه کفر و ایمان گنجد؟!
بی‌چون باشد وجود من، چون همه اوست

«مولانا»

[Hamid.s]

یا رَب نظرۍ بر مَنِ سَرگردان کن
لطفۍ به مَن دِلشده حِـیران کن
با مَن مَکن آنچه من سزاۍ آنم
آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن

[Hamid.s]

سبزند آرزوها، در برگ‌هایِ زردم.

[Hamid.s]

به چشمانش گوش میداد
صدای سکوت را میشنید
صدایی مملو از غصه هایش
حال آن که او ایستاده میخندید
ح.ص

[بابونــــه]

چه برانی چه بخواهی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه
مرا نیست پناهی.

خواجه‌عبدالله‌انصاری️

[Hamid.s]

‌تو سکوت مرا بشنو که صدای غمم نرسد به کسی

۱۹:۳۵
‌

[بابونــــه]

بر سر در بازارچه‌ی عمر نوشته‌ست
اینجا خبری نیست، اگر هست هیاهوست

فاضل_نظری

[jahad_121]

سهراب سپهری

[jahad_121]

سهراب سپهری

[zeinab dehghani]

روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است

غمِ این کار نشاطِ دلِ غمگینِ من است

دیدنِ رویِ تو را دیدهٔ جان بین باید

وین کجا مرتبهٔ چشمِ جهان بینِ من است؟

یارِ من باش که زیبِ فلک و زینتِ دهر

از مه روی تو و اشکِ چو پروینِ من است

تا مرا عشقِ تو تعلیمِ سخن گفتن کرد

خلق را وردِ زبان، مدحت و تحسینِ من است

دولت فقر خدایا به من ارزانی دار

کاین کرامت سببِ حشمت و تمکینِ من است

واعظِ شَحنه شناس این عظمت گو مفروش

زان که منزلگهِ سلطان، دلِ مسکینِ من است

یا رب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست؟

که مغیلانِ طریقش گل و نسرینِ من است

حافظ از حشمتِ پرویز دگر قصه مخوان

که لبش جرعه کش خسرو شیرین من است

• حافظ

[Hamid.s]

من کویری خشکم اما ساحلی بارانیم

ظاهری آرام دارد باطن طوفانیم

[Hamid.s]

صدای آب می آید٬

مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟

لباس لحظه ها پاک است.
سهراب سپهری

[Hamid.s]

‌

گاه در رگِ یک حَرف، خِیمه باید زَد.

سهراب سپهری

‌

[بابونــــه]

‹ روزها رفتند و من دیگر،
خود نمی‌دانم کدامینم!
آن منِ سرسخت مغرور،
یا منِ مغلوب دیرینم؛ ›
#فروغ_فرخزاد

[Hamid.s]

غبار صبح تماشاست هرچه باداباد

تو هم بخند جهان خراب می‌خندد

[Hamid.s]

كه با شكستن پيمان و برگرفتن دل
هنوز ديده به ديدارت آرزومند است

[Hamid.s]

هوا گرم است
و حوصله ی مباحثه نیست
من غمگینم
و همین که بادی خنک به صورتم بوزد
هر حرفی را قبول می‌کنم...

[نقطه]

هله نومید نباشی که تو را یار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟!

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

• مولانا