-
نوشتهشده در ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ۱۸:۴۱ آخرین ویرایش توسط erfanyy انجام شده
@Farhadd
تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستان ها ! -
نوشتهشده در ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ۱۸:۴۴ آخرین ویرایش توسط انجام شده
@Farhadd ما ز بالایی و بالا میرویم
ما ز دریاییم و دریا میرویم -
نوشتهشده در ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ۱۸:۴۶ آخرین ویرایش توسط erfanyy انجام شده
@Farhadd
مرگ را خواهم ولی تا کوی دوست
راه اگر از این نزدیک تر میشناسی بگو آقا فرهاد ! -
نوشتهشده در ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ۱۸:۴۸ آخرین ویرایش توسط انجام شده
@Farhadd
یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا ! -
Ainoor
تا سر نکنم در سرت ای مایه ناز
کوته نکنم ز دامنت دست نیاز
گر چه راهم ز تو دورست دراز
در راه بمیرم و نگردم ز تو باز ! -
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۲:۳۹ آخرین ویرایش توسط Sunniva انجام شده
@z-e
درد دل با کس نگفتم درد دل گفتن نداشتخنده بر لب میزدم هرچند که خندیدن نداشت
-
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۲:۴۳ آخرین ویرایش توسط انجام شده
@نویسنده-کوچولو
ترسم این قوم که بر دردکشان میخندند
در سر کار خرابات کنند ایـمان را -
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۲:۵۲ آخرین ویرایش توسط انجام شده
@z-e
اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود -
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۳:۰۷ آخرین ویرایش توسط z.e انجام شده
@نویسنده-کوچولو
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد
نـهالِ دشـمنی بر کَن که رنــجِ بیشمار آرد -
@نویسنده-کوچولو
درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد
نـهالِ دشـمنی بر کَن که رنــجِ بیشمار آردنوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۳:۴۴ آخرین ویرایش توسط انجام شده@z-e
دردی است غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کین درد را دوا کن (دکتر!) -
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۴:۴۰ آخرین ویرایش توسط انجام شده
@z-e
ماییم و نوای بینواییبسمالله اگر حریف مایی
افلاسخرانِ جانفروشیم
خز پارهکن و پلاس پوشیم !
-
@z-e
ماییم و نوای بینواییبسمالله اگر حریف مایی
افلاسخرانِ جانفروشیم
خز پارهکن و پلاس پوشیم !
-
نوشتهشده در ۱۷ بهمن ۱۴۰۲، ۱۴:۴۸ آخرین ویرایش توسط erfanyy انجام شده
@z-e
تا نقش خیال دوست ! با ماست دلاما را همه عمر خود تماشاست دلا
وانجا که مراد دل برآید ای دل
یک خار به از هزار خرماست دلا !
-
@z-e
تا نقش خیال دوست ! با ماست دلاما را همه عمر خود تماشاست دلا
وانجا که مراد دل برآید ای دل
یک خار به از هزار خرماست دلا !