هرچی تودلته بریز بیرون۶

[najafiali78]

طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد
به کوی دوست به هر حیله رهی باید کرد

[loveryou021]

هرگز از مرگ نهراسیده ام

اگرچه دستانش از ابتذال شکننده تر بود

هراس من باری، همه از مردن در سرزمینی ست

که مزد گور کن از آزادی آدمی افزون تر باشد

[loveryou021]

بیخود از زمزمه ی مرغ گرفتار شدم

دیگری یاد تو میکرد من از کار شدم

دوش در خواب تورا بر سر بالین دیدم

سایه ی گل بسرم بود چو بیدار شدم

[انتزاع]

loveryou021 فک کنم تصمیم گرفتید کل سایت گنجور رو اینجا بارگذاری کنید :)) با تشکر

[loveryou021]

@soheil95s95 اونی که خوب بود ما گزاشتیم

[najafiali78]

@soheil95s95 در شعردانه گفته است:

loveryou021 فک کنم تصمیم گرفتید کل سایت گنجور رو اینجا بارگذاری کنید :)) با تشکر

آره منم نظرم اینه که مثل شاطر هی کپی نکنیم
شاه بیت هایی رو که دوست داریم بزاریم

[Shame]

najafiali78
سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان

که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم
نصفشو حذف کردم به خاطر شما ولی خیلی خوب گفته حافظ همه ی بیتاشو

[najafiali78]

@njzamin در شعردانه گفته است:

najafiali78
سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم

تا به فتوی خرد حرص به زندان کردم

من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه

قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان

که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

در خلاف آمد عادت بطلب کام که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم
نصفشو حذف کردم به خاطر شما ولی خیلی خوب گفته حافظ همه ی بیتاشو

پسندیدم سلیقه ی شعرخوانیت رو

[alisoltany]

شاید زیباترین و موثرترین شعر ک شنیدم؛
شعر به دردبخور!
سعدی باب هفتم

سخن در صلاح است و تدبیر وخوی
نه در اسب و میدان و چوگان و گوی

تو با دشمن نفس هم‌خانه‌ای
چه در بند پیکار بیگانه‌ای؟

عنان باز پیچان نفس از حرام
به مردی ز رستم گذشتند و سام

تو خود را چو کودک ادب کن به چوب
به گرز گران مغز مردان مکوب

وجود تو شهری است پر نیک و بد
تو سلطان و دستور دانا خرد

رضا و ورع: نیکنامان حر
هوی و هوس: رهزن و کیسه بر

چو سلطان عنایت کند با بدان
کجا ماند آسایش بخردان؟

تو را شهوت و حرص و کین و حسد
چو خون در رگانند و جان در جسد

هوی و هوس را نماند ستیز
چو بینند سر پنجهٔ عقل تیز

رئیسی که دشمن سیاست نکرد
هم از دست دشمن ریاست نکرد

نخواهم در این نوع گفتن بسی
که حرفی بس ار کار بندد کسی

[najafiali78]

[najafiali78]

اینو خیلی دوست دارم
یه جورایی حال دل این روزامه
..
تو که از می جوانی همه سرخوشی چه دانی
که شراب نا امیدان چقدر خمار دارد
.
.
خطاب به افراد مدعی

[chakame]

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یادمن و تو برود!

#سهراب_سپهری

[659869]

شب چو در بستم و مست از می‌ نابش کردم ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم
دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم
منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع آتشی در دلش افکندم و آبش کردم
غرق خون بود و نمی خفت ز حسرت فرهاد خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم
دل که خونابهٔ غم بود و جگرگوشه دهر بر سر آتش جور تو کبابش کردم
زندگی کردن من مردن تدریجی بود آنچه جان کند تنم عمر حسابش کردم

[oooopppssss]

بزن باران ...
که این دیوانه سرگردان بماند
بهانه ای بده به ابر کوچه که نگاه من در اوج گریه ها فقط تو میشوی پناه من
به داد من برس
هوا هوای خاطرات اوست...

[M.an]

‏نقش او
در چشم ما
هر روز
خوشتر می‌شود...
‎
#سعدی

[oooopppssss]

پرسی که چگونه ای؟ چه گویم؟
کز مرده برون نیاید آواز...!

#دهلوی

[oooopppssss]

[astmn5975uhfkep]

@ata1214
عالی بود

[astmn5975uhfkep]

@ata1214 در شعردانه گفته است:

سر فرازی های دانش بی ثمر بود ای پدر
واجبات ترک دنیا مستحب بود ای پدر
از چه رو این شاهدان اندر غم ما بی غمند
شعله در ما می شود هر دم فروزان ای پدر

خودی

در فرو بستی و من را هی زدی

از پس و از پیش و از پهلو زدی

من چه کارت کرده بودم ای خبیث

که اینگونه من را محکم میزدی؟

[astmn5975uhfkep]

@ata1214 در شعردانه گفته است:

@javadm328 در شعردانه گفته است:

@ata1214 در شعردانه گفته است:

سر فرازی های دانش بی ثمر بود ای پدر
واجبات ترک دنیا مستحب بود ای پدر
از چه رو این شاهدان اندر غم ما بی غمند
شعله در ما می شود هر دم فروزان ای پدر

خودی

در فرو بستی و من را هی زدی

از پس و از پیش و از پهلو زدی

من چه کارت کرده بودم ای خبیث

که اینگونه من را محکم میزدی؟

در فراق یار مردن امتحانیست بزرگ
صدق عشق و هوس سو جدا می گردد
دل دلداده از این صعب نفس می گیرد
" مه چو لاغر شود انگشت نما می گردد "

خودی

در فراق یار مردن نیست در کیش ما
یار هر لحظه هست اندر پیش ما
چو دم که همواره پیش بازدم است
یار ما از حبل ورید نزدیک تر است
خودی