هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Anzw 18]

من و این آتش هستی سوز
تا جهان باقی و جان باقی‌ست

بی تو در گوشه‌ی تنهایی
بزم دل باقی و غم ساقی‌ست

از "اشک خدا"
مشیریِ عزیز

[Hhh Hh]

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو … من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم=)

[EGelare]

دل به شادی های بی مقدارِ این عالم مبند
زندگی تنها فرازی در نشیبی ساخته است

• فاضل نظری

[EGelare]

گر بگویم که‌ مرا با تو سر و کاری نیست،
در و دیوار گواهی بدهند؛ کاری هست.

• سعدی

[EGelare]

ناله را هر چند می‌خواهم که پنهان برکشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم «فریاد کن»

• امیرخسرو دهلوی

[EGelare]

به پاس عشق ز بد عهدی‌ات گذشتم و دانم
هنوز ذوق گذشت و صفای عشق ندانی

• ابتهاج

[EGelare]

سخت است همزیستی دائم با کسانی که
دغدغه هایت را نمی‌فهمند اما عزیزان تو هستند.

• گابریل گارسیا مارکز

[Hamid.s]

از درد ترک خورده و از زخم کبودیم
کوهیم و تماشاگر رقصیدن رودیم
او می رود و هر قدمش لاله و نسرین
ما سنگ‌تر از قبل همانیم که بودیم
ما شهرتمان بسته به این است بسوزیم
با داغ عزیزیم که خاکستر عودیم
تن رعشه گرفتیم که با غیر نشسته‌ست
از غیرتمان بود ، نوشتند حسودیم
جوگندمی از داغ غمش تار به تاریم
در حسرت پیراهن او پودبه‌پودیم
پیگیر پریشانی ما دیربه‌دیر است
دلتنگ به یک خنده‌ی او زودبه‌زودیم

[Hamid.s]

شب که دل با روزگار تار خود در جنگ بود
گر مرا چنگی به دل می‌زد نوای چنگ بود

[Hamid.s]

بر من ببخش گاه چنان دوست دارمت
کز یاد میبرم که مرا برده ای ز یاد!"

[Hamid.s]

چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست !
درین ساحل که من افتاده ام خاموش .
غمم دریا , دلم تنهاست .
وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست !
خروش موج , با من می کند نجوا ,
که : هر کس دل به دریا زد رهایی یافت !
که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت …
مرا آن دل که بر دریا زنم , نیست !
ز پا این بند خونین بر کنم نیست ,
امید آنکه جان خسته ام را ,
به آن نادیده ساحل افکنم نیست !

[Hamid.s]

دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

[Hamid.s]

جان رقیبم را قسم خوردی که خوش عهدی
از اعتبار انداختی سوگندخوردن را!

تحقیر ما افتادگان تا کی؟ که یادت داد
این‌گونه روی زخم مردم پا فشردن را

چشمی که بر من بسته‌ای بر غیر وا کردی
ممنونم از چشمت که آسان‌کرد فراموش کردن را...

[Hamid.s]

قطره‌ای بی‌تابم، از دریا جدا افتاده‌ام
مصرعی هستم که از شعر تو جا افتاده‌ام

پیش از این‌ها قسمتی از سرنوشتت بوده‌ام
برگی از این دفترم؛ اما جدا افتاده‌ام

دامن افشاندی، رها کردی مرا؛ همچون غبار
بس که حیرانم نمی‌دانم کجا افتاده‌ام

مثل آن اشکی که روز وصل از چشمم چکید
خود نمی‌دانم که از چشمت چرا افتاده‌ام

[Hamid.s]

"من قصه ی فراق تو را خاک کرده ام.
حاصل چه شد؟!
جوانه زدی، بیشتر شدی..!"

[Anzw 18]

شاهان جهان باشند از جان چو گدای تو
محبوب تر از جانی صد جان به فدای تو

رندان ز تو می جویند زهاد ز تو حلوا
هر کس به هوای خود مائیم و هوای تو

دل خلوت خاص تست ، بنشین تو به جای خود
والله که نخواهم داشت غیر تو به جای تو

گر دست مرا گیری من دامن تو گیرم
پائی ز تو گر یابم آیم به سرای تو

گویند که این و آن باشند برای ما
نی نی که غلط کردند هستند برای تو

جز نقش خیال تو در چشم نمی آید
هر نور که می یابم بینم به لقای تو

در دار فنا سید از عشق تو گر جان داد
جانش ز خدا جوید پیوسته بقای تو

-شاه‌نعمت‌الله‌ولی

[دُژَم]

دیشب صدای تیـــشه از بیستــون نیامــد
گویا به خواب شیـرین فــــرهاد رفته باشــد

[دُژَم]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد جز غم؟
که هزار آفرین بر غم باد

[دُژَم]

چو عاشق می‌شدم گفتم که بُردم گوهرِ مقصود
ندانستم که این دریا چه موجِ خون‌فشان دارد

[Sunniva]

تا کی چو کرم پیله برگرد خود تنیدن

پروانه شو که باید از این قفس پریدن